အၾကင္နာေဝေသာေႏြ(အကြင်နာဝေသောနွေ) Complete

Part 10💛

ယေန႔ ညေနစာအတြက္ ကန္စြန္းရြက္ခ်က္ရန္ ဥျသ နဲ႔ မဟာ တို႔ ရြာအလယ္႐ွိ စမ္းေခ်ာင္းဆီ ထြက္လာၾကသည္။ တံတားကို ေတြ႔တိုင္း ဥျသ တင္ပါး ခပ္စပ္စပ္။ မေက်မနပ္ႏွင့္ အေ႐ွ႕ကလူအား ၾကည့္လိုက္ကာ ခပ္ဆိုးဆိုးအၾကံတစ္ခုထြက္လာသည္။

"ေဟ့လူႀကီး။''

မဟာ က ဥျသ အား လွည့္ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္ ဥျသ က ေျပးလာၿပီး မဟာ့ ကို ေခ်ာင္းထဲတြန္းခ်လိုက္သည္။

''ဟား ဟား၊ ရန္​ကုန္​သားႀကီး ႐ိႈးပဲ့သြားၿပီ။''

သို႔ေသာ္ မဟာ က ေရေပၚျပန္မေပၚလာေပ။ ဥျသ စိုးရိမ္သြားသည္။

"​ေဟ့လူ ခင္​ဗ်ား ​ေရမကူးတတ္​ဘူးလား။"

ဥၾသ အရမ္​းစိုးရိမ္​ကာ ​ေခ်ာင္​းက​ေနြရာသီမို႔ ​ေရတိမ္​ကာ လူတစ္​​ေယာက္​ျမဳပ္​ရန္​ မစြမ္​း​ေဆာင္​နိုင္​သည္​ကို​ေမ့သြားသည္​။ ​ေခ်ာင္​းထဲ ဒိုင္​ဗင္​ထိုးခုန္​ခ်လိုက္​သည္​။ ခပ္​တိမ္​တိမ္​​ေရ​ေၾကာင္​့ ​ေခါင္​းနဲ႔ စမ္​း​ေခ်ာင္​းၾကမ္​းျပင္​ ရိုက္​မိကာ အီ​ေဝသြားသည္​။

​ေရငုပ္​ကာ​ေနသည္​့ မဟာ က ထိုအခါမွ​ ​ေရ​ေပၚျပန္​​ေပၚလာကာ ဥၾသ အားရယ္​​ေလသည္​။

"ငတံုး​ေလး ​ကိုယ္​က ​ေရနစ္​ပါ့မလား။ ​ေရက တိမ္​တိမ္​​ေလးကို။ ႐ြာခံ ျဖစ္​ၿပီး ဒါ​ေလး​ေတာင္​ မသိဘူးလား။"

ဥၾသ ​ေခါင္​းနာသြားသည္​​ေၾကာင္​့ မ်က္​ရည္​​ေလး​ေတြစို႔​ေနသည္​။ မဟာ အား ရႈ​ေတ​ေတ မွံုတုန္​တုန္​ မ်က္​နွာနွင္​့ၾကည္​့ကာ။

"ဟုတ္​တယ္​။ က်ဳပ္​က ငတံုး။ က်ဳပ္​တံုးလို႔ ခင္​ဗ်ားကို စိုးရိမ္​မိသြားတာ။"

မဟာ အား ဂရုမစိုက္​​ေတာ့ဘဲ၊ ကန္​စြန္​း႐ြက္​​ေတြကို မဟာ အမွတ္​နွင္​့ ​ေဆာင္​့ဆြဲကာ အၾကင္​အနာမဲ့စြာခူး​ေနသည္​။ မဟာ တံ​ေတြးမ်ိဳခ်လိုက္​မိသည္​။

"ဥၾသ​ေလး၊ ကိုယ္​့ကို စိတ္​ဆိုးသြားတာလား။"

"က်ဳပ္​က ငတံုးမို႔ ခင္​ဗ်ားကို စိတ္​ဆိုးရမွာလား။"

အျမစ္​တြယ္​​ေနတဲံ ကန္​စြန္​းရိုးကို အားနဲ႔ဆြဲနႈတ္​ရင္​း​ေျဖလ္ိုက္​သည္​။ စိတ္​မဆိုးဘူးဟု​ ေျပာ​ေသာ္​လည္​း နႈတ္​ခမ္​း​ေလ​း​ေတြ​က တစ္​​ေတာင္​​ေလာက္​​ေရွ႕ကို​ေထာ္​ထြက္​​ေနသည္​။