Ve Final.
#Sezen Aksu - Son Bakış
# Çağan Şengül - Veda
# Grup Abdal - Bebeğin Beşiği Çamdan
Finale özel, satır arası yorumlarınızı bekliyorum.
Son kez, iyi okumalar ^^
'Bana bir masal anlat baba, içinde bütün sevdiklerim olsun'
**
Uyuşmuş gibiydim.
Yitirmiş hissediyordum algımı.
Ben, ölecek gibiydim. Hatta, oldukça ölmüş hissetmiştim. Fakat şimdi, gözlerimi hayata tekrar açmış, yaşam denen o ince ipin üstünde tekrar adımlamaya başlamıştım.
Zaman kavramı yoktu.
Ne kadar süre uyumuştum?
Tüm bunların da yanında, az önce dudaklarımdan bir kelime dökülmüştü.
Sanki ben bir bebektim ve o da, çocuğunun ilk kelimesinin sevincini yaşayan bir baba.
Ben 17 yaşımda, bir hastane odasında ve soğuk bir yatağın üzerinde; baba demiştim ona. Bakışlarından içime akan sıcaklık sarmıştı ruhumu.
Şaşkın, afallamış bakışları üzerimdeydi. Ne yapacağını bilemiyordu sanki, bocalamıştı.
"Kızım," dedi sesinde onlarca farklı duygu barındırarak, ama en çok da ağlayarak. "Şükürler olsun. Allah'ım sana şükürler olsun... Bir tanem, babacım..."
Titreyen ellerini saçlarımla buluşturdu, okşadı. "Ben hemen doktorunu çağırıp geliyorum, hemen geleceğim," dedi sanki yalnız olmadığımı ve bundan sonra da bir daha asla olmayacağımı hissettirmek istermiş gibi.
Oldukça yorgun hissediyordum. Nefeslerim ağzımı kaplayan maskeye çarparken gözlerimi açıp kapatarak onayladım onu.
Koşar adım odadan çıktı, yalnızca bir kaç dakika sonra odanın içinde bir sürü doktor ve hemşire vardı.
Ve ailem,
Tarih tekerrür etmişti. Ben yine bir hastane yatağındaydım ve onlar da odanın dışında, camın hemen ardında.
Yorgun oldukları her hallerinden belliydi.
Annem çökmüştü sanki. Tamay'ın gözleri kızarıktı.
Sahi, o merdivenden çaresizlik içinde yuvarlandığında çok yanmış mıydı canı?
Zihnim uyuşuktu fakat yaşanan her şey tüm gerçekliğiyle aklımdaydı. Şeyma'nın sözleri, Barış'ın kalp ağrısı...
Hepsi.
"Mayıs, beni duyabiliyor musun?" dedi doktorlardan biri. Gözlerimi yavaşça kapatıp açtım. Konuşmak istiyordum fakat boğazımın kuruluğu bunu engelliyordu.
"Tamam, süpersin. Muhtemelen boğazının kuruluğu seni rahatsız ediyor ama merak etme, seni bundan kurtaracağız."
Sonra bir süre muayene ettiler beni, ellerindeki dosyalara bir şeyler yazdılar.
"Yaklaşık bir haftadır uyuyorsun, zor bir kriz atlattın. Şimdilik hiçbir sorun görünmüyor, birazdan seni normal odaya alacağız o zamana kadar biraz dinlenebilirsin. Zira sonrasında, şu camın arkasındakilerin seni rahat bırakacağını hiç sanmıyorum."
