Dealing With Hawkins

Chapter 14

Napatingin ako sa suot kong watch dahil late nanaman ako, kanina five ng umaga ako umalis sa penthouse ni Sage, ng hindi niya alam, pero nag iwan naman ako ng note sa mesa niya.

Sure ako na mababasa niya iyon. Right now, I am driving my car to go to school, kamusta kaya siya, sana lang maaga siyang makapasok ngayon. 

Ngayong umaga mayroon kaming klase pero half day lang ngayong araw dahil mayroon kaming meeting mamaya para sa camping na mangyayari bukas, ibig sabihin niyan, mayroon nang orientation mamaya at may meeting din kaming mga teachers.

We have to be ready for tomorrow's trip. Tatlong araw yata ang itatagal doon kaya kailangan mag ready ang school para sa program na ito.

Maraming pwedeng gawin, maraming task at mga activities, and I am so excited because this year camping will be different, hindi ko alam kung bakit pero parang dahil kay Sage, excited ako sa lahat ng bagay.

Feel ko gusto ko siyang makita palagi at makasama, mali pero mahirap iwasan. As I said, this crush is crashing me, and hopefully hindi ko pag sisihan sa susunod pang mga araw. 

I am smiling right now, while listening to the stereo. I just love music and OPM's, I feel in love, I feel blooming and excited. 

Hindi ko alam kung dahil ba ito sa sunflower na natanggap ko kaninang umaga o dahil ito sa nangyari kagabi, hindi ko alam.

This needs to be stop, and how can I do that?

I parked my car inside the school parking lot and I grab my bag. Lumabas ako at lahat ng students binati ako, and I smiled at them. 

"Good Morning Miss Alejer". They greeted me so I greet them back.

"Good Morning students, late na ah? Go to your classrooms". I said to them at agad na silang nag madali pumasok.

When I reached my office ibinaba ko ang gamit ko at napa buntong hininga, napahawak ako sa noo ko when a bright beautiful sunflower say hi to me, syempre hindi literal.

I smiled and frowned after, sino kaya ang may pakana ng mga sunflowers na natanggap ko. Mayroon na akong hula but I don't want to assume things. It can't be, but she would.

Damn that student. 

Kinuha ko ang Reading book at lumabas na para puntahan ang classroom ko, ang unang subject ko ay kina Sage kaya nag madali na ako.

When I entered the room magulo sila, but my eyes immediately search for its target person and there she is, sitting in the table, talking to Mara, again.

My mood suddenly change so I told them to go to their proper seats.  

"May I know where did we stopped last week?". I asked them and Jayson tell me the page.

"19th century Paintings and patterns. Do you have any idea what kind of paintings and patterns they used that time?" I asked.

Natahimik sila. I explained everything about the painting and patterns, and my eyes couldn't stop looking at her. Of course nakatingin siya saakin dahil nakikinig siya.

But I feel embarrassed every time na nahuhuli niya akong nakatingin sa kaniya. This is so obvious and I hate it.

Para maiwasan na paulit ulit mangyari iyon ay tumalikod ako at nag sulat sa white board ng ilang mga definitions. 

As a teacher ay sanay na ako sa ibat ibang tingin na ibinibigay saakin ng mga students. Mayroong masama, may mapang husga, may nakakabastos na tingin at lalo na ang mga matang halata na mayroong interest sa iyo.