Agape Love

Chapter 12

Zef's Pov

I happily hums the song habang binabayabay ang hallway patungong cafeteria nang may mabangga akong matipunong lalaki, bigla na lang kasi itong sumulpot na hindi ko man lang nakita

"I'm sorry" / "sorry" we said in unison

How the hell this guy pop out of nowhere without me noticing him? Not just that, he's freaking 6 foot tall kaya imposibleng hindi ko siya mapansin.

Mabilis naman siyang umalis sa harap ko at nagpatuloy ulit sa paglalakad. Hindi ko na lang ito binalingan ng atensyon pa at pinagpatuloy ang pag sabay ko sa kanta.

Nang matapos ako sa pagbili ng breakfast namin ni Vaine, dumeretso na agad ako sa opisina niya.

I knocked 3 times before entering her office. Pagpasok ko, agad na bumungad sa akin ang halimuyak ng pabango niya, the smell makes me feel warm and cozy, I've never been feel this homey to someone else bukod sa tatlo kong kaibigan.

When I completely get inside wala ito rito kaya inilapag ko muna ang dala ko sa coffee table niya bago naglibot.

Sobrang tahimik rito mukhang sound proof ang buong opisina at tanging sariling yabag ko lang ang naririnig ko.

May kalakihan ang loob ng office ni Vaine compare to Athena.

A not so fancy office type but focuses more on charismatic and professional ambiance.

Hindi ko napansin ito dati dahil masyado akong focused palagi sa kanya, yung unang libot ko kasi di gaanong nagtagal dahil na saktan ang Zeffiniah niyo sa wedding picture nila ng asawa niya.

Mas tanda ko pa yung sakit kesa itsura ng opisina niya.

I was busy exploring her office nang makarinig ako kalabog mula sa isang pinto di kalayuan sa couch.

Agad ko itong nilapitan at nagmamadaling binuksan.

Tumambad sa akin si Vaine na naka upo sa sahig, kasama ang mga librong naka kalat sa tabi niya.

I think this is her storage room dahil sa alikabok at sikip ng lugar.

"What happened!?" nag-aalalang tanong ko rito nang makalapit ako. I scanned her foot at nakitang namumula iyon.

"I tripped" simpling sagot niya habang hawak-hawak ang parte ng paa niya na nasprain. Pisteng Gucci sandals yan.

Hinubad ko ng dahan-dahan ito sa paa niya at galit na inihagis ito sa basurahan.

"What the hell, Cohansen!?" gulat at di makapaniwalang tumingin siya sakin

"I'll buy you a better and safer one" simpling sagot ko.

"No, you can't. That's my husbands' gift on our first anniversarry!"

"Your safety is much more important than those stupid Gucci sandals, Ma'am"

"Stupid what!?-Argh!" umuusok nanaman siya sa galit pero agad niya ring pinakalma ang sarili niya.

Wait for me outside." she said flatly. I just sighed in defeat pero di ko sinunod ang sinabi niya at nanatili sa tabi niya.

Keep it Zef, kaya mo yan. Buntis yan kaya pagpasensyahan natin.

Tutulungan ko sana siya nung sinubukan niyang tumayo but she lift her palms in front of my face.

"I can handle-" naputol ang sasabihin niya nang bigla siyang nawalan ng balanse at muntik nang masubsob but I managed to catch her in time.

"please stop being hard headed" pinaikutan niya lang ako ng mata at di na nagsalita pa.