Love that Last Until Eternity

Chapter 4

Kabanata 4: Bonding

“von? Handa naba ang mga pinsan mo?” tanong ni lola Inah, “para saan po, la?” nagtatakang tanong ko habang kinukuskus ang buhok ko ng tuwalya para mabilis iyong matuyo. Wala kasi silang blower dito.

“it's our time for him, von” seryosong ani ni lola habang naghahanda ng mga plato't baso at kasama na roon anhmg mga kubyertos.

“who's hi— ahh, okay po lola. I'll wake them up” ani ko at tumungo sa hagdanan nitong bahay para puntahan ang mga pinsan kong nasa kwarto pa nila.

Actually, lola's house has a 13 rooms and each room has its own veranda. May veranda rin naman sa kaliwang dulo at sa kanang dulo naman ay isang hindi gaanong malaking salas kumpara sa salas sa ibaba.

Lola's house is large, gawa sa semento ang mga bobong nito pero pagpasok mo ay kahoy ang iyong maapakan. Old design ang bahay ni lola, noong panahon ng kastila pa ito. Siguro may ibang bahagi ng bahay na nagbago pero kung titignan mo ito ng maigi ay para itong lumang mansiyon. Ang mga railings sa bahay na ito ay puro gawa sa metal pero pagdating sa hagdanan ay kahoy na railings ang makikita mo. Ang mabango at maaliwalas na paligid nito na puno ng mga sari-saring mga tanim ay dumadagdag sa karisma ng paligid at nakakagaan rin ng loob lalo na ang mga naglalakihang kahoy sa paligid.

“hoy, ate! Bakit ka nakatulala diyan sa veranda?” pagsulpot ng kapatid ko kaya natigil ako sa pagdidileryo, “ahh, wala tinignan ko lang ang tanawin mula dito” sagot ko at lumabas na sa may veranda.

“anong sadya mo pala?” tanong ko, “kakain na daw saad ni lola, ikaw na lamang ang hinihintay” nakangusong sambit ng kapatid ko, “ganoon? Paumanhin”  Halika na nga” nakangiting tugon ko at hinila na siya pababa sa kusina.

“what took the both of you so long?” may pagkasupladong tanong ni lolo habang presentableng naka-upo sa upuan niya.

“sorry po” I uttered before bowing my head and I see hedy doing the same thing in my peripheral vision.

“take your sit” seryosong banggit ni lolo kaya umupo na kami sa upuang hinanda sa'min.

Ang upuan ko ay nasa gilid ni lola at nasa gilid ko naman ang kapatid ko. May dalawang bangko kasi ang nasa magkabilang kanto nitong lamesa.

“after we attend the Sunday Mass, may balak pa ba kayong puntahan?” lolo asked on a baritone voice and glared at us one by one, “uhmm” I hummed and glance at my sister besides me

“u-uhh, ate and I talk last night” nakayukong sambit ng kapatid ko, “you talk about wha— chin up hedy! Where's your manners?” galit na putol ni lolo sa sasabihin ni lola at hinampas ang lamesa dahilan para mapaigtad kaming lahat.

“francis! Calm down” sigaw ni lola kay lolo, “anong pinag-usapan ninyong magkapatid?” marahang tanong ni lola at tumingin kay hedy, pati ako ay napatingin rin sa kapatid ko na ngayon ay mariing nakakagat sa ibabang labi niya. Halatang walang balak magsalita.

Napabuntong hininga na lamang si lola bago inilipat ang tingin sa'kin.

“von?” pag-agaw ni lola sa atensiyon ko dahilan para mapadapo sa'kin lahat ng atensiyon nila.

“u-uhh... Ehem!” I faked a cough to clear my throat.

“hedy and I planned na pagkatapos nating magsimba ay maglibot-libot muna tayo sa malapit na parke” ani ko at hinintay kung mayroon ba silang komento but then, lolo nodded urging me to continue kaya nagpatuloy na lamang ako.

“at dapat walang mawawala. Kung tayong lahat ay aattend ng misa ngayon ay dapat tayong lahat rin ang magkakasama sa paglibot-libot sa parke” matigas na ani ko and after I said that nakatanggap ako ng kanya-kanyang pagtutol galing sa mga pinsan ko.