My Destiny

CHAPTER 38

w: Matured content. Read at your own risk.

a: sa mga ayaw ng bed scene dahil takot magka-sala or mauumay sa ganoong part, feel free to skip po, lagyan ko na lang ng 'ENNNND' para may mabasa naman kayo hehe :) enjoy reading :)

IMELDA

"About your pregnancy, about how you experienced and suffered miscarriage... i need your answer, why didnt you tell me when i have the right to..."

Medyo nagulat ako sa sinabi nya. Paano...

"P-paano mo nalaman... i-" hindi ko pa natapos ang sasabihin ko ng nagsalita sya.

"Why? patuloy mo pa rin bang itago ang tungkol doon sa akin... plano mo ba na habambuhay mo iyon itago sa akin? Ganoon ba?" nananaliksik na mga mata nya.

Hindi ako nakapagsalita at bumagsak lang ang mga luha ko.

"Answer me!" sigaw nya kaya naapyuko ako at napahawak sa dibdib ko. Ngayon nya lang ako nasigawan ng ganito...

"F-ferdinand..."

"Imelda kahit saktan mo ako sa mga salita mo, kahit hindi mo ako pakinggan at paniwalaan, kahit saktan mo ako ng paulit-ulit, hindi ako magrereklamo. Pero ang pag lihim mo sa akin na nabuntis ka noon, na nakunan ka noon, na magkababy na sana tayo ay ang pinakamasakit sa akin..." pahina na pahina na boses nya dahil simula nang bumagsak ang mga luha nya.

"F-ferdinand, i-i did it because i was mad, because i thought you cheated on me, d-dahil para sa akin wala nang rason pa para sabihin ko sa'yo yon, dahil--"

"Pero ako ang ama don! i have the right to know! Na kahit nawala iyon dapat mo pa rin sinabi sa akin! bakit Imelda... bakit ang hirap para sayo ang pagkatiwalaan ako, did you even trust me?" umiiyak na sabi nya at tumalikod para punasan ang mga luha.

Nanginginig akong lumuha, hindi ako sanay na mataas ang boses nya sa akin, pero naintindihan ko sya... for being mad at me, kasalanan ko at may karapatan sya na magalit sa akin.

"N-nakunan ako, nawala na at hindi na iyon mababalik pa, k-kaya hindi ko na sinabi sayo bago ako umalis ng bansa dahil sa tingin ko ay yun ang mas nakakabuti. I suffered a lot  and i dont want you to suffer to, kahit galit ako, ayaw ko na isipin mo ako at ang bata." parang hindi ako makapagsalita dahil sa sobrang sikip ng dibdib.

"Mas nakakabuti? sa tingin mo nakakabuti iyon sa atin?! you even left me alone... handa akong magpakamatay sa araw na yon just for you to stay, ginawa ko ang makakaya ko for you to stay, for us to be fixed! Pero ano ang ginawa mo, nilihim mo ang lahat sa akin at umalis! You promised me to stay but you chose to leave... you promised me!'' sigaw nya habang bumagsak ang mga luha.

Tumalikod ulit sya at rinig ko ang mga paghinga nya.

"Dito... dito ako nagmamakaawa sayo na wag kang umalis, dito mo ako iniwan na walang kaalam alam na may itinago ka sa akin. Kung alam ko lang..." rinig ko na sabi nya.