Love-struck

Chapter 44: New Her

Autumn's PoV:

"Damn it! Wala ka ba talagang balita sa kanya?"

"Wala po, Miss Autumn." Nakayukong turan ng lalaking nasa harapan ko. He's trembling in fear. Dapat lang

Napahilot ako sa aking sentido. Mygoodness. He's one of the investigator that I hired para mahanap si Paris. Sa dami nila, wala pa rin ni isa sa kanila ang nakakahanap sa asawa ko.

I'm getting impatient waiting for them. They're all useless! I've been paying them and yet, hindi nila magawa ang trabaho nila?

You know, mabuti na lang talaga at may kaunting kabaitan pa ako sa katawan dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa sila tinatanggalan ng job.

"Did you already search every part of this country?!"

"Yes, Ma'am."

"Pati na rin sa ibang bansa?" I asked furthermore.

"Done na rin po, Ma'am Autumn." At tumango-tango. Nagsalubong ang dalawa kong kilay. Ayun naman pala eh.

Bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin nila makita si Paris? God knows how much I missed her. Handa akong ibigay ang lahat para lang makita ko sya uli.

Many things have changed, but my love for her remains the same. I never stopped loving her from the day that she disappeared. I keep on imagining na nandito lang sya sa tabi ko.

Nag-angat sya ng tingin sa akin. "It's just that, mahirap po talagang hanapin sya lalo na kung may posibilidad na patay n——"

"Stop! Wag na wag mong susubukan na tapusin ang balak mong sabihin." I gave him my death stares. Alam ko kung saan mapupunta ang sasabihin nya.

Agad na umusbong ang galit sa aking dibdib. I gritted my teeth in anger. Agad kong ibinato sa kanya ang nahawakan kong notebook.

"Get out of this room! Wag kang babalik dito hangga't hindi mo nagagawa ang gusto ko!" I exclaimed at him.

Nanginginig na tumakbo sya papalabas. Good for him. I thought, kailangan ko pang gamitin ang kamay ko para talagang umalis sya.

Napasandal ako sa swivel chair ng aking office. Time really flies so fast. It's already been 2 months since I started working here at our company. I worked as the admin staff and the COO.

And yes, tapos na rin akong mag-aral. Even though my course is not aligned with my field of work, it's fine dahil naka-adjust na ako.

Nagmature na rin ang pag-iisip ko. I promised to myself na tsaka ako babalik sa passion ko which is the course that I graduated with, kapag nanganak na ako kay Baby V.

For now, gusto ko lang malibang at makatulong kila Mama at Mommy. Para mabawas-bawasan ang alone time ko. I might end up crying again. Masama 'yun sa amin ng anak ko.

Ilang buwan na rin ang nakakalipas simula nang mangyari ang insidenteng 'yun. Up until now, nangungulila pa rin ako kay Paris. Naniniwala ako na buhay sya. I can feel it.

Napatingin ako sa tiyan kong may kalakihan na. I'm on my 7th month of being pregnant. 2 more months at magiging kabuwanan ko na. Makikita ko na rin ang anak namin.

Naitawid ko rin nang maayos and first and second trimester. Mabuti na lang at nandyan ang parents ko para tulungan ako sa mga dapat kong gawin.

They're always in my back, supporting me in everything. Nandoon sila noong hindi ko alam ang gagawin ko. I don't know how to deal with my cravings and morning sickness.

I'm really thankful for the both of them.

"You're cute, my love." I gently caress my stomach. There's a life on it that me and Paris made. "It's a waste that your Dada's not here to see you grow inside of my tummy."