ချစ်မေတ္တာဖြင့်လွှမ်းခြုံလျက်

အခန်း ၁၁

သူမတို့အိမ်က အစောကြီးထွက်လာသည်ဖြစ်၍ ကျောင်းသွားရန် နောက်မကျသေးဘဲ ပုံမှန်ဖြစ်နေသည်။ ကားမောင်းနေရင်း တီချယ်က သီချင်းဖွင့်လိုက်သည်။ မနေ့ညကမှ သူနားထောင်ခဲ့တဲ့ ဖိုးကာရဲ့ တိုးတိုးလေးပြောပါဆိုတဲ့သီချင်းက တီချယ့်ကားထဲမှာလည်းလာနေပြန်သည်။ သည်တစ်ခါတော့ တီချယ်က တိုးတိုးလေးလိုက်ညည်းသည်။

~သိပ်ချစ်တဲ့အကြောင်းလေး ကြားချင်တယ်၊ ငါ့ဘဝနဲ့ရင်းပြီးတောင်းဆိုမယ်၊မင်းသိတဲ့အတိုင်းပဲ ပြောပြလိုက်ပါချစ်သူရယ်၊ တို့တစ်ယောက်ထဲကြားမယ့်စကားသံနဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးလှုပ်ခတ်သွားရုံနဲ့၊ တိုးတိုးလေးပဲ
မင်းပြောပြလိုက်ပါ အချစ်ရယ်~

အကျယ်ကြီးမဟုတ်သော တီချယ့်အသံကနားထောင်ကောင်းနေသည်။ တီချယ်က သည်သီချင်းကိုကြိုက်တာလား၊

ထိုကလေးမက စန္ဒကူးကိုမမုန်းပါဟုဆိုသောကြောင့် အတော်လေးစိတ်သက်သာရသွားသည်။ တွေးချင်ရာတွေးပြီး တဇွတ်ထိုးလုပ်တတ်တဲ့အကျင့်ကိုလည်းပြင်ရပေဦးတော့မည်။ ထိုကလေးမက စန္ဒကူး​ကြောင့်စိတ်ညစ်သွားရမှာ သေချာသည်လေ။

~တကယ်တော့ မင်းကိုတို့ချစ်လွန်းလို့ပါကွယ်၊ ချစ်လွန်းလို့ ဆုံးရှုံးရမှာကြောက်မိတာ၊ မင်းကိုတို့ပဲ ပိုင်ဆိုင်ချင်မိတာ ၊ တို့အတ္တကြီးတယ်လိုတော့မထင်စေချင်ဘူးကွယ်~
စန္ဒကူးစိတ်ထဲတွေးနေရင်း တိတ်ဆိတ်နေသောကြောင့် သီချင်းဖွင့်လိုက်သည်။ ဖိုးကာရဲ့ တိုးတိုးလေးပြောပါ၊ ထိုသီချင်းကိုသိသော်လည်း သိပ်နားမထောင်ဖြစ်၊ သည်ကလေးမနဲ့တွေ့မှ အကြိုက်ဆုံးသီချင်းဖြစ်သွားခဲ့သည်။
စာသားတိုင်းက စန္ဒကူး၏စိတ်နဲ့ထပ်တူကျနေသည်လေ။ အကြိုက်ဆုံးနေရာလေးရောက်တော့ ခပ်တိုးတိုးညည်းရင်း ထိုကလေးမကို လှမ်းကြည့်မိတော့ ပြတင်းပေါက်ကိုသာငေးနေသည်။ ကြားမှာပါ။ ထိုကလေးမ စန္ဒကူးအသံကိုကြားမိမှာပါ...

ကျောင်းရောက်တော့ သူမတို့ခါတိုင်းရောက်နေကျအချိန်ထက် ၅မိနစ်သာ နောက်ကျ၍ရောက်လာသည်။ ကျောင်းရောက်တော့ တီချယ့်ခြင်းတောင်းကိုဆွဲပေးပြီး ကားပေါ်မှဆင်းကာ တီချယ်နဲ့တူတူလျှောက်လာလိုက်သည်။ လမ်းတွင် သင်္ချာဆရာမနဲ့တွေ့သဖြင့် နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။