My Destiny

CHAPTER 42

'Soon you'll be healed, forgiven, and refreshed, free from all trauma, pain, guilt, and shame.'  

—The Weeknd

IMELDA

"Do you... love me?" tanong ni Rafael sa akin kaya nabigla ako at napatingin sa kanya.

"Y-yes. I like you Rafael," sagot ko, hindi ko alam bakit natanong nya ang tanong na iyon sa akin. Akala ko ba kaibigan lang ang turi nya sa akin.

"Rafael... i love you... but as a friend. Youre a good man, gentle man, boyfriend material but... hanggang kaibigan lang talaga ang pagmamahal ko sayo, at alam mo naman talaga yon hindi ba? i hope you understand." dagdag na sabi ko, huminga ito ng maluwag tsaka ngumiti.

"Its okay, i know. Sorry, hindi ko napigilan ang sarili ko na mapamahal sayo, sorry din at nabigla kita sa tanong ko. Maybe im just infatuated at you, i admire you, i admire your beauty, personality, existence. Lahat naman siguro ng tao naa-attract sayo, so wag mo ako masyadong sisihin." nakapamulsa at nakangiting sabi nito kaya napangiti rin ako.

"Thank you for admiring me. Maybe na admire kayo sa akin dahil hindi nyo pa nakita ang bad sides and flaws ko." sabi ko at humarap sa pool, maraming ilaw dito sa pool area kaya dito nakipag usap si Rafael sa akin, presko rin ang hangin.

"But... theres a one person out there, na kahit salong salo at kitang kita na nya lahat ng bad sides at imperfections ko, he still love me. Patuloy nya pa rin akong minahal kahit ganoon... im just thankful that i always have him, palaga syang narito para sa akin." nakangiting pag kwento ko at napabuntong hinga.

Na miss ko sya, buong araw kaming hindi nagkita. Ano kaya ginawa ngayon ng hamster na yon ngayon... di bale na, pupuntahan ko mamaya.

"I know. Its Mr.Ferdinand Marcos right?" nakangiting tanong nito.

Ngumiti ako at tumango, magsasalita pa sana ako ng nahagip sa mga mata ko si Ferdinand mula sa di kalayuan, nakatalikod ito na naglakad.

"Wait. M-may... laplapi--- ay este pupuntahan lang ako. Bye." dali dlaing sabi ko at nagtungo sa dereksyon papunta kay Ferdinand.

Namimiss ko talaga sya, gusto ko syang makasama ngayong gabi. Ay este oo ngayong gabi nga, yayain ko syang mag jacuzzi, joke lang.

"Ferdinand." tumatakbong pagtawag ko. Tumigil ito sa paglakad kaya tumigil rin ako sa pagtakbo, hinihingal pa ako.

Napaayos ako ng tayo ng humarap ito sa akin, pero parang ang lamig ng ekspresyon nito sa mukha.

Nilalamig ba sya?

"Me... what about me? do you love me?" walang ka emosyon emosyon na tanong nya.

Hindi ako agad nakasagot dahil nabibigla rin ako sa tanong nya.

Bakit... parang ang rami naman nagtanong sa akin nyan sa araw na to. Nagtungo lang naman kami sa chocolate hills tapos pagdating ko dito may dalawang 'do you love me' na. Kayo readers, do you all love me rin ba?