တစ်ယောက်တည်းသော သူလေးကတော့ ကျုပ်ကို မေတ္တာတွေ တန်းစီပို့နေတော့မှ ကျိန်းသေပဲ ။
သခင်လေး ဖုန်းက.... "
ဟုတ်ပြီး... ငါပြောလိုက်မယ် မင်းသွားနားတော့.. "
... " ပြောစရာရှိတာသာ... ပြော " ဦးဧကံ
ကျုပ်က အားရာနေတာ.. မဟုတ်ဘူး
မင်းက..ငါအတိုင်းပဲ သားနေ "
ခင်ဗျားပါးစပ်က ကျုပ်ကို သားလို့ မခေါ်စမ်းပါနဲ့ ။ ပြောစရာရှိတာသာ... ပြော "
မင်းဘာလို့ ငါဆီက ရှယ်ယာဝင်ထားတဲ့ လူကို ဖြတ်ခုတ်တာလဲ ။ "
ဖြတ်ခုတ်ရအောင် ကျုပ်က ကြောင်မှ မဟုတ်တာ " ဒါလေး ပြောဖို့ကို ကျုပ်ဆီက ဖုန်းလှမ်းဆက်ရတာတော့ မဟုတ်ဘူးမှလား "
ဘယ်လိုလဲ ကျုပ်ပို့ပေးတဲ့ အလောင်းလေး ကြည့်လိုလှရဲ့လား... "
.... မင်း... !!
ဒေါသတွေ သိပ်မထွက်ပါနဲ့ဗျာ။ အသက်တွေလည်းကြီးနေပြီး တော်ကြာ ဒေါသထွက်လွန်းအားပြီး နိဗ္မာန်ကို ချက်ခြင်း ကူးသွားဦးမယ်။
ဦးဧကံ.. "
ငါသားရဲ့...ဆုမွန်ကြောင့်လားတော့ မသိဘူး
အခုခံစားနေရတဲ့ ရောဂါတောင် ပျောက်သွားသလို့ပဲ " .
ငါပြောခြင်တာက မင်းငါလမ်းကို လာမရှုတ်နဲ့
ငါက သားအဖတွေဆိုပြီး ငဲ့ကွက်မှ မဟူတ်ဘူးနော် "
ဟက်!! ကျုပ်ကလည်း သက်ညှာနေမှ မဟုတ်ဘူး "
ဟာကွာ " တောက်... !!
စားပွဲပေါ်မှာ အဆင့်သင့်ရှိနေတဲ့ ဝိုင်ပုလင်းကိုယူပြီး ထည့်သောက်လိုက်သည်။
ကျုပ်ဘဝမှာလည်း အဖေဆိူတဲ့ လူက သေသွားတာကြာပြီး။ ကျုပ်ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ပျောက်ကွယ့သွားတဲ့လူကို ကျုပ်ကလည်း အဖေမတော်နိုင့်ဘူး။ ကျုပ်ဘဝထဲကနေ မေမေကို ဆွဲထုတ်သွားတဲ ခင်ဗျားကို ကျုပ်ကလည်း သေလောက်အောင် မုန်းတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ သွေးထဲမှာ ခင်ဗျားသွေးတွေပါရင် ဖောက်ထုတ်ပစ်မှာ။
" သခင်လေး.... နယ်စပ်မှာ ပြသာနာတက်နေတယ် "
" ဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ "
YOU ARE READING
ပြိုင်မျဥ်း၏တစ်ဖက်တစ်ချက်စီသို့(ongoing)
Romanceကြမ်းတမ်းသော စကားလုံးတွေပါတာကြောင့် Fic သဘောအရ ဖတ်ပေးပါဗျာ ။ အမှားများပါရင် ခွင့်လွှတ်ကြပါဗျာ။
