Je bent nooit alleen./ Liefde en haat, vrede en oorlog.

Hoofdstuk 23

"Huhum, waar gaan we naartoe?" hoor ik Braga vragen. Ik draai me om en zijn ogen kijken woedend, nee eerder furieus, in de mijne.

Ik raap al mijn moed bijeen. "Ik? Ik ga hier weg, weg van iedereen, van jou, van Zhiro en al zeker weg van Yosh." Zeg ik kalm. "Wel spijtig dat je reis niet doorgaat want alle vluchten zijn gecanceld," zegt hij. "Ja inderdaad spijtig, ik had voor jullie ook een vlucht geboekt."

"Oh, waarheen?" vraagt hij nieuwsgierig.

"Wel wil je het echt weten? Ik zal het je zeggen, naar het lekker warme 'hel'," zeg ik kalmpjes. Ik moet er zelfs van gniffelen.

"Wat valt er te lachen? Vind je jezelf nu grappig of zo!" roept hij kwaad en stapt op me af.

Ik deins achteruit terwijl ik al met mijn rug tegen de muur sta. In twee grote stappen heeft hij de afstand tussen ons al overbrugd. Hij staat nu vlak voor mijn neus, ik voel zijn adem in mijn gezicht. En voor ik het wel en goed besef doe ik iets wat ik me voor de rest van mijn leven zal berouwen. Ik sta hem te kussen. Waarom? Dat weet ik zelf niet. Als ik eens goed doorheb met wie ik eigenlijk aan het kussen ben trek ik me meteen terug.

"Nee niet stoppen", zucht Braga. "Ik stop wanneer  ik wil", zeg ik. Braga kijkt me strak aan en voor ik het weet heb ik een brandend gevoel op mijn kaak.

Hij heeft me gewoon geslagen. In een reflex sla ik hem terug, maar niet op zijn kaak. Braga valt op de grond en ik ren de woonkamer uit en dan de trap op. Ik neem de sleutel die op de kamer waar ik zit beet en ga de kamer binnen. Meteen doe ik hem op slot.

"Aimee, doe open!" roept Braga maar ik ga alleen maar verder van de deur weg. Ik zie dat hij aan de deurklink trekt en dat hij hem sowieso gaat openkrijgen, of het nu ik is die hem opendoet of hij die hem intrapt, het komt allemaal op het zelfde neer. Als laatste toevluchtoord kan ik nog de badkamer inrennen, wat ik dan ook doe.

Ik ren de badkamer in en doe hem op slot. Nog geen seconde later hoor ik een harde 'BAM' en weet ik dat Braga de deur heeft ingetrapt. Ik hoor voetstappen dichterbij komen en als ze vlak voor de deur zijn stoppen ze. Ik wacht af met ingehouden adem naar wat nu zal komen.

Net wanneer ik denk dat hij de deur zal intrappen hoor ik een luide knal. Ik schrik en moet ervan schreeuwen. "Aimee, rustig, het is ik", hoor ik een bekende stem zeggen. "K-Kuga, ben jij dat?" vraag ik.

"Ja, ik ben het", zegt hij en ik voel euforie en open de badkamer deur. Als ik hem daar zie staan vlieg ik hem meteen om de hals. "Ik heb je gemist", zeg ik en geef hem een zoen.

"Ik jou ook."