KIZ VE ÖFKESİ

26 ❈ KIZ VE RUHLARI

08.04.2023

(Bir sonraki bölüm Cumartesi günü, akşam saatlerinde gelecek.)

💠 MISSIO, Bottom of the Deep Blue Sea

JEANNINA
KIZ VE RUHLARI
ALTMIŞ BİRİNCİ BÖLÜM
🐺

Achilleas bir keresinde bana yanımda olmasına rağmen onu özleyeceğimi söylemişti. Bunu söylerkenki niyeti çok başkaydı ama şu an, farklı bir şekilde gerçek hale geliyordu. Birkaç önümde yürüyor, ara sıra sanki hissetmesine rağmen görmesi de gerekiyormuş gibi bana bakıyor fakat ne bir şey söylüyor, ne de dokunuyordu.

Bu sayede kendimi yarım hissediyordum.

Pişmanlığıyla korkusunun dayanılmazlığının farkındaydım. Bunu aşması için kendimi bir süre daha baskın tutmam gerekiyordu. Oysa ben, onun tarafından yönlendirilmeyi seviyordum.

"Nereye gidiyoruz?" diye sordum, üzerimizdeki kaçamak bakışları es geçerek.

"Bayan Effelia'ya."

Başka hiçbir şey söylemedi. Biraz daha yürüdükten sonra, akademide bulunduğum süreç boyunca ilk defa revire adımımı attım. İçeride Lucius, Profesör Salvador, Bayan Effelia ve Vilain vardı.

İçerideki ölüm sessizliğini varlığımızla bozmuştuk. Lucius beni gördüğü anda elini, neredeyse parça parça ettiği dudaklarından indirdi. Gözleri onlarca duyguyla titredi ama Achilleas'a değdikleri an öfke, gözlerinden hançerlerler şeklinde çıktı adeta.

Elimi uzatarak Achilleas'ın kolunu tuttuğumda, Lucius'un saldırgan tavırla aralanmış dudakları kapandı. Başını eğerek derin bir nefes aldı, alnını ovuşturdu.

"Merhaba Jean, ben Effelia. Tanıştığımıza sevindim." diyerek gülümsedi Bayan Effelia. "Yatağa oturursan durumuna bakacağız."

Parmaklarımın altında çoktan gerilmiş olan Achilleas, yer yarılsa da içine girsem diye düşünüyormuşçasına zemine bakıyordu. "Achilleas'ın zihnindeki zehrin geçip geçmediğini kontrol ettiniz mi?"

Etmemişlerdi tabiki. Onu bırakmamıştım.

Herkes donakaldığında Achilleas'ı bırakarak yatağa ilerledim. "Onu kontrol ederken bana da bakabilirsiniz." dedim, otururken. Montu çıkardım.

Lucius, karşımdaki yatağı Achilleas'a işaret ederek, "Otur şuraya." dedi soğukça. Profesör Salvador, Lucius'a uyaran bakışlar attı. Lucius dişlerini bir an sıktı, sonra da Bayan Effelia ile birlikte bana yaklaştı.

"Oturabilir miyim?" dedi, yanımı göstererek. Başımı salladım. "İyi misin?"

"Evet."

Lucius'un gözleri hafifçe açıldı. "Gerçek."

"Anlamadım?"

"Gerçekten iyisin."

"Neden olmayayım?" Birçok neden vardı. Onlar için. "Beni kendinle karıştırma ya da... Normal biriyle." Ben... Bendim işte.

"Sende bir sorun yok." dedi Achilleas, hızla ve buz gibi bir sesle.

Gözlerimi kısarak ona baktım. "Sende de yok."

"Herkes bu kadar gergin olmasa güleceğimi söylemem, sizi yumuşatır mı?" dedi Vilain, ciddi bir sesle.

Achilleas bir an afallayarak Vilain'e baktı. Sanırım profesörünü bu kadar samimi, cana yakın hiç görmemişti. Gözleri bana döndü, kıskançlığını hissettim. Gülmemek için elimle ağzımı kapadım.