Don't Worry / Tk

Sekiz

Elimdeki ekranı açık telefonda bakışlarımı sabit tutarken dalmış bir şekilde düşünüyordum. Oturduğum kaldırımı karşımdaki evi ekranı açık telefonumdaki fotoğrafı ve ne yapacağımı

Yarım saate aşkın bir süredir oturduğum kaldırımda telefonumun açık ekranından Taehyung'un fotoğrafını seyrediyor ve arada bir başımı kaldırıp açık olan evinin ışıklarını kapattı mı diye kontrol ediyordum.

Evet Taehyung'un evinin karşısındaki kaldıra oturmuş bir vaziyetteydim. Nedenini inanın bende bilmiyordum. Baekhyun'un küfürler içeren mesajının sonunda gördüğüm konum ile hızla konuma tıklayarak arabama binmiş ve soluğu Taehyung'un evinin olduğu sokakta almıştım.

Öylece kaldıra oturmuş ışıkları açık evini seyrediyordum şuan. Bakışlarım çoktan açık olan telefon ekranımı terk etmişti. Aklımda yalnızca Taehyung vardı yalnızca onu düşünüyordum. Onunla ne yapacağımı bilmiyordum. Jimin'in de dediği gibi o tam bir kapalı kutuydu. Onu anlamama izin vermiyordu bırakın onu anlamama izin vermeyi hakkında en ufak bir bilgeye sahip olmama izin vermiyordu. Bir açığını arıyordum kafamda günlerdir boğuştuğum düşüncelere kanıt niteliğinde ama Taehyung buna izin vermiyordu. Aramıza en başında ördüğü o sert duvarları kırmama müsade etmiyor beni gecelerce uykusuz bırakıyordu.

O hastaydı ve ben doktordum. Benim işim onu iyileştirmekti ama o işimi yapmama izin vermiyordu. Tedaviye ihtiyacı olmadığını düşünüyordu ama yanılıyordu Taehyung'un iyi bir tedaviye ihtiyacı vardı. Yıllardır içinde bulunduğu karanlıktan çekilip kurtarılması gerekiyordu ama o bunun için çaba göstermeyi bırak parmağını kıpırdatmıyordu.

Hyunglarıma verdiğim sözün yanı sıra ona da bir söz vermiştim. Işığın olacağım demiştim ve hala daha bu sözümde ısrarcıyım. Sadece bana birazcık tölerans tanıması gerekiyordu. Beni hayatına dahil etmek istemediğini biliyordum bunu açıkça bana söylemişti ama beni hayatına almak zorundaydı. Belkide hayatının merkezi yapmalıydı bilmiyorum ama bir şekilde hayatında olmalıydım çünkü bana ihtiyacı vardı tamam tam olarak bana değil tıbbi bir yardıma ihtiyacı vardı ama olsun sonuçta dolaylı yoldan da olsa bana ihtiyacı vardı.

Evinin kapanan ışıklarıyla sıkıntılı bir nefesi içime çekip hala daha ekranı açık olan telefonuma düşürdüm bakışlarımı Namjoon hyungun attığı fotoğraf ekranımı doldururken az önceki sıkıntılı nefesimin yanı sıra şimdide derin bir nefes almıştım.

Tanrım gerçekten onu bu kadar güzel yaratırken neden hayatına acıları doldurdun? Onu böylesine güzel ve özenerek yaratmışken neden bu yalancı dünyada acı çekmesine izin veriyorsun? Acı çektiğini biliyorum hemde çok iyi biliyorum ve Namjoon hyungun düşündüğü gibi yalnızca asosyal birisi olmadığınıda biliyorum. Taehyung asosyal değil onun içerisinde bulunduğu durum çok daha farklı ve yeme bozukluğu olduğuna da kalıbımı basabilirim.

Bana kendimi açmasa bile şu kısacık sürede onun hakkında bir çok bilgeye sahip olduğumu söylebilirim ve ben bana kendisini açmasını gerçekten çok istiyorum. Onun ışığı olmak istiyorum.

Bu güzel adamın umudu olmak istiyorum. Bilmiyorum belkide onun için bir doktordan daha fazlası olmak istiyorum.

Kemikli parmaklarım saçlarımı yolarcasına saçlarıma dolandığında beynimdeki beni dipsiz bir kuyuya sürekleyen düşüncelerimden uzaklaşmak istedim.

Çünkü bana zarar veriyordu gecem ve gündüzüm birbirine karışmıştı.

Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi alayımm

İlk düz yazı bölümümüzde geldii sonunda