ភាគ25
"អូនរងាហ៎ "អុីបូដាក់ខ្លួនតូចទៅលើអង្គុយរួចសួទៅនាយតូចគេញ័រញាក់អាវក៏សើមជោគ ស៊ាវចាន់លើកដៃឱបខ្លួនទាំងរងាទឹកមុខស្លេកស្លាំង។
"ហិុម "ស៊ាវចាន់ងក់ក្បាលនាយរងាស្ទើស្លាប់ទៅហើយអុីបូមិនមាត់នាយយកអាវសស្ដើងមួយចេញមក។
"ពាក់វាទៅ អូននឹងបាត់រងា "អុីបូហុចអាវសរបស់ខ្លួនទៅនាយតូចស៊ាវចាន់គ្រាន់តែឃើញក៏ញញឹមតែនាយយកវាមកតែក៏ញញើតនឹងភ្នែកមួយគូនោះដែល។
"បងបែខ្នងទៅ "ស៊ាវចាន់ប្រាប់ទៅស្វាមីទាំងអឹមអៀនអុីបូញោចចុងមាត់នាយបែក្រោយតាមអ្វីដែលនាយតូចនិយាយអុីបូដោះអាវពណ៌លឿងនោះចោលរួចនាយក៏យកអាវពណ៌សនោះមកពាក់នាយមិនភ្លេចសម្លឹងមុខអ្នកម្ខាងទៀតឡើយ។
"អឹម"អុីបូសកដៃទៅឱបនាយតូចស៊ាវចាន់ភ្ញាក់ព្រឺតនាយសម្លឹងមើលទៅកាន់ស្វាមីទាំងភ័យស្លន់ស្លោគេលេងមកឱបនាយពីក្រោយនៅទាញក្រគាក់នាយឲ្យទៅអង្គុយលើផ្លូវគេទៀត។
"អុីបូ កុំនេះតិចនាយយុនដឹងទៅ "ស៊ាវចាន់រើនាយព្យាយាមលេះអុីបូមិនខ្វល់នាយបិទឡេវអាវនោះម្ដងមួយៗស៊ាវចាន់បិទភ្នែកនាយភ័យរឹងអស់ទាំងដងខ្លួន។
"រាងកាយអូនពិតជា កក់ក្ដៅ"អុីបូខ្សិបត្រចៀកស៊ាវចាន់ស្រាល់ៗស៊ាវចាន់អៀនរហូតលើកដៃបាំងមុខអុីបូចាប់ស៊ាវចាន់បង្វិលមកមុខនាយ ពេលនេះស៊ាវចាន់កំពុងតែអង្គុយកូនប្រុសរបស់នាយហើយស៊ាវចាន់ កាន់តែស្លន់ស្លោព្រោះតែកូនប្រុសដែលនៅក្នុងខោរបស់ស្វាមីកំពុងតែឡើងប៉ោងវាប៉ះនឹងដំបន់ហាមឃាត់របស់នាយ។
"អុីបូ..អ៎ាស បងកុំអី "ស៊ាវចាន់ហាមមិនទាន់ទេវាប៉ះរហូតទាល់តែនាយផ្លាត់សម្លេងថ្ងួ នាយតូចបានត្រឹមតែខាំមាតើបិទខ្លាចមានគេមកឃើញ។
"អូន..ទាក់ទាញបងពេកហើយ សឺត "អុីបូទាញចង្គេះស៊ាវចាន់រំកិលចុះឡើងនៅលើកូនប្រុស ដៃទាំងសងខាងប្រលេះឡេវអាវដែលបិទមុននេះ នាយដោះអាវទៅម្ខាងរួចក៏ទម្លាក់បបូរមាត់ទៅឈឺើរីក្រហមព្រឺងៗនោះស៊ាវចាន់បិទភ្នែកខ្ញាំសក់ស្វាមីទប់ទល់នឹងភាពស្រើបស្រៀវ។
