KIZ VE ÖFKESİ

11 ❉ KIZ VE ÖFKESİ

21.11.2022

🩸Sheck Wes, Mo Bamba

OLESYA
KIZ VE ÖFKESİ
ON BİRİNCİ BÖLÜM
🐺

Bilincim açıldığında tüm organlarım oynatılmış, yeniden düzenleşmiş gibi ağrıyordu içim. Gözlerim, tanıdık beyaz odaya açıldı. İlk, ışığa alışmak için kıpırdandı ardından da vücuduma bakmak istedi.

Doktor Effelia'nın sesini duydum. "Uyanıyor."

İlk doktoru, ardından da Profesör Demetrius'u gördüm. Yatağın iki ayrı yanında, başımda duruyordu. Uçta da Profesör Salvador ve Luicus vardı.

Profesör Salvador, "Kim yaptı?" diye sordu.

"Önemi yok," dedi Profesör Demetrius, söz keser gibi katı bir sesle. "Kimse cezalandırılamaz." Kendisine baktığımı fark etti. Çenesi kaskatıydı. "Tatil dönemindeyiz, çocuk. Kimin kime, nerede ne yaptığının cezası yok."

"Şahitler varsa iş değişebilir."

Gözlerimi tekrar kapattım. Ulrika ve Agnes, asla bir şey söylemezdi. Agatha'nın kontrolü altındaydılar. Birden kusasım geldiğinde omurlarım dikleşti. Doktor Effelia bunu bekliyormuş gibi bir kova tutuyordu. Omzuma destek vererek içine midemi boşaltmamı sağladı.

"İçimdekiler, organlarım, oradalar mı?" dedim, boğuk bir sesle.

"Sayılır. Yeni yeni büyüyorlar. Yarın akşama düzelmiş olurlar."

Profesör Salvador konuştuğuna başım hala eğikken ona baktım. Profesör Lucius'la konuşuyordu. "Bunu kimin yapabileceğini biliyoruz."

Profesör Lucius burada bulunması son derece gereksizmiş gibi umursamaz bir tonda "Başarısından dolayı tebrik etmek gerekir." dedi. Ona şokla baktım. "Kayda değer bir şey olursa çağır beni, Effelia."

Ardından gitti. Bana bakmadı bile. Profesör Salvador onunda konuşmak istermiş gibi hızlı adımlarla tabloya girdi.

Dişlerimi sıktım.

Profesör Demetrius kollarını birleştirdi ve "Ee?" diye sordu. Başımı yastığa geri yaslayarak çatık kaşlarla baktım. "Bunun karşılığı olmayacak mı? Yoksa öfken bir bana mı işliyor?"

Kaşlarım havalandı, sırıtabilsem yapardım. Gücüm yoktu. Cevap vermedim ama o, içimden geçeni anladı. Dudakları kıpırdar gibi oldu, yine de son anda ciddiyetini bozmamayı seçerek revirden çıktı.

"Bunu burada bırakacağım. Uyuman gerek fakat kusmak için uyanacaksındır." dedi Doktor Effelia ve elindeki kovayı yatağın yanına koydu. Perdeyi çekerek beni bir başıma bıraktı.

Dediği gibi de oldu, tüm gece ve ertesi gün boyunca aralıklarla uyanarak içimi boşalttım. Doktor Effelia bana takviye vermek için uğradı. Onun dışında, bugün tekrar akademi açıldığı için yaralanmaya başlayan öğrencilerle ilgilendi.

Akşama gerçekten de hiçbir şey yaşanmamış gibi toparlandım. Belki de Profesör Lucius haklıydı, önemli bir şey yoktu. Yine de ben öyle düşünemiyordum.

Doktor Effelia'nın itirazlarına rağmen kalktım. Temizlenmek için odama gittim. Koridorlarda kimse yoktu. Herkes yemekteydi. Çünkü tatilden öncesi son akşam yemekleri ve tatilden sonraki ilk akşam yemekleri topluca yeniyordu. Faylinn bile yemekte olmalıydı.

Geç kalsam da önemsemedim ve yemeğe gittim. Kapı açıktı, öğrenciler içeride hararetle birbirleriyle konuşuyorlardı her zamanki gibi. Profesörlerin bazıları da yemeklerini yiyor, içeceklerini yudumluyor, birbirleriyle sohbet ediyorlardı.