Xyro Club Series #6: Fucking You, Officer

06

paspasang ud
_________________

Kinabukasan, ang bumungad sa akin ay ang nag-aalalang mukha ni Altair. Dito ako natulog sa bahay niya dahil ayon nga sa sinabi niya sa mga kaibigan niya, parurusahan niya ako rito ng isang linggo.

"I'm sorry," wika niya kaya napangiti ako ng peke.

"Don't be sorry, uulitin mo pa naman mamayang gabi."

"Xyro is not just a club that Jayshie owns." He suddenly said.

"Bakit mo sinasabi sa akin 'yan ngayon? Paano kung ipagkalat ko sa mga tao? Paano kung isumbong ko kayo sa mga pulis?"

"I'll kill you, then." Walang pagdadalawang isip na tugon niya. "Papatayin kita gamit mismo ang mga kamay ko kapag ipinahamak mo kami ng mga kaibigan ko." Banta niya.

"As if I'll really tell to the police about your projects." Sabi ko saka siya inirapan. "Then?" Tanong ko, ipinagpapatuloy siya para hindi na ako macurious sa susunod.

"Ako ang bumuo ng Xyro simula no'ng pinatay ng sendikato si mama noon. Binuo ko ang Xyro dahil gusto kong mapaghiganti si mama sa pumatay sa kaniya at gusto ko ring tulungan 'yung mga taong gusto ring makapag higanti sa mga tao gumawa ng hindi maganda sa kanila. Naging kaibigan ko sina Casimiro dahil tulad ko, gusto rin nilang maghiganti noon."

"Kung ako ang bumuo ng samahan, si Jayshie naman talaga ang bumuo ng Xyro Club. Anim kaming officer ng Xyro at syempre, may mga miyembro kami. Sina Casimiro at Keann ang taga kilatis sa mga magihing miyembro ng samahan, si Jayshie naman ang taga lakap ng mga impormasyon sa mga proyekto namin na galing sa mga miyembro. Hindi basta-basta pumapatay ang samahan namin kung walamg matibay na ebidensya at impormasyon na nalakap si Jayshie. Si Khalil naman ang doctor ng samahan. Si Khalid, attorney namin at siya rin ang taga pagparusa kapag may nakaalam ng tungkol sa samahan namin."

"At ikaw ang killer sa samahan ninyo?"

"Tama ka nga."

"Bakit hindi nalang kayo maghire ng taong papatay? Bakit hindi kayo kumuha ng taong papatay sa miyembro ninyo? Bakit hinahayaan mong madumihan ang kamay mo, huh, Altair Aeyl?!" Sunod-sunod na tanong, nagrereklamo.

Natawa siya sa inis kong mukha. "Wala akong tiwala sa ibang tao."

"Huwag ka ng pumatay kasi.. bad 'yon." Mahinang usal ko.

"Hindi na po, baby ko." Natatawang sagot niya kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Seryoso nga!"

"Seryoso naman ako sa 'yo, ah?"

"Ewan ko sa 'yo! Hibang ka na!" Sabi ko at tumayo na para makapag luto na ng almusal.

"Where are you going, baby?" He asked.

"I'll gonna our breakfast."

"I already cooked." Tugon niya kaya napatango ako. Sa lang ay maayos ng luto niya.

"Then what are you waiting for? Let's eat na!"

Matapos naming kumain ay natulog lang kami hanggang sa sumapit na ang gabi.

Siguro sa isang linggo na ito, aayawan ko talaga ang gabi dahil tuwing didilim, alam kong parurusahan ako ni Altair. Ibang-iba ang Aeyl na kilala ko sa araw at ang Aeyl na nagpaparusa sa akin tuwing gabi. Hindi ko nakikitaan ng awa ang mga mata ng lalaking palagi kong kasama sa tuwing parurusahan ako nito. Para siyang nagiging hayop na hindi ko makausap ng matino.

Nakatalino ngayon ang magkabilang kamay ko sa kama. He held my hair saka ito hinatak na nagpasigaw sa akin. Habang hatak ng isang kamay niya ang buhok ko, pinagsasampal namqn ako ng isa pa. Wala siyang pakialam kahit na kitang-kita niya kung paano magtuluan ang mga luha ko at mapasigaw dahil sa sakit na dulot ng pananakit niya.

Isa lang ang narealize ko ngayon. Hindi dapat ako mahulog sa taong ito kahit pa puro kabutihan ang ipinakikita sa akin nito sa araw. Hindi ako pwedeng mahulog sa lalaking ito dahil hindi ko alam kung ano pa ba ang mga kaya nitong gawin sa akin.

Madaling mahalin si Aeyl ngunit nakakatakot siya. Hindi siya 'yung taong masasabi mong safe ka kapag siya ang kasama mo dahil siya ang delikado. Siya ang kapahamakan na gustong takbuhan ng lahat.

"Don't focus on her face, fucker." Rinig kong boses mula sa telepono niya. Rinig na rinig iyon dahil tahimik lang ang kinaroroonan namin.

Naka video call sila ng mga kaibigan niya. Ang akala ko kanina ay vinivideo niya lang kami tulad kahapon. Ngayon pala ay live akong pinapanood ng mga kaibigan niya. Hindi ko in-expect na ganito pala ang mga ugali nila.

"Sumusunod lang kami sa batas ng samahan." Bulong ni Aeyl, tila ba nabasa ang nasa isip ko.

"Naiintindihan ko," tugon ko saka pilit na ngumiti.

Dahil sa sinabi ng mga kaibigan niya kanina ay kinalas niya ang tali sa dalawang kamay ko.

Pinaupo ako ni Altair sa kama saka sinuotan ng blindfold.

[What will you do, Solier?] Walang ideyang tanong ng kaibigan ni Altair na panigurado'y si Jayshie.

"You guys watch." He answered. "I do not want to kill her and this is the punishment that I think she wouldn't like."

Hindi ko na makita pa ang paligid  dahil nakapiring ako. Tanging amoy lang ni Altair ang nagsasabi sa aking hindi siya umaalis sa paligid ko.

"What—Ahhh!" Malakas akong napasigaw ng nanggigigil nitong kinagat ang labi ko na panigurado'y nasugat saka niya ito sinipsip.

[What the fuck, Solier?! Don't fuck her while we're watching!] Rinig kong sabi ni Keann.

"I won't make love with her while you guys are watching. I'm not stupid." Tugon ni Altair saka kinagat naman ang leeg ko na panigurado'y may sugat na naman. "You guys want me to punish my girl and I'm just doing it. I will hurt her. Pupunuin ko ng sugat ag katawan niya and you guys watch."

[I think we have to fucking stop this.] Mariing wika ni Khalil.

[Parang lumalabas dito na we're just playing the two of them. Na we're just playing Lizzy.] Sabi naman ni Casimiro.

[But what about the Xyro rules?] Hindi napigilang tanong ni Khalid.

[Let's ask Solier about the only solution about this, to save his girl.] Tugon ni Jayshie. [You know the only one solution to our problem, Solier. It is a yes or no?]

"It is a yes... I have to hang up. I've been so stubborn for not realizing it earlier than before I punish her."

[You really so fucked up. Fix this thing, Solier.] Wika ni Keann.

[We want to fucking congratulate you, bud. Under ka na din, sa wakas.] Sabi pa ni Jayshie.

[Welcome to under world— full of yes and sorry, uuwi na ako.] Dagdag pa ni Casimiro kaya malakas silang natawa na hindi ko naman maintindihan kung bakit may paganon.

Nang patayan na kami ng mga kaibigan niya ay tinanggal na rin ni Altair ang nakatakip sa mata ko. Kita ko ang naluluha niyang mata ng makita ako. Kita ko ang pagsisisi roon.

"I'm sorry—"

"I've already told you that don't say sorry if you're gonna repeat the same mistake, Solier."

"Don't call me Solier, baby. Aeyl, that's my name for you, hm?"

"I don't get you, fucker." Inis na tugon ko. "Ihatid mo muna ako sa bahay ng pinsan ko, hindi ako pwedeng umuwi sa bahay namin ng ganito ang itsura."

"You'll gonna stay here, hm, my baby?"

"Ihatid mo nalang ako sa pinsan ko, malapit lang rito iyo—"

"I'm really sorry, baby... You have the rights to be mad and I won't get tired of saying sorry to you." Malinaw na wika niya.

"Tama na... Masyado nang magulo. Ihatid mo nalang ako sa amin kung ayaw mong ihatid sa bahay ng pinsan ko." Sabi ko saka tumayo na para ayusin ang mga gamit ko.

"Fuck! Bakit ngayon ko lang ba narealize?!" Rinig kong sigaw ni Altair saka malakas na sinunyok ang pader.