Je bent nooit alleen./ Liefde en haat, vrede en oorlog.

Deel 2: Hoofdstuk 3: Niet opnieuw dezelfde nachtmerrie (Aimee)

10 november '15

Ik krijg opeens een bericht op mijn gsm. Zoemend vraagt de iPhone om aandacht. Ik open het bericht en zie dat het van een onbekend nummer is.

Van onbekend

Naar Aimee

Hey Aimee

Ik slik, deze persoon weet mijn echte naam. Alhoewel ik eigenlijk al weet wie dit bericht stuurde, vraag ik het nog eens.

Van Josh

Aan Aimee

Ken je me dan niet meer? Je grote vlam uit het derde?

Van Aimee

Aan Josh

Josh? Hoe kom je in godsnaam aan mijn nummer?? Wat moet je?

Van Josh

Aan Aimee

Wow rustig aan, zoveel vragen. Je krijgt een antwoord op ze allemaal, maar alles op z'n tijd...

Ik stuur nog een paar dingen maar hij antwoord niet meer. Het enige dat hij nog stuurde was dat ik niets mocht zeggen tegen Kuga..

17 november '15

Hij stuurt me nu dagelijks een paar berichten. Ik begin er onderdoor te zitten. We zitten ondertussen in de les wiskunde, en zoals gewoonlijk zitten Liam en Maddy bij elkaar. Ik vertrouw hem nog steeds niet, maar Maddy is gelukkig dus ben ik gelukkig.

"Ms. Bane? Wat is het antwoord op de vraag?" Ik word meteen klaarwakker en staar onze docente wiskunde verbijsterd aan. "Welke vraag?" antwoord ik.

"De vraag op pagina achtien?"

"Welke vraag op pagina achttien?" Ik daag de docente uit.

"Vraag zeven!" schreeuwt ze bijna, volgens mij begint ze haar geduld te verliezen.

Ik kijk naar vraag zeven maar weet bijlange het antwoord niet. Denkt ze nu echt dat ik heb zitten opletten. "Ik weet het ni..." Ik kan mijn zin niet uitspreken want ik schrik op van geweerschoten.

Wacht, geweerschoten? En blijkbaar ben ik niet de enige die het geeft gehoord, want heel de klas gilt het uit. Alleen ik blijf voor me uit staren, ver van de realiteit. Dit kan geen waar zijn. Niet vandaag.

"Lou, we moeten gaan", trekt een paniekerige Maddy aan mijn mouw, maar ik reageer niet. Als ik terug bij de realiteit ben schud ik even mijn hoofd en kijk Maddy aan. Maar net wanneer ik wil opstaan is het al te laat en vliegt de deur open. We zijn hier nog met zo'n vier leerlingen. Mijn ogen kruisen met die van één van de belagers en meteen herken ik die hemelsblauwe ogen. Josh. Nee, nee, dat kan toch geen waar zijn. Ik zoek Maddy en zie dat een andere belager haar vastneemt en zijn geweer op haar richt. Ze begint meteen angstig te huilen. Net wanneer hij de trekker wil overhalen spring ik tussenin en hoor ik Josh zijn kompaan terugroepen.

"Josh, het is mij dat je wil. Laat mijn vrienden hier alsjeblief buiten. Ik smeek het je", smeek ik.

"Aimee, die iets smeekt."

"Alsjeblief."

"Oké, oké het is al goed. Kom nu mee", beveelt hij en ik loop naar hem toe.

Net wanneer ik denk dat alles geregeld is en dat we gaan vertrekken voegt iemand anders zich bij de groep belagers. Ik kijk hem recht in de ogen. "Liam, ga toch weg, jij idioot", zeg ik.

"Hahaha", hij begint te lachen. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk hem vragend aan, "Aimee toch, haha, hij hoort bij ons", zegt Josh. Ik kijk Liam opnieuw in de ogen. "Echt?" vraag ik en voel de grond onder me wegzinken. "Hoe, hoe kon je", zeg ik nog voor ik met een harde smak op de grond val en alles zwart wordt.

18 november '15

"Aimee!" roept er iemand terwijl die me ruw weg en weer schudt. Ik open langzaam mijn ogen en kijk recht in de hemelsblauwe ogen die me maar al te bekend voorkomen. "Josh, laat me met rust!" Meteen ben ik klaarwakker en probeer ik van hem weg te komen.

"Rustig aan lieveling", probeert hij me te sussen.

"Laat me gaan Josh! Kuga zal me sowieso vinden en dan..." hij laat me niet uitspreken.

"En dan wat?" vraagt hij spottend.

"Dan euh... Dan ga je de gevangenis in."

"Haha, lieveling toch. Ben je dan vergeten vanwaar ik kom?"

"Van de gevangenis... Maar waarom doe je dit Josh. Waar heb je me niet meteen vermoordt?"

"Omdat, lieveling, ik je nog steeds even graag zie." Bij zijn woorden loopt er een akelige rilling over mijn rug.

"Jij, jij monster dat je bent. Ik haat je!" schreeuw ik. Hij lacht even en verlaat dan de kamer, me alleen achterlatend in deze stomme kamer.

Toch niet weer dezelfde nachtmerrie.