"លោក លោក នេះមិចក៏មិនញាំុ "ស៊ាវចាន់សួទៅអុីបូគេមិនព្រមញាំុអ្វីទេទើបនាយចម្លែកចិត្តសួនាំ។
"មិនឃ្លាន យើងឆ្អែត "មួយម៉ាត់រឹងដូចដុំថ្មស៊ាវចាន់ឈរសម្លឹងអុីបុនាយលួចនិយាយដើមក្នុងចិត្តមិនញាំុឬឃើញនាយញាំុអាក្រក់គេញាំុលែងចូល។
"រួចឬនៅយើងប្រញ៉ាប់ "ដោយសារស៊ាវចាន់សម្លឹងមើលនាយមិនដាក់ភ្នែកទើបចោទសួស៊ាវចាន់មិននិយាយអីតទៀតនាយខាំមាត់ជាប់។
"ឆ្អែតហើយ.."ឮបែបនេះអុីបូក៏ងាក់ទៅបុគ្គលិកស្រីដើម្បីមកគិតលុយពួកគេគិយលុយមួយសន្ទុះក៏បន្តដំណើរទៅផ្ទិះ។
ក្នុងឡានមានសភាពស្ងាមស្ងាត់ស៊ាវចាន់គេងលក់តាមផ្លូវដោយសាយប់មិញមិនបានគេងអុីបូបើកឡាននាំនាយមកដល់ក្នុងភូមិគ្រិះអុីបូក៏បីនាយទៅក្នុងបន្ទប់ក្រោមខ្សែភ្នែកអ្នកស្រីវ៉ាង។
ក្រាក់~
"ធ្ងន់ណាស់ "អុីបូទម្លាក់ស៊ាវចាន់ទៅគ្រែនាយឈរសម្លឹងស៊ាវចាន់មួយសន្ទុះនាយគិតយួៗថាទុកគេជាអ្នកកំដរតណ្ហាតែបីគេយ៉ាងថ្នាក់ថ្នមចង់តែសើចទេពេលគិតដល់រឿងនេះ។
"ម៉ាក់..មានអ្វីមែនទេ "អុីបូងាក់ទៅក្រោយបម្រុងនឹងចាក់ចេញអ្នកស្រីវ៉ាងក៏មកដល់អុីបូរៀបរឹកម្ដងទៀតឲ្យសមជាម៉ាហ្វៀ។
"កែវភ្នែកឯងស្រទន់ណាស់ ឯងស្រឡាញ់ក្មេងនេះហើយហេ៎នេះតាំងពីរៀបការឯងដូចជាទន់ភ្លន់ជាងមុន"អ្នកស្រីជាមនុស្សមាត់ដាច់មើលឃើញអ្វីក៏និយាយនឹង អុីបូសម្លឹងស៊ាវចាន់រួចដើរចេញ។
"កូនបូ "អ្នកស្រីឈរសម្លក់អុីបូព្រោះគេមិនខ្លាចរអាឬគិតថាគាត់នៅចំពោះមុខនោះទេ។
ភូមិគ្រឹះស៊ាវ
ទីងតុង~
"អ្នកណា៎មានកាអ្វីមែនទេ "ដោយសារកណ្ដឹងឮសម្លេងច្រើនដងពេកទើបលីវឈានម៉ួម៉ៅដើរមកបើកទ្វារ។
"សៀរិនលោក .នេះលោកមករកអ្នកណា៎ "លីវឈានសួទៅសៀរិនក្រែងគេទើបតែទៅបរទេសមិនចឹងហេតុអីមកលឿនម្លេះ។
"ខ្ញុំមក រកស៊ាវចាន់តើស៊ាវចាន់នៅដែលទេ "សៀរិនញញឹមស្រាលៗនាយអើតកមើលទៅខាងក្នុងលីវឈានញញឹមចុងមាត់សម្លឹងមើលនាយ។
