Gevallen voor Em

Bijles (E)

POV EMMA

De bijles is voorbij. Ik ben op weg naar William. Wat is er daarnet gebeurd. Het beeld dat Mevrouw green zich blootgaf aan mevrouw Devos staat op mijn hoornvlies gebrand. Ze stond geiler dan een bronstige leeuw die voor het eerst in tien jaar een paringsmaatje ontmoette. Ze gooide zich bijna voor de voeten van Mevrouw Devos, smekend. Moest ik enkele minuten later binnengewandeld zijn, zou ik een hevige vrijpartij onderbroken hebben. Aan de lustige ogen van Monica te zien, misschien eerder een slachtpartij. In ieder geval, een partij met heel wat kledingstukken op de grond en geen enkele meer rond de kont.

Mevrouw Green heeft echt een grote boon voor Mevrouw Devos. Ik kan ze geen ongelijk geven. Iedereen met werkende ogen in zen kop kan zien hoe een prachtige verschijning Mevrouw Devos is. Ze heeft blond golvend, bijna krullend lang haar. Op school kan je er niet veel van zien, dan draagt ze alles in een hoge paardenstaart gebonden. Ik denk niet dat iemand dat erg vindt. Het geeft haar iets autoritair. Een beetje van die strikte leerkracht vibes, niet in een oude zeur manier, maar op een sexy kinky manier. Vandaag had ze een nauw aansluitende jeans aan die haar vrouwelijke vormen op al de juiste plaatsen goed uitlichtte. Afgewerkt met hoge rode pumps en een spannend rode T-shirt. Als ze zich wat voorover buigt, kan je haar string omhoog zien kruipen. Oh my... Ik moet mezelf leren beheersen. Ze is mijn leerkracht verdomme. Dat heeft ze me wel heel duidelijk gemaakt. 

De bijles ging vlot, Ik heb het niet echt nodig. Ik vind het gewoon fijn om tijd met haar door te brengen zonder al die vragen te krijgen. Om bij haar te zijn en op iets anders dan mijn leven te focussen. Ik denk niet dat ze het door had. Volgens mij denkt ze net zoals alle andere leerkrachten dat ik achterlijk ben, dat ik niets kan en niets weet. Ergens hoop ik dat ze niet zoals de rest is. Maar spijtig genoeg ben ik een van de mensen die het geluk-gen niet gekregen heeft bij de geboorte. Ik probeer mezelf een beetje af te leiden met muziek, ik heb iets nodig dat me kalmeert terwijl ik wandel. De eerste song op men afspeellijst, 30 second to mars.

*It's the moment of truth and the moment to lie. The moment to live and the moment to die. The moment to fight, the moment to fight. To fight, To fight, To fight*

Enkele minute later sta ik voor de deur bij William. Gelukkig heb ik de sleutel en kan ik mezelf binnenlaten.

"Ik ben thuis!" roep ik, maar ik wordt alleen door mijn eigen galm verwelkomt. Verder is er geen levend wezen te bespeuren. Ik ga het hele huis af, de living, de kamers, de bar, de keuken. Niemand thuis. Ik neem men rugzak terug vast en wil mijn schetsboek eruit nemen, maar ik kan 'm niet vinden. In paniek schud ik de volledige inhoud uit op het keukeneiland. Mijn zwarte schetsboek zit er niet bij. Ik kan het nergens vinden. Ik ren richting mijn kamer, misschien heb ik het daar achtergelaten. Ik haal mijn ganse kamer overhoop, tevergeefs. Ik moet strak aan William vragen of hij het gezien heeft, hopelijk weet hij waar het ligt. Ik neem een biertje uit de koelkast in de keuken en wandel verder naar buiten. Eens buiten steek ik een sigaretje op. Het zonnetje schijnt nog een beetje. Wat wil je nog meer om te relaxen? Even alles loslaten en genieten van het moment.

"Ben je al thuis?" Een stem komt op vanachter me. Ik draai men hoofd.

"Oh, hey William! Ja, ik heb je gezocht maar ik kon je niet vinden"

"Ja, ik was even weg. Hoe was het op school? Heb je met Natasha kunnen praten?" Ik schud m'n hoofd.

"Ik heb haar wel gezien, maar we hebben niet echt zo'n gesprekken gehad. Ze is langer gebleven vandaag om me te helpen met de leerstof die ik gemist heb zodat ik goe voorbereid ben voor de test. Ze geeft me een kans om die deze woensdag af te leggen en heeft hulp aangeboden bij het studeren."

"Dus jullie hebben wel kunnen praten?"

"Alleen over school en leerstof... Wanneer ik de klas binneliep om aan de bijlas te starten, zat Monica bovenop Mevrouw Devos haar bureau. Monica probeerde zo hard in haar broek te raken, dat heeft mijn goesting om te praten een beetje verdrongen."

"Bedoel je Monica Green? Als in, je ex? En Luca's ex?"  ik knik.

"Ik heb Mevrouw Devos verteld over Monica en dat ze met Luca heeft gebroken. Het deeljte van ons verleden heb ik achterwege gelaten."

"Waarom?"

"Ik denk dat het beter zo is"

"Ga je morgen terug naar school?"

"Ja, Morgen hebben we een uitstapje, dat gaat leuk worden denk ik. We gaan naar een museum of zoiets. Best cool vind ik. Mevrouw Devos gaat niet mee, maar ze had wel voorgesteld om me nog een bijles te geven. Als we terug op school zijn, na de uitstap, spring ik bij haar binnen, kan ze me nog wat helpen."

"Dan ben je alleen met haar, toch?"

"uhu"

"Misschien kan je dan met haar praten?"

"Ja, als Monica het feestje niet opnieuw komt verpesten"

"Wat doet ze op eigenlijk op jouw school?"

"Ik denk dat ze overgeplaatst is ofzo. Ik weet het niet. Ze geeft wetenschappen aan de lagere jaren. Ze kan me dus niet lastigvallen, of toch niet rechtstreeks."

"Misschien niet, maar ze is wel weer present in je leven. Die jaloerse bitch met twee gezichten is zich weer met jouw leven aan het moeien. Het is alsof ze jou niet kan loslaten."

"Ik denk wel dat ze me heeft losgelaten hoor. Ze is aan het storen zonder dat ze het zelf door heeft, deze keer toch."

"Als jij het zegt, laat haar je kopje niet zotmaken"

"Laat ik niet gebeuren" zeg ik terwijl ik rechtsta en naar mijn kamer ga. Will heeft strak gasten en ik heb niet veel zin in een feestje vandaag.