Gevallen voor Em

Schorsing (N)

POV Natasha

Het is al vrijdag. Tijd gaat zo snel. Ik ben op weg naar de leraarskamer wanneer ik de kleedkamers voor leerkrachten voorbijga. De deur staat op een kier en er lijkt geluid door te komen. Dat is raar. Deze kleedkamers worden bijna nooit gebruikt. De enige momenten dat hier beweging is, is wanneer de kuisploeg bezig is. Daarbij is het ook nog super vroeg, de meeste leerkrachten komen pas over een half uurtje aan. Daarnet was de parking nog zo goed als leeg, net zoals de gang nu.

Ik kan nog snel rond me om te zien of er iemand aanwezig is, maar ik zie niemand. Ik neem een stapje richting de deur en duw ze zachtjes open.

"Hallo?" Geen reactie. Wanneer ik de deur verder open en binnenstap, valt er een blok warme vochtige lucht komende van de douches over me heen. Ik sluit de deur achter me en zet nog enkele stapjes verder in de kleedkamer tot ik water hoor lopen in de douches. 

"Is hier iemand?" Wat een domme vraag. Die douches springen niet van zichzelf aan uiteraard. Ik heb al spijt van mijn woordkeuze. Het duurt niet lang voor het water stopt en het geluid van voetstappen mijn richting uitkomt. Ik heb enkele seconden nodig om te laten bezinken wie er door de opening van de douches komt geslenterd.

"Emma?" De verbazing in mijn stem is duidelijk merkbaar. Was het niet de toon waarop Emma's naam over mijn lippen rolde, dan is het zeker mijn opengevallen mond die weggeeft dat ik haar niet had verwacht te zien.  Ze blijft staan en kijkt me even aan.

Ik sta aan de grond genageld. Emma staat voor me met niets meer dan een handdoek rond haar lichaam gewikkeld. Haar haren zeiknat, haar tattoos glinsteren van het water. Ik betrap mezelf op staren en draai me in paniek om.

"Wat... Waarom... Wat doe jij hier?" Stotter ik. Waarom heb ik zoveel moeite met haar een vraag te stellen? Mijn vraag is volledig terecht. Zij is een student, in een kleedkamer voor leerkrachten. Ik ben haar leerkracht. Zou haar huidige outfit me zo van de wijs brengen? Misschien is het gewoon omdat ik haar hier niet had verwacht?

Ze antwoord niet op mijn vraag. Misschien haalt ze haar schouders op, of rolt ze met haar ogen. Ik zou het niet weten, ik kan mezelf niet overtuigen om me om te draaien. Eigenlijk is het andersom. Ik ben mezelf aan het tegenhouden om niet om te kijken. 

"Kan je alsjeblieft wat kleren aandoen?" Mijn woorden zijn nog niet koud of haar handdoek die ze zonet omhad vliegt voorbij mij, tegen de muur en valt in de bak met de vuile was. Ik adem eens diep in, raap al men moed bij elkaar en draai men hoofd een beetje om te zien wat er gebeurd. In mijn ooghoek zie ik Emma staan in haar skinny jeans en een nike sport BH. Ik probeer niet te lang te kijken maar een gigantische blauwe plek ter hoogte van haar buik trekt mijn aandacht. Het is de eerste keer dat ik die zie. Waar heeft ze dat nu weer opgelopen? Ik merk dat ik langer kijk dan goed is dus draai me snel weer richting de deur.

"Kan je een beetje voortmaken?" probeer ik zelfzeker uit te brengen. Een seconde later voel ik haar tegen mijn zij stoten terwijl ze, volledig aangekleed, buiten stormt. Haar tas losjes en nonchalant over een schouder hangend. Ik probeer haar arm te grijpen maar ze is te snel, of ik ben te traag. Hoe dan ook, is ze ontsnapt aan mijn poging. 

De ganse dag hoop ik Emma tegen te komen maar ik kan haar niet vinden. Wanneer ik door de gang wandel, komt ze mijn richting uit. Het lijkt me de perfecte moment om haar even aan te spreken. Al is ook die poging tevergeefs. Wanneer ze mij ziet, maakt ze snel een draai en loopt ze de trappen op. Ze is me duidelijk aan het ontwijken. 

Ik weet niet waarom. Waarschijnlijk verwacht ze een preek voor het incident van deze ochtend. Na alles wat ze reeds heeft uitgestoken moet ze nu toch al weten dat ik niet zo ben. Deze ganse situatie voelt zo vreemd aan. Het bijwonen van overdreven veel feestjes, de gescheurde lip, die blauwe plekken, school missen, roken, drinken en dan hebben we het nog niet over het drugsgebruik... Ik snap het. Ze is jong, ze wil leven, genieten, uit proberen. Dit is geen typisch teenager gedrag. De meeste gaan naar feestjes en worden af en toe dronken, maar wat zij doet is next level. Niet een niveautje meer, maar enkele niveaus meer. Dat heeft allemaal een impact op haar leven. Als ze zich iets meer zou toespitsen op haar talenten zou ze zover komen. Spijtig dat ze dat zelf niet inziet, of niet wil inzien. Al dat talent gaat verloren.