Gevallen voor Em

De volgende ochtend (E)

POV EMMA

Ik word wakker en voel een lichaam tegen het mijne gedrukt, warme adem in mijn nek. Natasha ligt naast me met haar gezicht tegen de zijkant van mijn nek gedrukt, een arm om me heen geslagen en een been over het mijne gegooid. Ik voel me gelukkig als ik zo wakker word, ik staar naar haar, probeer haar niet wakker te maken zodat ik nog wat langer van dit moment kan genieten. Ik zou willen dat dit moment nooit zou eindigen.

Ze ziet er mooi uit, zelfs als ze slaapt. Zo vredig. Ik merk dat ik haar rug streel met de toppen van mijn vingers en het duurt niet lang voordat ze zachtjes begint te kronkelen en er een grote glimlach op haar gezicht verschijnt terwijl haar ogen nog gesloten zijn.

"Goedemorgen schoonheid" fluister ik. Ze opent haar ogen, zoekt naar mijn lippen en geeft me een kusje.

"Goedemorgen"

Ik wil niet bewegen en het lijkt alsof zij dat ook niet wil want we blijven in bed, knuffelend, stil.

Het is geen ongemakkelijke stilte, het is een fijne stilte. Ik wil mezelf knijpen, ik kan niet geloven dat dit gebeurt, ik kan niet geloven dat dit echt is. Het voelt als een droom.

Misschien is het een droom. Ik bedoel, we hebben twee keer seks gehad, maar ik weet nog niet wat we zijn... misschien wil ze het zo houden... misschien wil ze gewoon het leuke deel en niets meer. Ik weet niet zeker of ik dat wil. Het is de eerste keer dat ik me zo voel. Ik val voor haar en ik kan het niet meer verbergen. Ik wil haar, de hele dag, elke dag. Niet alleen voor seks, maar voor alles. Ik wil mijn leven met haar delen. Ik wil duidelijkheid onze situatie voordat we allebei spijt krijgen van wat er is gebeurd.

"Natasha, wat..." Ik haal diep adem.

"Ja?"

"Ik.. ik... ik wil gewoon..." Ik weet niet hoe ik dit gesprek moet beginnen. Ik weet dat we het beste hierover kunnen praten en onze gevoelens uiten, maar ik weet gewoon niet hoe. Ze weet dat ik het moeilijk heb. Ze kijkt me in de ogen en ik voel het. Het maakt me nog zenuwachtiger. Ik weet niet hoe ik met deze gevoelens moet omgaan, laat staan dat ik er een gesprek over kan beginnen.

"Laat maar" mompel ik

"Kom op schat, praat tegen me" zegt ze op kalmerende toon.

"Was dit gewoon voor de lol?"

"Het was leuk" zegt ze met een grijns " maar ik heb het gevoel dat je dat niet bedoelt?"

"Nee, heb je net... zoiets van... was dit een een-twee-malig iets of ...?"

"Wil je dat het maar twee keer is?" Vraagt ze aan mij. Ik schud mijn hoofd.

"Goed, want ik wil niet dat bij twee keer blijft" Ik zucht.

"Vraag me gewoon wat je wilt weten Emma"

"Vind je me leuk?"

"Ja, heel erg. Ik vind je leuk, sexy en nog veel meer... Ik ben voor je aan het vallen Emma, misschien viel ik zelfs al voor je..."

Mijn hart maakt een sprongetje bij de woorden die ze net zei. Ze vindt me leuk, ze valt zelfs voor me.

"Waarom heb je me nooit verteld over je gevoelens voor mij?"

"Eerst wist ik niet zeker wat ik voelde, toen het me duidelijk werd, dacht ik dat je het wel kon zien."

"Je gaf me gemengde signalen. Ik had soms het idee dat ik me dingen verbeeldde... alsof ik wilde dat het waar was, maar dat kon niet, want wat zou jij, een mooie intelligente vrouw, zien in een verloren zaak zoals ik..."

"Ik heb geprobeerd ertegen te vechten, jij was mijn student. Ik kon niet vallen voor mijn student. Ik zou daardoor in de problemen kunnen komen... bovendien bracht je me in de war. Je duwde me praktisch in Monica's armen, na eerst te proberen me aan William te koppelen. Je krijgt zoveel aandacht van iedereen en gaat er altijd in mee... alsof je niet eens in me geïnteresseerd was. En het mij ontwijken of negeren hielp ook niet echt. Ik weet nog steeds niet hoe je over me denkt...."

"Ik kon het niet aan om in jouw aanwezigheid te zijn. Ik werd er gek van. Ik had moeite mezelf in te houden. Ik ben nu al een tijdje gek op je, ik wist gewoon niet wat het was... Ik heb dit nog nooit gevoeld voor iemand ... Zelfs niet voor Monica"

Er vormt zich een glimlach op haar gezicht terwijl ze haar lichaam stevig tegen me aan duwt. Haar vingers maken cirkels op mijn borst. Het is alsof ze twijfelt.

"Ben je oké?" vraag ik. Ze knikt.

"Toen ik 's morgens je kamer binnenkwam, die eerste keer dat je bleef logeren... je weet wel, dat slecht getimede moment..."

"Ik was aan het fantaseren over jou" geef ik toe. Mijn wangen worden meteen rood. Ik draai mijn hoofd zodat ik niet naar haar reactie hoef te kijken voor wat ik zojuist heb bekend. Ik weet niet eens waarom ik het haar vertel.

"Waarom ben je weggelopen? Je had kunnen blijven en met me kunnen praten? Of gewoon kunnen blijven..."

"Ik wist niet hoe je zou reageren? Ik wist niet hoe je erover zou denken? Je had het gesprek meteen moeten beginnen..."

"Alsof je me zou hebben geantwoord?!" Zegt ze lachend

"Ik wilde je privacy respecteren. Dat je hier de nacht doorbrengt, betekent niet dat je geen recht op privacy hebt, noch dat je niet jezelf kunt zijn... als ik niet meteen was weggegaan, was je dan niet in paniek geraakt?"

"Ik had eigenlijk wel gewild dat je me een handje geholpen had" zeg ik grijnzend en blozend tegelijk.

"Wat wil je nu doen?"

"Eten?"

"Ik heb het over ons Emma?"

"Ik wil bij je zijn, ik wil een toekomst met je. Laten we een paar dates hebben aangezien we dat deel hebben overgeslagen en het vanaf daar oppakken?" Zeg ik vastberaden. Voor het eerst in lange tijd kan ik haar iets vertellen waar ik echt zeker van ben. Ik wil haar.

"Goed, dat zou ik leuk vinden... hoe zit het met je school? Je kunt niet de hele dag wachten tot ik klaar ben met werken. Ik moet weer naar mijn werk"

"Volgens mij hoef je niet echt..."

"Je weet wat ik bedoel, ik wil naar mijn werk."

"Ik weet het. Ik wil nog steeds afstuderen... Misschien kun je me helpen om mezelf aan te melden voor die kunstacademie waar je me over vertelde?"

"Natuurlijk zal ik je helpen schat" Dat ze me schat noemt, bezorgt me rillingen over mijn rug. Het voelt zo warm als dat uit haar mond komt.

Ik voel me zo gelukkig. Ik kan mezelf zijn bij haar. Zij is de ware voor mij. Ik voel dingen die ik nog nooit eerder heb gevoeld en ze vindt mij ook leuk. We doen het rustig aan en besluiten een tijdje te gaan daten. Elkaar beter te leren kennen. Ik kan niet wachten om haar mijn vriendin te mogen noemen. Ik ben benieuwd wat de toekomst voor ons in petto heeft.  Ik zie mezelf wel oud worden met haar en ik hoop dat ze hetzelfde voelt. Maar voor nu geniet ik zo van ons samen. Het kan alleen maar beter worden.

"Bedankt, om me te helpen, om in mij te geloven, om er voor mij te zijn"

"Waar dan ook, wat er ook gebeurt, ik zal eraltijd voor je zijn." Ik pak met één hand haar hoofd vast en kus haar. Ikhou van deze vrouw. We sluiten onze ogen en liggen hier gewoon, genietend vanelke seconde van het begin van ons nieuwe verhaal