Gecenin ilerleyen saatlerinde arkadaşının doğum günü partisinden dönen bir genç kız.
Evine daha hızlı gidebilmek için yer altı karanlığının koynunu delip geçen metroyu kullanmak isterse.
Kader, ona hayatının en büyük oyununu oynar ve kendisini bir g...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
"Yankı! İyi misin? Lütfen cevap ver, Yankı!"
Göz kapaklarımın üstünde tonlarca ağırlık hissediyordum. Buna rağmen gözlerimi açmayı başardığımda ışık gözlerimi acıttı ve o an hiçbir şey göremedim.
"Yankı, beni duyuyor musun?" Artık gözlerimi tamamen açtığımda ne olduğunu idrak etmeye çalıştım.
"Bayılmışsın. Uzun süre gelmeyince merak ettim. İyi misin?" Arda endişeli gözlerle bana bakıyordu. Bana yukarıdan bakan birden fazla çift göz olduğunu fark edince kaşlarımı çattım. Aleyna ve Arda dışında iki kız ve bir erkek korkmuşçasına beni inceliyorlardı. Zihnimin önüne en son gördüğüm görüntü gelince panikle Arda'nın dizinden kalktım ve kapıya doğru baktım. Kimse yoktu.
"Yankı neler oluyor? İyi misin? Yüzün bembeyaz olmuş."
Aleyna'nın sesini duymazdan gelip "Gördüm onu, elinde bıçak vardı. Buradaydı," dediğimde sesim derin dondurucu kadar soğuk çıkmıştı. Karşımdakiler donup kalırken "Oyun bir saat önce başlamış," diye fısıldadı Aleyna.
"Yani ilk senin karşına mı çıkmış? İnanamıyorum, Yankı, ölebilirdin! Sana demiştim ayrılmayalım diye!"
Arda'nın cümlesini görmezden geldim ve "Sizin seslerinizi duyunca kaçmış olmalı," dedim. Sonra ansızın kaşlarımı çattım. "Ne olduğunu bilmiyorum ama birden başım dönmeye başladı. Ben bir saattir baygın mıyım?"
Karşımdaki siyah saçlı kız doğruldu ve duygusuz bir sesle "Bilmiyoruz ama oyun çoktan başladı bile," dediğinde Aleyna korku dolu bir şekilde gözlerini kapattı, ağlamamak için kendini zor tutuyor gibiydi. Bu bana istasyondaki o odada olan halini anımsattı. Güçlü kelimesinin duvarının arkasına saklanmaya çalışan korku kelimesi, kendini ne kadar gizleyebilirdi ki?
"Biz buraya girdiğimizde zaten çoktan oyun başlamış. Bizi kandırmış pezevenkler."
Arda'ya döndüm yavaşça, içimde istasyonda beliren o kötü his tekrar kendini göstermeye başlamıştı. Deprem öncesi sarsıntı gibiydi bedenim, hafifçe titremeye başladı.
"Ne demek bu?"
Arda donuk bakışlarla Aleyna'ya baktı, Aleyna arkasını dönünce bakışları yüzüme kaydı. "Seni ararken bir sınıfta ceset bulduk. Cesedin üstünde bir kağıt vardı." Bunu o kadar rahat ve hızlı söylemişti ki sanki gündelik bir olaydan bahsetmişti.
Dehşet ve korku, omuzlarıma ağır birer yük gibi oturduğunda başımdan aşağıya doğru soğuk ama yakıcı bir şey hissettim. Arda cebinden çıkardığı küçük kağıdı bana doğru uzattı, bir an duraksadım. Kağıt temizdi, bir cesedin üzerinden alındığına dair bir kanıt yoktu. Uzanıp aldığımda iyice doğrulmuştum. Karşımdaki çocuk bana şüpheyle bakıyordu.
