Don't Worry / Tk

FİNAL

Taehyung'un Anlatımından...

Dört yıl Jungkook ile tanışmamızın üzerinden geçen koskoca dört yıl. Birlikte geçirdiğimiz dolu dolu dört yılın sonunda sizinle tekrardan bir araya gelmek açıkçası insanı biraz duygulandırıyor. Bu hikayenin her bir satırına ve her bir anına tanık olan sizlere sizsiz geçirdiğimiz dört yılı kısa bir şekilde özetleme görevini ben üstlendim. Hikayemizin başından beri bütün duygularımızı anlatan biricik sevgilimin görevi şimdilerde benim görevim oldu.

Bu hikayeye hepiniz Jungkook'un gözünden bakıp onun tarafından tanıklık ettiniz. Şimdi güzel sevgilim üst katta ki odamızda mışıl mışıl uyurken size yaşadıklarımızı anlatmakta bana kaldı.

Bildiğiniz üzere ne benim ne de Jungkook'un maalesef ki asla kolay bir hayatı olmamıştı, biz her zaman mücadale etmeye ve savaşmaya bir şekilde zorlanan kişilerdik. Asla olduğumuz gibi kabul görmeyen toplum ve sevdiklerimiz tarafından değişmeye zorlanan iki kişiydik. Birbirimizi bulma hikayemiz pek iç açıçı olmasada devamında yaşadıklarımız ve hissettiklerimiz gerçekten yaşamaya değer şeylerdi.

Jungkook ile tanıştığımda henüz otuzlu yaşlarımın başlarındaydım ve bana göre yaşayacağım kadar yaşamış ve göreceğim kadarını görmüştüm. Yani Jungkook'a kadar öyle olduğunu düşünüyordum. Jungkook'la tanıştıktan sonra aslında hayatın daha başında olduğumu ve yaşamadığım bir çok şey olduğunu deneyimlemiştim. Bir çocuğun sevinci sarmıştı benliğimi ve Jungkook'la geçirdiğim her zaman diliminde adeta yeni şeyler öğreniyordum.

Bana öğrettiği ilk şey güven duygusuydu. Ben ilk olarak Jungkook'tan güvenmeyi öğrenmiştim. Sonrasında ise, yaşamayı ve en sonunda da sevmeyi.

Hayatım onunla birlikte anlam kazanmış ve ben artık yaşama sevincimi geri kazanmıştım.

Jungkook'u ve onun bana hissettirdiklerini anlatmaya kelimelerim yetmez, bu nedenden ötürü size onu anlatmaya çalışmayacağım. Onun yerine bu koskoca dört senede neler yaşadığımızı anlatacağım. Şuan için en mantıklısı da bu bence.

Bu dört yıl içerisinde bir çok şey yaşamıştık ve şimdilerde oturup yaşadıklarımızı düşündüğümde gerçekten birbirimiz için fazlasıyla çabaladığımızı daha net görüyordum. Jungkook hayatıma girdiğinden beri benim için çabalasada bu dört yıl içerisinde bende onun için fazlasıyla çabalamıştım.

İlk önceliğim onun için tedavi olmak olmuştu. Aslında Jungkook beni tedavi etmeden tedavi etsede yinede dosyamı yarım bırakmamak adına ve Jungkook'un ısrarları üzerine o klinikte tekrardan tedaviye başlamış ve en başında olması gerekeni yaparak seanslara aksatmadan gitmiştim.

Jungkook bu süreçtede benim yanımda olup desteğini sonuna kadar bana hissettirmiş biran olsun beni yalnız bırakmamıştı. Ona olan güvenimi zedeleyecek en ufak bir hata yapmamış aksine her geçen gün güvenimin artmasını sağlamıştı.

Bu süreç içerisinde kavgalarda etmiştik ve tabiki aramıza üçüncü şahıslarda girmişti her ne kadar bunların olmasını istemesekte olmuştu. Dört yılımız maalesef ki toz pembe biçimde geçmemiş acıyıda iliklerimize kadar hissetmiştik. Hatta en dibi görerek ayrılma noktasına dahi gelmiştik. Biran için ikimizde her şeyi geride bırakıp ayrılmayı ve yeni bir hayat kurmayı düşünmüştük. Ama tabiki bu düşünceyi gerçekleştirmemiz mümkün olmamıştı. Aslında bu düşünceyı gerçekleştirmeyide hiç istememiştik.

Ama bazen hayat sizi öyle bir konuma getiriyordu ki her şeyden ve herkesten uzaklaşmak istiyordunuz. Bizde tam olarak öyle bir konuma gelmiştik, konuşmak yerine kavga etmeyi tercih eder olmuştuk ve hiçbir şekilde doğru bir iletişim kuramıyorduk. Ya Jungkook beni kırıyordu ya da ben onu kırıyordum. Biz gün geçtikçe birbirimizden kopuyorduk. Yormaya başlamıştık artık birbirimizi, ne Jungkook mutlu olabiliyordu benimle ne de ben Jungkook'a sığınabiliyordum. İlişkimiz ilişkilikten çıkıp katlanılmaz bir hal alırken biz yalnızca olanları seyrediyorduk.