နွေးထွေးမှု သဲ့သဲ့

အပိုင်း(၁၂)

Burmese translation of Let The Villain Go

Translator - ဂွေ့

အပိုင်း(၁၂)
_____________________________

တံခါးကချောက်ကနဲပိတ်သွားပြီး ယဲ့​ေဖ့ထျန်းတစ်ယောက်တည်း အခန်းထဲမှာကျန်ခဲ့တယ်။

အသံမလုံတဲ့အခန်းဆိုတော့ အသံဗလံမျိုးစုံကို သူကြားနေရတော့တာပေါ့။

ကလေးငိုနေတာကို အမေလုပ်သူက ချော့သိပ်နေတဲ့အသံ။

တစ်ယောက်ယောက်က ပန်းကန်လုံးတွေကိုတိုက်နေတဲ့အသံ။

ချစ်ရည်လူးနေလို့ ကုတင်က တကျွီကျွီမြည်နေတဲ့အသံနဲ့ ညည်းသံတွေ။

ကလေးက ခြေဗလာနဲ့အပေါ်ကိုပြေးတက်သွားပြီး အောက်ကိုခုန်ချလိုက်တဲ့အသံ။

အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က သူ့ယောကျာ်းကိုဆူနေလို့ ပြန်ရှင်းပြဖို့ကြိုးစားနေတဲ့အသံတွေ၊ ပြီးတော့ လင်ဖြစ်သူကရိုက်နေလို့ငိုနေတဲ့မိန်းမ အသံတွေ။

အသက်၀င်နေတဲ့အသံတွေက ယဲ့ဖေ့ထျန်းရဲ့နားထဲကို တိုးဝင်လာကြတယ်။

ဒီလို အသက်ဝင်ခဲ့တဲ့နှစ်အပိုင်းအခြားတွေက သူ့ရဲ့သေဆုံးနေတဲ့ နှလုံးသားထဲကနေ ရုတ်ချည်းဆိုသလို ထွက်ပေါ်လာခဲ့တာမို့ ခံစားရတာ ထူးဆန်းပြီး သူ့အတွက်အသားမကျနိုင်ခဲ့ဘူး။

ဒီလို ဆူညံနေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မနေရတာ သိပ်တော့မကြာသေးဘူး။

ဘယ်လောက်တောင်ရှိပြီလဲ? သုံးနှစ်လား ငါးနှစ်လား?

ဒီနေရာက လူတွေနေတဲ့နေရာပဲ။ သူ့လို မိစ္ဆာတစ်ကောင်နေရမယ့်နေရာမဟုတ်ဘူး။

အရမ်းဆူလွန်းတယ်။

ဆူညံသံတွေက သူ့ရဲ့ ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေတဲ့နှလုံးသားထဲကိုဝင်လာလေ သူဒေါသတွေထွက်လာလေပဲ။

သူကတော့ တစ်ယောက်တည်း အသူရာချောက်ကြီးထဲမှာ တစ်ယောက်တည်းစတေးနေခဲ့ရချိန်မှာ သူတို့တွေက ဘယ်လိုများ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေနိုင်ကြတာလဲ?

အသံတွေအကုန်ပျောက်သွားအောင် အားလုံးကို သဲဝါတွေနဲ့ ဖုံးပစ်လိုက်သင့်တာ။ အဲ့ဒါဆိုရင် အရာအားလုံး ငြိမ်သက်ပြီး အေးချမ်းသွားလိမ့်မယ်။