Gecenin ilerleyen saatlerinde arkadaşının doğum günü partisinden dönen bir genç kız.
Evine daha hızlı gidebilmek için yer altı karanlığının koynunu delip geçen metroyu kullanmak isterse.
Kader, ona hayatının en büyük oyununu oynar ve kendisini bir g...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Sınıfa gitmeliyiz."
"O sınıfta ters bir şeyler olduğunu biliyordum."
Sınıfta tahtadaki ürkütücü çöp adam figürleri ve o siyah kitapta başka bir şey yoktu. Sınıfı incelemiştim ve gözüme herhangi garip bir nesne veya başka bir şey çarpmamıştı. Hiçbir fikrim olmamasına rağmen sadece içgüdüsel hareket ediyordum. "Önce Aleyna ve Arda'yı bekleyelim. Bu arada bunlar nerede kaldı?"
Doğruldum, gideli on dakika olmuştu ve şimdiye kadar dönmeleri gerekiyordu. Helin dudaklarını birbirine bastırıp yarım saniye durdu, sonra "Ben şunlara bakıp geleyim, bir yere ayrılma," dedi ve karşıdaki tuvalete giden koridora doğru yürümeye başladı. Şekle tekrar baktım. Trendeyken hissettiğim o korkunç his beni tekrar avcunun içine almıştı ama tam olarak bu hissin adını koyamıyordum. Sanki bu şekli daha önce görmüştüm ama aynı zamanda da görmemiştim. Bu his canımı ciddi bir şekilde sıkıyordu.
Elimi soğuk duvara koyup şekil üzerinde kaydırdım. Tebeşirle çizilmişti ve elimi sürtmem nedeniyle neredeyse silinmişti. Arkamdan gelen sesle irkildim ve refleks olarak arkamı döndüm. Sessizliği fısıltısıyla inşa eden soğuk ve ağır havadan başka bir şey yoktu. Ruhu toprağından koparılan bir çiçek gibi soluk loş ışıklar koridor ve kantini tam olarak aydınlatmadığı için gözlerimi kısarak etrafa daha dikkatli baktım ama bir şey göremedim.
Olduğum yerden çıkıp boş kantinin önünde durdum. Hiç ses yoktu; sanki dünyadaki tüm sesler koca ve karanlık bir deliğin içine çekilmiş ve geriye sadece zaman kalmıştı. Bir an ürperdim, ellerimi kollarıma sararak önümdeki koridora doğru yürümeye başladım. Nerede kalmışlardı?
Karanlık koridora girdiğimde çıt yoktu, kaburgalarımın altındaki kalbim çarpmaya başladığında adımlarım hızlandı ve koridorun sonundaki tuvalete hızla daldım. Ellerim titremeye başladığında tuvalet kapılarını tek tek hızla açtım, kapılar itmemin verdiği tepkiyle sendeleyip duvara çarptı ve huzursuz sesi boş tuvaletin ıssız fayanslarını esir aldı.
Neler olduğunu anlamak isteyen zihnim, hızla almaya başladığım nefeslerimin altında can çekişirken tuvaletten çıktım. Neredelerdi? Beni burada bırakıp sınıfa mı çıkmışlardı? Tuvaletten çıkmışlardı ama onları duymamıştım. İçimdeki panik duygusu içimde bir yerlerde beni sakinleştirmek isteyen mantıklı sesin üstüne çıkıyor, onu aşağıya, en dibe çekerek susmasına neden oluyordu.
Tam koridoru döneceğim sırada birine çarptım ve korkarak geri çekildim.
"Yankı?"
Arda şaşkınlıkla bana bakıyordu. Hemen arkasında korkmuş halde Aleyna ve Helin duruyordu.
"Neredeydiniz?" Kelimeler dudaklarımdan o kadar hızlı döküldü ki önce ne dediğimi ben bile anlamadım.
