Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
**
Şaşkınlığın yarattığı sessizlik hepimizi esir almışken, Şeyma aile üyelerini tek tek inceledi. Yüzünde hüzünlü bir ifade vardı, fakat gerçek miydi emin olamıyordum.
"Hoş geldin demeyecek misiniz?"
"Senin burada ne işin var?" dedi Tamay, kendini sakin kalmaya zorladığı belliydi. "Neden geldin? Çık git bu evden!"
Tamay'ı umursamayarak anneme ve Kenan beye doğru yürüdü. Dolu gözlerle ikisine baktı ve önünde birleştirdiği ellerine eğdi başını.
"Biraz burada kalmama izin verir misiniz? O kadınla, yani annemle kavga ettik. Bana çok kötü şeyler söyledi." Gözünden bir damla yaş süzüldü, "Gidecek hiçbir yerim yok."
Annem ne yapacağını bilemeyerek Kenan beye baktı.
O kadını, yani eski annemi biliyordum, bazen gözü döndüğünde ağzından neler çıktığını umursamıyordu. Üstelik babamla boşanmış olmaları, onu iyiden iyiye kötü bir ruh haline sürüklemiş olabilirdi.
Fakat yine de, sözlerinin doğruluğundan emin olamıyordum. Emin olsam bile, biyolojik aileme yaptığı şeyler yüzünden emin olamıyordum. Tamay'ı uyuşturucuya alıştırmıştı.
Defne'nin, Caner abime kırgın bir şekilde gitmesine sebep olmuştu. Bunu günler önce, sohbet ederken anlatmıştı Caner. Çok ağlamıştı.
"Mayıs," demişti iç çeke çeke. "Bana son bakışında kırgınlık saklıydı."
"İzin vermeyecek misiniz?" dedi tekrar.
"Otel mi bizim evimiz? Git otelde kal, merak etme parasını asla insan yerine koymadığın babam öder." Tamay'ın tükürürcesine söylediği sözler üzerine, Kenan bey uyarırcasına ona baktı.
"Bu kız, bu evde kalırsa Mayıs'ı da alır giderim baba." Caner abimin demir kadar sert sözleri ortamda yankı bulurken, "Kimse bir yere gitmiyor," dedi dedem aniden.
"Ben düşmanım bile olsa yardıma muhtaç kimseyi geri çevirmem. Yusuf Ağa, gencecik kızı eve almamış dedirtmem. Başına bir şey gelir otel köşelerinde, vicdan azabı çekeriz. Gerek yok. Kalsın bir iki gün, annesi gelir alır."
"Dede," dedi Caner abim itirazlı bir sesle fakat dedem umursamadı, Şeyma'ya döndü. "Burada kalmana izin veriyorsak, ona göre davranacaksın. Tek bir sorun bile istemiyorum."
Annem ve Kenan bey daha ağzını bile açamadan, dedem olaya el atmış ve kendince halletmişti.
Şeyma'nın yerinde olsam, dedemin sözlerinden sonra asla burada kalmazdım fakat o, başını salladı ve yüzsüz gibi kabul etti.
"O zaman," dedi anneme dönerek. "Eski odamda biraz dinlenebilir miyim?"
Annem sadece başını salladığında Şeyma yukarı çıktı.
