PALYAÇO [GAY]

Seven

" 🍀 Bir gece ben her şeyi unutacağım, bir sabah sen her şeyi anlayacaksın...🍀"

______

3 gün sonra

Ayak bileğim daha iyi durumdaydı. Doktorun verdiği kremi ve ilaçları düzenli bir şekilde kullanmıştım ve iyi gelmişti. Ani hareketlerde acıyordu sadece.

Kısacası yürüyordum da koşamıyordum.

Üç gün boyunca ev sakindi. Zafer'le de barışmıştım. Çünkü Şahin 'adamlarımın arasında kin ve düşmanlık olamaz ve daima birbirlerini korumalıdırlar ' demiş bizim zorla barışmamızı sağlamıştı.

" Lan patron bunu kabul etmez diyorum amına koyayım..." dedi Zafer. Elindeki sigarasından bir nefes çekti.

" Zaten sürpriz ya hani koduğumun salağı..." dedi Tekin'de.

Bugün Şahin'in doğum günüydü. Yani öyleymiş bende yeni öğrenmiştim.

Ve doğum günü partisi hazırlayalım, hazırlamayalım kavgası yapılıyordu.

" Lan abiden bahsediyoruz sevmez öyle şeyleri..." dedi Zafer sigarasını söndürürken.

Tekin bıkkın bir nefes verdi.
" Öyle çok büyük bir organizasyon yapalım demiyorum.Pasta,hediye tamam işte..."

Zafer bir süre durdu.
" Bilemiyorum..." deyince olaya el atmaya karar verdim.

" Tamam lan Tekin, ikimiz yapalım..." dedim ortaya atlayarak. Tekin'in ifadesiz yüzünde hafif bir parıltı oluşmuştu.

" Tamam ben pastayı hallederim..." dedi. Mutlu olduğu sesinden anlaşılıyordu. " Tamam süslemeler ve müzikte bende..." dedim gülümseyerek.

" İlk defa yaşanacak bu olay..." dedi Zafer tedirginlikle.

Doğum günü kutlamasından çok riskli bir operasyon gibi bahsetmesine gülesim gelmişti.
" Daha önce yapmazdın şimdi yapasın tuttu..." dedi Tekin'e bakarak hafif bir sinirle.

" Reis daha önce doğum günü kutlamadı mı?" diye sordum. Gerçi bende hiç kutlamamıştım. Sokakta yaşayan biri nasıl doğum günü kutlayabilirdi ki?

Bazen doğum günlerimde kendime küçük keklerden alır üzerine bir tane mum diker dilek tutarak yerdim. O da param olduğu zamanlarda...

Sokakta yaşamak çok zordu. İnsanın hem fiziksel hem de psikoljik olarak en berbat hissettiği yerdi sokak. Tek başınaydın, yapayalnız...

O kadar zorluk çekmeme rağmen sadece doğum günlerimde ağlardım. Çünkü insan en azından o zamanlarında yanında birilerini istiyordu.

" Patron sevmez doğum günü falan hiç kutlamadı bu zamana kadar..." dedi Zafer. Kafamı salladım.

Eh her şeyin bir ilki vardır. İlki olacaktı o zaman reisin.

" Hadi kalkın sevgili patronumuza hediye almaya gidelim..." dedim heyecanla ayağa kalkıp. Tekin de anında kalkarken Zafer uyuşuk uyuşuk gözlerimize bakıp o da ayağa kalktı.