Je bent nooit alleen./ Liefde en haat, vrede en oorlog.

Deel 2: Hoofdstuk 2: Ik denk nog steeds elke dag aan haar (Josh)

4 november '15

Vijf jaar geleden werd ik opgepakt en vijf jaar zit ik nu al in de gevangenis. Allemaal door Aimee. Maar ik zal ontsnappen, en gewoon door hier buiten te stappen. Zhiro en ik hebben het plan samen uitgedokterd. Hij heeft vriendjes bij het gerecht en die zouden ons kunnen vrij krijgen. Daarna ga ik even op vakantie voor een weekje om te bezinnen. En na dat weekje breng ik een bezoekje aan Aimee. Ze zou zijn verhuist heb ik gehoord en verandert van school omdat ze niet wil dat mensen compassie met haar hebben. Ik ben van haar blijven houden, en denk nog steeds elke dag aan haar. Mijn liefde voor haar was oprecht en gemeend. Het was niet alleen een truc om zo tot bij haar ouders te komen die mijn drugkartel waren binnengevallen.

"Hey, zo aan het nadenken?" vraagt iemand me plots en ik kijk in de ogen van Zhiro. "Euh ja."

"Aan morgen, aan Aimee?"

"Ja", geef ik toe.

"Je denkt toch niet dat je tot bij haar gaat geraken met Kuga dag en nacht bij haar?"

"Ik heb hem al om de tuin kunnen leiden, door jou in te zetten", hint ik Zhiro.

"Oh nee, je denkt toch niet dat ik je ga helpen ofzo?"

"Daar had ik toch wel op gerekend mijn vriend, je staat bij mij in het krijt."

"Ik zou alles voor je doen, dat weet je. Maar opnieuw Aimee ontvoeren? Uhuh."

"Nu stel je me toch teleur hoor", zeg ik met een pruillip.

"Oké, oké. Ik doe mee", geeft hij zich over. Ik grijns, ik wist het wel dat hij zou toegeven.

"Wat is je plan?" vraagt hij me.

"We nemen eerst een weekje vakantie."

"Een weekje vakantie?"

"Ja, na dat weekje brengen we haar een bezoekje op school", zeg ik sinister, "maar ik moet eerst mijn bendeleden terug vinden."

"Anthony zit in Engeland, Drayden zit in Amerika, ik ben hier bij jou, alle anderen zitten in Mechelen en Braga ligt nog steeds in coma."

Ik voel een brok opkomen bij het horen van Braga zijn naam, hij was mijn beste vriend en door die stomme Kuga ligt hij nu al vijf jaar in coma. "Oh en ze gaan waarschijnlijk zijn stekker uittrekken", voegt Zhiro er nog bij. "Wat? Nee? Waarom?" vraag ik hysterisch.

"Komaan Josh, hij ligt nu al vijf jaar in coma. Jij weet toch ook wel dat hij er nooit meer zal door komen."

"Kuga hier ga je voor boeten!" schreeuw ik.

5 november '15

Vandaag is het zover, we worden vrijgelaten. Als we onze cel uitstappen en naar de balie lopen waar we onze spullen mogen ophalen grijns ik eens naar de politieagent die achter de balie zit.

"Josh Legher?"

"Ja meneer."

"Hier zijn je spullen: een mobiele telefoon, en een portefeuille. Oh en hier is je pas", zegt de man terwijl ik mijn spullen van de toonbank neem. Ook Zhiro krijgt zijn spullen terug.

We lopen samen naar buiten en gaan door de poort, we wuiven nog even naar de bewakingsagenten. Buiten de poort staan mijn teamleden me op te wachten. "Lang niet gezien mijn vriend", zegt Anthony en we geven elkaar een knuffel. "Hoe was Engeland?" vraag ik.

"Goed, maar nu jij terug bent is België interessanter." Ik grinnik. "En Drayden, hoe was Amerika?"

"Hetzelfde als wat Anthony van Engeland vond, leuk maar nu jij terug bent is België interessanter."