နွေးထွေးမှု သဲ့သဲ့

အပိုင်း(၁၄)

Burmese translation of Let The Villain Go

Translator - ဂွေ့

အပိုင်း(၁၄)
_____________________________

"အထဲဝင်ပါ ဆရာ"
ချူချန်ရွှင်က အနောက်ကိုလှည့်ပြီး တစ်ယောက်ကိုခေါ်လိုက်တယ်။

အဲ့လူက အသက်၅၀လောက်ရှိပြီး မျက်လုံးကျဉ်းကျဉ္းနဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ။ ပိန်ပိန်ပါးပါးနဲ့ ခက်ခက်ထန်ထန်မျက်နှာပေးလည်းရှိတယ်။

"သူပဲ"
ချူချန်ရွှင်က စောင်နဲ့အုပ်ထားတဲ့ ယဲ့ဖေ့ထျန်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုပြလိုက်တယ်။ သူမက ယဲ့ဖေ့ထျန်းရဲ့မျက်နှာကိုအုပ်ပြီး ရင်ဘတ်တစ်ဝိုက်ကိုပဲ ဖော်ပေးထားတာ။

လူအိုကြီးက ဆိုးဝါးလွန်းတဲ့ဒဏ်ရာတွေကိုကြည့်ပြီးလန့်တောင်သွားရတယ်။ သူက မဟူရာလမ်းထဲမှာနေတဲ့ ခပ်နိမ့်နိမ့်ဟီလာတစ်ယောက်ပဲ။ ဒီလောက်ဆိုးဝါးတဲ့ဒဏ်ရာမျိုးသူတစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးခဲ့ဘူး။ ဒီဒဏ်ရာတွေကို သူကုနိုင်ပါ့မလားဆိုတာကိုလည်းသူမပြောတတ်ဘူး။

ဟိုမိန်းမကတော့ ဒီလိုဒဏ်ရာမျိုးကို ကုဖို့အတွက် သူ့ကို မိုက်မိုက်မဲမဲနဲ့ ငှားခဲ့တာပဲ။ ကိုယ်ပိန်းတာ ကိုယ်ပဲခံပေတော့။

"နည်းနည်းတော့နာလိမ့်မယ်။ အရှင်းပျောက်မပျောက်ကတော့ ကျူပ်လည်းအာမ မခံနိုင်ဘူး"
သူ ဟန်ဆောင်လိုက်တယ်။

"ရပါတယ် ဆရာအကောင်းဆုံးသာ လုပ်ပါ"

ချူချန်ရွှင်အတွက်တော့ ယဲ့ဖေ့ထျန်းရဲ့ဒဏ်ရာတွေ နည်းနည်းမှသက်သာ သက်သာ သူ့ဟာသူပြန်ကုနိုင်မယ့် မျှော်လင့်ချက်လေးရှိနေတယ်။

အဆင့်မြင့်ဟီလာတစ်ယောက်ကိုပင့်လည်းမပင့်ရဲသလို ပင့်လည်းမပင့်နိုင်ဘူး။

ဲ့ယဲ့ဖေ့ထျန်းရဲ့ဒဏ်ရာတွေကို ကုဖို့ သူမ စုဆောင်းထားသမျှ ရင်းနှီးလိုက်ရတာ။ ကောင်းယွမ်ပေးထားတဲ့ မှော်သလင်းတုံးတစ်ဝက်ကျော်တောင် ပါသွားသေး။

ဒါပေမယ့်လည်း ကောင်းယွမ်ရဲ့အသက်ကိုယဲ့​ေဖ့ထျန်းက ကယ်ထားပေးတာပဲလေ။ အဲ့ဒါကြောင့် သူမပေးတဲ့ မှော်သလင်းတုံးတွေကို သုံးလိုက်ရတဲ့အတွက် အားနာတာမျိုးတော့ မဖြစ်မိဘူး။