hhwang: ağlarken yüzün çok tapılası gözüküyor.
bunu sana söyleyen hiç oldu mu bilmiyorum ama umarım ilk kişi benimdir.
ve bir gün sadece benim için ağlaman dileğiyle yanıp tutuşuyorum.
|tw: yeme bozukluğu|
🔖131022, Perşembe'
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yazar
Hayatımız gelgitleri olan bir deniz gibidir, tam olarak ne zaman geri çekilip parlak incilerini göstereceğini veya bizi boğacak kadar yükseleceğini asla bilemeyiz.
Yüzme bilenler ufka doğru açılırken yüzme bilmeyenler kıyıda kalıp sığ sularda konfor alanlarının dışına çıkmayı reddederler. Ya korkularıyla yüzleşmekten korkarlar ya da bununla alakası bile olmayan çok daha başka sebeplerden dolayı durdukları yerde saymaya devam ederler.
Düşündüklerinin aksine denize benzettiğimiz hayat, kıyıda kalsanız bile sizi güçlü ve heybetli dalgalarıyla birçok kez karaya çarpacak kadar sarsıcıdır. Derinlerde gezenlere akıntıya kapılacak ve yutulup kaybolacaksın deseler de pek bir farkları kalmayacaktır onlardan.
Ve sadece derinlerde var sandıkları akıntılar sinsice altlarına girecek, onları ayak bileklerinden kavrayıp en diplere çekecektir. Çünkü denize girdiğinizde ona olabildiğince boyun eğmelisinizdir, karşı koymak bir tek ölümünüzü çabuklaştırır.
Önemli olan hayata kıyıdan başlamak değil, zamanla ona hakim olabilecek derecede tecrübe kazanmaktır. Bir sörfçü misali, tahtanızı bulduğunuz zaman devasa dalgalar sizin dans pistiniz olur. İşte o anda hayattan zevk almaya başlarsınız, bir daha hiç ılık suların rahatlatıcı etkisinden ayrılmak istemezsiniz.
Felix ve Hyunjin de ilk başlarda yüzmekten korkup kıyılarda gezdiği halde diplere çekilmiş iki oğlan çocuğuydu. Kurtarıcılarını kendileri buldular ve dalgalara hükmetmeyi öğrendiler, yavaş yavaş.
Sarışın genç yeniden güvenmeyi öğrendi, esmer olansa her insana güven olmayacağını. Kalpleri birçok defa acıyla kavruldu, tanışmadan öncesi için yapabilecekleri bir şey olmasa da yeterince yakınlaştıktan sonra hep destek oldular birbirlerine.
Aynı şu anda olduğu gibi.
Felix her ne kadar gelmemesi için onu uyarsa da yanına, Londra'ya, kadar gelen sevgilisinin boynuna gömdüğü yüzünü biraz daha rahat bir pozisyona getirdi. Saatlerce bu halde kalmak istiyordu, Hyunjin'in hoş kokusu ve vücut ısısının getirdiği huzurla uzunca bir süre uyumak, uyandırılmamak istiyordu.
Gözleri kapanmamak için direniyor, titreşen kirpikleri sayesinde onu izleyen gencin içinin erimesine neden oluyordu. Etrafına dolanan kollar biraz daha sıkılaştı, çenesini hafifçe başına sürttü.
Minik elleri sokulduğu boyna asılı beyaz papatyalı kolyenin ucuyla oynarken gülümsedi. Girdikleri iddiayı kaybettiği için ona hediye olarak aldığı bu kolyenin kardeşinden gelen bir armağan olduğuna inanıyordu, onun için büyük değer taşıyan kolyeyi en güzel şekilde taşıyacağına inanıyordu sevgilisinin.
