𝗦𝗨𝗚𝗔𝗥 𝗕𝗔𝗕𝗬 (18+) ❣ 𝘳𝘦𝘯𝘩𝘺𝘶𝘤𝘬.

Chapter 53

"Donghyuck hyung, I need to te—"

"I bought you Dunkin Donut munchkins that you want."

Napatigil ako at napatingin sa box ng donut na dala niya. Ngumiti ako at bumuntong-hininga nang bahagya.

"Thank you, hyung."

Ngumiti siya at tuluyang pumasok sa kwarto ko. Sinara niya ang pinto at naglakad kami papunta sa kama saka umupo.

"May sasabihin ka ba? Ano 'yon?"

"Uhm, mamaya na lang. Tara, kainin natin 'tong munchkins."

Ngumiti siya at pinanood ko siyang buksan 'yung pinaglalagyan ng munchkins.

Pagkabuklat niya sa lalagyanan, kumuha ako ng isa. Tinitigan ko ito saka matamlay ko itong kinagat.

Kung wala akong iniisip, mas mae-enjoy ko ang pagkain nito.

Sa pagkuha ko ng pangatlong munchkins, tinawag ako ni Hyung.

"Renjun. Ano 'yung gusto mong sabihin sa 'kin kanina?"

Hindi ako sumagot agad at inubos muna ang munchkin na hawak ko. Pagkatapos ay tumingala ako sa kaniya at tinitigan siya sa mga mata niya.

Pakiramdam ko'y nalulunod ako habang tumatagal ang pagtitig ko sa mga mapupungay niyang mata. Gusto ko na lang titigan at huwag nang matulog.

"Renjun?" Ibinaling niya ang ulo niya sa gilid. Ang cute.

Bumuntong-hininga akong muli. "Hyung. Paano kung..." lumunok ako at kinagat ang gilid ng labi ko. "Paano kung bumalik ako sa 'min at hindi na kita muling makita?"

Napagmasdan ko kung paano nangitim ang mga mata niya. Gusto kong umiyak.

Umiwas siya ng tingin mula sa 'kin at bumuntong-hininga. Itinungo niya ang ulo niya at hindi nagsalita.

Ilang minuto ang lumipas at lumingon siya sa 'kin. Pagkatapos ang ilang minutong katahimikan ay sumagot na siya.

"I can still visit you in your school." He bites his lip, "But if you're talking about not being able to stay here anymore, I don't know. I don't know what to do if you leave, Renjun."

"We're still in a sugar relationship, though."

"I know, but it's different when you're here... with me." He places his hands on my thighs.

"I know I said I won't leave you but," I remove his hands from my thighs, causing him to furrow his forehead, "My mom misses me and I miss her. I want to see her again. Especially after finding out that she still loves me and fully accepts me. I can't miss the opportunity to thank her with all my heart and hug her."

"I hate promises, do you know that?" Napansin kong may tumutulong luha sa mga mata niya. It's my first time seeing him cry.

"I'm sorry. You said you'll be fine."

"I know I said that, but you know for a fact I won't be." Pinunasan niya ang mga luha niya. "Hindi ko nga alam bakit ako na-attach sa 'yo. Sa lahat ng naging sugar baby ko, sa 'yo lang ako na-attach. I don't know if I like this feeling or not. Hindi naman kasi dapat ganito, e."

Hindi ko alam ang sasabihin ko kung kaya't tinungo ko na lang ang ulo ko.

Akala niya ba hindi lang siya ang nakakaramdam ng nararamdaman niya? Sa bawat salitang sinasambit niya, nararamdaman kong umaakyat lahat ng dugo ko sa mukha. Sa bawat pagtitig at pagngiti niya sa 'kin, ang mga paruparo sa tiyan ko ay hindi magkamaliw sa paggalaw. Sa bawat bagay na ginagawa niya sa 'kin, tila may mga kabayong nag-uunahan sa puso ko sa sobrang bilis ng tibok nito.

Ano bang magagawa niya kung nahulog na ako sa kaniya?

"Haechan." Tumingala ako sa kaniya at nakatitig na pala siya sa 'kin. "I'm sorry for breaking your rules."

"What?"

"Hatid mo 'ko kina Chenle bukas."

"No."

"Hyung."

"I said, no."

"I want to see my mom."

"Paano kung hindi ka na nga bumalik?"

"Babalik ako."

Huwag ka nang mangako."

Malalim akong bumuntong-hininga. "Kung ayaw mong ihatid ako, bukas paggising mo, wala na ako rito."

"Renjun."
-