Xyro Club Series #6: Fucking You, Officer

17 (SPG)

"Hey..." mahinang usal ko. "Why did you call? H-hindi ka pa ba uuwi?"

[Baby, are you fine? You look so tired.]

"Kagigising ko lang kasi, Aeyl." sabi ko at tipid na ngumiti.

[You went out earlier?] he asked that made me panic for a while then acted na parang okay lang ang lahat para hindi niya na malaman pa. [Your body guard said that you met your friend?]

Hope that he did not tell to Altair that I me my boy friend. That will be hard to make reasons.

"Yes..."

[How was it? Did you guys did a girly bonding?]

My body guard did not tel him, huh.

"It was really fun."

[Anyways, baby, I won't come home tonight.] malungkot na wika nito. [Just call if you need something or you want me to come home. They need me but I can go home if you need me also.]

"Do you work, Aeyl. I know how hard to be an employee so help them. I am fine here. I have our maids to help me."

[Just call if you need or want me, hmm?]

"Yes..."

[Did you eat already?]

"Not yet."

[Why did you eat muna?]

"I am still full."

[Baby... You need to eat, okay? You and our baby needs food.]

"Yes... I will eat now."

[Okay, I'll hang up na. If you need me, hmm? After you eat, ready yourself to go to bed na para makapagpahinga ka na.]

"Yes, I will."

[I love you—[ I hanged up the call already. Hindi ko kasi alam kung masasagot ko pa ba iyon.

Hindi ko na alam ang gagawin ko. Para akong pagod e wala naman akong ginawa. Buti nga't hindi umuwi si Altair dahil hindi ko alam kung paano siya haharapin aa ngayon.

Kaninang pag-uwi ko, wala sa sarili akong nagbabad sa loob ng banyo na para bang kapag nagtagal ako roon ay mawawala ang kadumihang nangyari sa akin.

Hindi ko ginusto. Wala akong kasalanan. Pero sa tuwing naiisip ko 'yung nangyari, para akong dinudurog.

Buntis ako pero wala akong maramdaman.. Wala akong maramdaman sa kahit ano ngayon.

Wala akong kinausap ng sumapit ang gabi. Ni ang mga kasam-bahay namin ay hindi ko kinausap. Tinanggap ko lang ang hapunang inihatid nila rito sa kwarto upang hindi na sila tumawag la kay Altair.

Ang pagkain, iyon, nanatili sa lamesa. Hindi ko ginalaw. Wala akong ginalaw sa kahit ano roon. Pagkalapag ko ng tray sa lamesa ay kaagad akong bumalik sa kama para balutin ang sarili sa malambot na comforter ko.

Sinong sasabihan ko sa nangyari? Si Altair? Maiintindihan ba niya ako? Maniniwala ba siyang hindi ko iyon ginusto? Kung sakali, ano kayang kaya niyang gawin? Papatay siya? Papatayin niya kami ng gagong iyon?

Basta ang alam ko lang, iba magalit si Aeyl.

Handa siyang pumatay kahit kailan niya gusto. Kamag-anak nga niya, napatay niya, ako pa kaya?

Nang gabing iyon, hindi ako nakatulog. Hindi ako pinatulog ng pangyayaring iyon. Nakatitig lamang ako aa madilim na labas ng bahay namin mula sa malawak na bintana ng kwarto namin. Kung minsan ay may lumalandas na lamang na luha mula sa mga mata kong wala ng mababasang emosyon.

Bigla akong inubos.

Hindi ko alam kung paano magsisimula. Hindi ko alam kung paano makakalimot. Hindi ko alam kung kanino ako magsasabi. Mau makikinig ba? May maniniwala? Pokpok ako 'di ba? Asa namang maniniwala silang biktima ako.

Tanginang mundo 'to.

Nahinro ako sa pag-iisip ng biglang kumulog matapos ang isang matinding kidlat na nagpaliwanag ng paligid.

"Umungol ka..." mahinang usal ni Antoin.

"T-tama na please..." nanghihinang pakiusap ko kasunod ng mga luha ko.

"Masasaktan ka lalo kaoag hindi mo ako sinunod, Izzy."

"Ungol." mariing utos niya at mahigpit na hinawakan ang suso ko. Napaka higpit no'n kaya napasigaw ako sa sakit.

"Ahhh!"

"Hm... Virgin? What the fuck." usal niya na nagpakunot ng noo ko. "Does it hurt, baby? Hmm? I'm gentle."

"F-fuck—"

"Yes, I am fucking you."

There. Inangkin niya ako ng paulit-ulit. Hindi ako makalaban dahil una pa lang, panay na siya sampal at sabunot sa akin. Ipinag papasalamat ko na nga lang na hindi niya ginagalaw ang tyan ko dahil kung hindi, kanina pa wala sa akin ang anak ko ngayon.

"Ma'am!" malakas na sigaw ni Ate Yoli ang nagpabalik sa akin sa ulirat.

"No. No, don't come near me." wika ko at pilit lumalayo sa babae. "No... Please, don't come near me. M-madumi po ako..." umiiyak na usal ko kaya kita ko kung paano nag-iba ang reaksyon ni Ate. Kung kanina ay nag-aalala siya, napalitan iyon ng pagtataka.

"Ma'am... Malinis ho kayo." kalmado nitong usal. "Ano ho bang nangyari? Pwede naman po kayong magsabi sa akin."

"No. No. Ate, please, no."

"S-sinasaktan ka po ba ni Sir? Kaya ganiyan ka po katakot? Namumula pa po ang pisngi ninyo, Ma'am. Sobrang.. pula po. Halatang sinampal po iyon dahil may latay ng kamay."

"H-huwag ka ng makialam, Ate, madadamay ka lang po..."

"Ma'am naman, tutulungan lang po kita. Hayaan mo naman pong tulungan kita. Si Sir po ba?" umiling ako. "Gusto ninyo po ba tawagan ko si—"

"No..."

"Si Sir nga." pagkumpirma niya at hindi na lamang ako kumibo. "Kung hindi pa po kayo handang magkwento, ayos lang po. Marunong naman ho akong maghintay. Hayaan ninyo nalang muna ho akong tulungan kayo ngayon. Kakain po kayo tapos maglilinis, ayos po ba 'yon, Ma'am?"

"Ate.. I can't." wika ko. "I am too tired."

"Ay wala hong problema sa akin, Ma'am. Upo ka lang po riyan sa kama ninyo, susubuan ko po kayo ng pagkain."

Pinakain ako ni Ate Yoli. Napaka kalmado lang niya at para bang talagang gusto niyang malaman ang nangyari pero nagingibabaw sa kaniya ang salitang personal.

"I don't want to make things more complicated. I am fine. It's already done. I have to continue my life. He won't know."