နွေးထွေးမှု သဲ့သဲ့

အပိုင်း(၁၇)

Burmese translation of Let The Villain Go

Translator - ဂွေ့

အပိုင်း(၁၇)
_____________________________

လိမ်းဆေးတစ်ဝက်နဲ့ သကြားလုံးအထုပ်က စားပွဲပေါ်မှာ အရင်အတိုင်းရှိနေဆဲပဲ။ ပျောက်နေတာဆိုလို့ ညမီးပဲရှိတယ်။

ဒီရက်တွေထဲ သူမ အရမ်းပင်ပန်းနေတော့ မတော်တဆအိပ်ပျော်သွားမိတာ။ ယဲ့ဖေ့ထျန်းနဲ့ သူမက အဆင့်ချင်းအတော်ကွာတယ်။ သူသာစိတ်ရှိမယ်ဆို သူမကိုမနှိုးဘဲ ထွက်သွားလို့ရတယ်လေ။

ဒီလောက်ရက်စက်တဲ့ မိစ္ဆာတစ်ကောင်ရှေ့မှာ သူမဘယ်လိုအိပ်မောကျသွားမှန်း နားတောင်မလည်နိုင်ခဲ့ဘူး။

ကံကောင်းချင်တော့ သူ့သွေးကိုဖောက်ယူခဲ့တဲ့အတွက် သူမ သူ့ကိုပြန်ပေးဆပ်ပြီးပြီ။ သူမတို့ကြားမှာ ကျေးဇူးကြွေးမရှိတော့ဘူး။ သူ့ဘ၀က သနားဖို့ကောင်းပေမယ့် သူမကလ်း သာမန်အားနည်းတဲ့သူတစ်ယောက်ပဲလေ။ နှစ်ယောက်သားက မတူညီတဲ့ကမ္ဘာနှစ်ခုက လူတွေလိုပဲ။

ချူချန်ချွင် သူမ နေတဲ့နေရာဆီကိုပဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

နေ့ရက်တွေကတော့ တစ်ပုံစံတည်းပါပဲ။ အဆင်ပြေရင် အဖွဲ့နဲ့အတူ သူမ မကောင်းဆိုးဝါးလိုက်တယ်။

ကြောက်စရာ မကောင်းဆိုးဝါးတွေကိုသတ်နိုင်ရင် သူမတို့ သုံးနပ်စာရတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ရှုပ်ပွနေတဲ့ သူမ အခန်းဆီပြန်သွားပြီး အရသာမရှိပေါ့ရွှတ်နေတာတွေကို စားရတယ်။

မလိုက်နိုင်တဲ့သူတွေကတော့ အသက်မရှင်နိုင်ဘူး။ ဘာလို့ဆို သူတို့က မိစ္ဆာတွေရဲ့ အစာပြန်ဖြစ်သွားမှာကိုး။

အဲ့နေ့က ချူချန်ရွှင်ပြန်လာတော့ ကောင်းယွမ်ရဲ့တံခါးပွင့်လာပြီး သူမကို အထဲဆွဲသွင်းတော့တယ်။
"အမယွမ် နေကောင်းသွားပြီလား?"

ချူချန်ရွှင်ရဲ့အရှေ့က ကောင်းယွမ်ကတော့ အင်အားအပြည့်ပဲ။

"ကောင်းသလောက်ပါပဲ။ မှော်ဆန်တယ်လေ။ ငါ့ကိုသူများတွေ သံသဝင်မှာကြောက်ရင် အရင်ကတည်းက ထွက်သွားပြီပေါ့။"
ကောင်းယွမ်က ဘေးဘီကိုသေချာကြည့်လိုက်ပြီး တံခါးကိုပိတ်လိုက်တယ်။
"နောက်သုံးရက်နေရင် မိစ္ဆာလိုက်ကြမှာ။ မြို့ပိုင်ရှင်က ကြေးစားတွေကိုပါ ငှားထားတယ်။ ညီမတော့သွားမယ်။ အမရောလိုက်မလား?"