အၾကင္နာေဝေသာေႏြ(အကြင်နာဝေသောနွေ) Complete

Part 16💛

ဗံုသံ ဆိုင္းသံေတြေၾကာင့္ မဟာ နဲ႔ ဥျသ တို႔ႏိုးလာသည္။

"ဟာကြာ ဘယ္က ဆူညံေနတာလဲ။''

မဟာ က မ်က္လံုးမဖြင့္ဘဲ အိပ္ရာထဲလူးလိမ့္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ဥျသ က မဟာ့ လက္ေမာင္းကို တျဖတ္ျဖတ္႐ိုက္ကာ ႏိႈးသည္။

"ေဟ့လူ ထထ။ ႐ွင္ေလာင္းလွည့္ေနတာဗ်။ ထၾကည့္။''

အိပ္မႈန္စုန္ဖြား မ်က္လံုးနဲ႔ ျပတင္းေပါက္ကိုသြားကာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကခုန္ေနၾကတဲ့ လူအုပ္တန္းႀကီး။ ႐ွင္ေလာင္းေတြက အဆင္တန္ဆာဝတ္ဆင္ထားၾကတဲ့ ျမင္းျဖဴႀကီးေတြေပၚမွာ ေရႊထီးမိုးၿပီး ထိုင္ေနၾကသည္။

ဒိုးပတ္သံ ဝါးလက္ခုပ္သံတို႔ဆူဆူညံညံႏွင့္။ ဦးေရႊ႐ိုး နဲ႔ ေဒၚမိုး ကေနၾကသည့္ သူေတြကို ေဘးကလူေတြက အားေပးေနၾကသည္။ ႐ွင္ေလာင္းမိဘေတြက ေရႊအျပည့္ ေငြအျပည့္ႏွင့္ ခ်ီေနသည့္မ်က္ႏွာမ်ားက ရႊင္ရႊင္ပ်ပ်။

"ခင္ဗ်ား ေရျမန္ျမန္သြားခ်ိဳးေတာ့။''

ဥျသ က ျပတင္းေပါက္နားရပ္ေနတဲ့ မဟာ့ ကို တြန္းထုတ္ကာ ေရ အတင္းသြားခ်ိဳးခိုင္းသည္။

"ဘာလို႔လဲ။''

"႐ွင္ေလာင္းေတြ ဆံခ်ၿပီး သကၤန္းစီးၿပီးရင္ အလႉ႐ွိတယ္။ ျမန္ျမန္လုပ္ ေနာက္က်သြားလို႔မျဖစ္ဘူး။''

ဥျသ က မဟာ့ ကို တြန္းထုတ္ေနတုန္း တံခါးက ဝုန္းခနဲ က်ယ္ေလာင္စြာ ပြင့္သြားသည္။

"မင္းတို႔ ပန္းေတာင္ကိုင္က ဘယ္သူလဲဆိုတာသိၾကလား။''

မဟာ က ဦးေရႊ႐ိုး ေဒၚမိုး အက ႏွင့္ ႐ွင္ေလာင္းမိဘမ်ားဆီမွ လက္ဝတ္ရတနာမ်ားကိုသာ အာရံုစိုက္ေနသည္မို႔၊ ရြာအလွေလးမ်ားျဖစ္သည့္ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ပန္းေတာင္ကိုင္တို႔ကိုေတာင္မေတြ႔လိုက္။

"ငါ ဘယ္လိုသိမွာလဲ ဟ။''

"ဒါဆို ေႏြဥျသ မင္းေရာ။ သူ႔ကို သိလား။''

"ပန္းေတာင္ကိုင္ လား။ သိတယ္ေလ။ ေရႊရည့္ အစ္မ ေဆာင္းဝတ္ရည္။''

႐ွင့္သြန္း က အေတြးစတို႔နယ္ခ်ဲ့ရင္း ျပံဳးကာေျပာလိုက္သည္။

"လူေလးလည္းလွ။ နမည္ေလးလည္းလွပါလား။''

ထို႔ေနာက္ အခန္းထဲက ျပန္ထြက္သြားသည္။ ဥျသ က မဟာ အား ဘာျဖစ္တာလဲ ဆိုသည့္မ်က္လံုးေလးႏွင့္ၾကည့္သည္။ မဟာ က ဥျသ ပုခံုးေနာက္ကေန ဖက္လိုက္ကာ တစ္ကိုယ္လံုး ပစ္တင္လိုက္သည္။