Love that Last Until Eternity

Chapter 13

Kabanata 13: Rain

Nang tuluyan kaming makapasok sa loob ng bahay ay wala kaming naabutang tao kaya hinigit ko na agad si Vey papunta sa kusina dahil alam kong naroon sila.

Nang makarating sa hapag-kainan ay tama nga ako. They are settling down.

“Oh, apo. Upo kana” aya ni lola sa amin and vey immediately ran towards her para umupo sa inalaang upuan para sa amin.

I roamed my eyes around and they're all here. Even my tia's and tio's but someone is missing.

“Von, take your sit” pagtawag ni lolo sa akin pero hindi ko pinansin iyon at saka muling bumaling kay lola.

“La, nasaan si Hedy?” I asked and she paused to think, “Ay nakalimutan ko! Puntahan ko muna sa itaa—” pinutol si lola ni tia Irene, ang ikalawa niyang anak.

My attention drown to her, “Pinuntahan ko na iyon kanina ma pero ayaw pang gumising kaya hindi ko na pinilit” ani nito at nagsimula nang kumain.

But lola seems so persistent to go and wake my sister up but then tia Liezel stopped her, “Ma sinabi naman na rin ni ate Irene na pinuntahan na niya si Hedy kaya huwag mo nang pagurin ang sarili mong umakyat at bumaba sa hagdan ma” ani nito and I heaved a sigh.

It's a family breakfast, my sister should be here with us.

“Tama si ate at Liezel ma, ang matira na lamang ang kanya. Hindi naman natin kasalanan na ang tagal niyang nagising” sabat pa ni tia April, lola's sixth daughter.

There's this attitude of them again.

“That's not right, Hedy should be here with us. Gigising naman siguro ang bata kapag pinilit natin. For goodness sake, this is a family breakfast” ani ni tita Janine at iling-iling na tinignan ang mga kapatid ko.

“Oh come on! We're all just having our breakfast. Don't make it a big deal if some of our family can't join us!” inip na ani ni tio Franz, ang ika-limang anak ni lola.

I heaved a sigh.

“Mauna na lang po kayong kumain, puntahan ko po muna siguro ang kapatid ko” ani ko bago sila tinalikuran at umalis na roon.

The tension in there is building up just because of Hedy. The kids are peacefully eating with them and I don't want them to misinterpret their parents.

I heaved a sigh at nagtungo sa taas para puntahan ang kapatid ko.

I wonder kung ano pang ginagawa ni Jarred sa labas e nagbihis naman na siya kanina.

I just shrugged the thought out of my head. I shouldn't think about him.

I knocked thrice at Hedy's door but there's no response kaya pumasok nalang ako since hindi naman nakasira ang pinto.

I went inside her room and I saw her fully covered with her blanket.

I walked near her and sat on her bed bago ko inalis ang kumot niya.

She's sleeping peacefully.

Ngayon ko lang natitigan ang mukha ng kapatid ko ng ganito and I can surely tell that she mostly got papa's features. There are some that she got from our mother but mostly ay kay papa talaga while me? I am the xerox copy of my mother base on other people's opinion but for me, I am not.

Some of my features are from papa. I am sure of that.

Huminga muna ako ng malalim bago napagdesisyunang gisingin na ang kapatid ko pero bago ko pa man magawa iyon ay bigla na lamang bumuhos ang malakas na ulan at umihip ang malakas at malamig na hangin kaya tumayo muna ako para isarado ang bintana sa kwarto ni Hedy.