Xyro Club Series #6: Fucking You, Officer

24

Simula ng mahospital si Arvo noong gabing iyon, panay ng nagkakasakit ang mga anak ko ag halos sabay-sabay pas sila. Panay silang nahohospitala kaya talagang mas naging hirap kami sa pera ngayon ni Loida.

"Saan na tayo kukuha ng pera niyan pambayad sa mga gastusin? Kailangan pa ng dugo ng anak ninyo." sabi ni Loida.

"Ang rare naman kasi ng blood type nila at hindi pa nila ako katype. Si Altair ang AB negative." tugon ko. "Hindi ko na alam... Sabay pang nagkadengue si Alvis at Arvo."

"Magtatanong-tanong ako. Maghahanap ako ng AB negative na pwedeng kuhanan ng dugo ng mga anak mo. Magpapatulong ako sa boss ko."

"Mag-iingat ka, Loida. Salamat talaga."

Nakina Aling Roma si Areli dahil hindi siya pwede rito. Kagagaling labg no'n sa lagnat.

Ilang oras akong naghintay kay Lodia pero sumapit na ang alas-otso na pero wala pa rin siya. Kaninang umaga pa naka admit ang mga anak ko. Wala pa rin akong kain dahil wala na talaga akong pera pangkain. Panggamot nalang ng mga anak ko ang naitatabi ko.

"Lizzy, nandito ang boss ko. Siya lang ang type AB negative na kakilala ko kaya siya ang magbibigay ng dugo kina Alvis."

"Salamat ho..."

"I can help you.. in everything, Ms. Lizzy."

"Just a blood for my sons are enough, Sir." wika ko naman.

Natawa ito. "Hey... I am too olf for that." sabi niya. "I just have some reasons that is why I am offering you my help."

"Thank you for the offer, Sir, but blood for my sons are enough for now."

Hindi nag-aksaya ng oras ang doctor na nag-aasikaso sa mga anak ko. Tinest muna nila ang matanda at ng masiguradomg okay ang lahat rito, kunuhanan na ito ng dugo at saka rin kaagad inasikaso ang mga anak kong nangangailangan ng dugo.

"Maraming salamat po talaga, Sir..." wika ko sa matanda ng magibg succesful ang ginawa ng mga doctor. Mas nagiging maayos na raw ang mga anak ko.

"I am Hipolito Galleto."

"Thank you po talagan, Sir." wika ko sala tipid na ngumiti. "Ako naman po si Lizzysiana Villareal."

Nagkamayan kamkng dalawa.

May katandaan na talaga ang matandang lalaki. Siguro may mga apo na ito o baka nga may apo na siya sa tuhod.

Pagkauwi ng matanda, doon kami nagkausap ng masinsinan ni Loida.

"Anong plano mo?" tanong niya.

"Hindi ko alam... Kung hindi ako magtatrabaho, paano na ang mga anak ko? Hindi lang isa ang anak ko, kundi tatlo." problemadong wika ko. "Hindi sapat 'yung kinikita natin sa pagtitinda at pangangalakal. Tulad niyan, nagkasakit ang dalawang bata."

"E anong gagawin natin, Lizzy?" namomroblemang tanong niya.

"May alam ka bang.. bahay ampunan?"

"Ha? Gago ka ba? Tigilan mo ako."

"Bahay ampunan sana na pwede ko pang makuha 'yung anak ko kapag ayos na?"

"Sigurado ka ba?" tanong niya pero hindi ako nakasagot. "May alam akong bahay ampunan at pwede nating isuhestiyon iyang gusto mo."

"Saan?"

"May bahay ampunan na tinutulungan si Mr. Galleto at paniguradong napagbibigyan niya iyang gusto mo."

"Hindi naman ba ginogoyo lang tayo no'n?"

"Lizzy, sa loob halos dalawang taon, sa kaniya ako humihingi ng tulong sa tuwing kailangan natin. Ni hindi ko narinig na nagreklamo iyon."

"Pag-iisipan ko na muna."

Ilang araw pq kaming nagstay sa hospital upang mas maasikaso ang mga anak ko. Nang ikahuling araw na ng mga anak ko sa hospital, naabutan kong buhat ni Khalil si Alvis at buhat naman ng kaibigan ko ang bunso ko.

"A-ano na namang ginagawa mo dito?"

"May tumawag sa akin na narito raw kayo." tugon niya kaya kumunot ang noo ko. Sino naman? Ngayon lang naman sila nagkita ni Loida at walang telepono ang kaibigan ko. "Medical field, Lizzy. Medical field."

Umirap ako.

"Ngayon ang labas ng mga bata ano?" tanong ko sa kaibigan.

"Oo, kanina ka pa nga namin hinihintay magising."

Lumapit ako sa kaibigan ko para bumulong.

"Gaga ka, paano tayo lalabas e kulang pa ang pera natin—"

"I already paid the bills." singit ni Khalil.

"Ang hilig mong nakikialam, ano?"

"Kaysa naman nangingialam ng may relasyon ng iba?"

Nakuha ko kaagad ang ibig niyang sabihin. Hindi nga naman niya kami pinakikielaman ni Altair. Kung gusto niyang sabihin sa kaibigan na nakita niya kami, mas madali nito kaming mahahanap.

"Salamat nalang, Khalil, aalis na kami."

Kagabi ko pa hinanda ang mga gamit ng mga anak ko dahil ngayon ko din sila ihahatid sa bahay ampunan. Noong nakaraang araw ko pa nakausap si Mr. Galleto at ngayon namin napag-usapan na ihatid ang mga anak ko kasama na rin si Areli.

Pagkalabas namin ng hospital ay may sasakyan ng naghihintay sa amin kaya hindi na hassle pa. Susunduin pa namin si Areli sa bahay at tutuloy na kami sa bahay ampunan.

"Sister, babalikan ko pa po ang mga anak ko ha..." mahinang usal ko.

"Oo naman, Ms. Lizzy. Basta ba kapag maayos ka na, doon namin ibabalik ulit sa iyo itong triplets mo." tugon ng madre. "Hindi naman mapapabayain dito ang mga ito."

At doon, iniwan ko ang mga anak ko. Iniwan ko ang mga anak ko para ipaaalaga na muna sa mga madre roon. Hinayaan ko na munang ayusan lahat bago ko sila balikan.

Sa mga nangyari at pinagdaanan ko, namin ng mga anak ko, walang-walang karapatan si Altair na makasama ang mga ito. Kahit na hawakan man lang niya ang isa sa triplets, hindi niya magagawa. Hindi ko siya hahayaan.

Sa mga panahong kailangan ko siya, hindi niya ako pinaniwalaan. Sa mga panahong kailangan na kailangan ko siya, hinayaan niya lang ako.