SPREADING THE LIES

Chapter 10

                           Chapter 10
                         Parent's Death

Tatlong linggo na ang nakalipas, pakiramdam ko ay ang bilis ng panahon. 9 out of 2 equals 7, I only have 7 weeks to live here. I'm very sure that I'm not pregnant, impossible as usual.

Tito tell me that I have no choice, I'm already fucking fired at my job, I've tried hard to beg him but he won't do something. Hindi naman pwedeng habang buhay akong galit sa kanya. There's a papers that we're proved, that I'm already fired also binigay na din ang pera.

Dumadalaw minsan sina Mira rito para kamustahin ako. Guess what? They're  thinking that i'm pregnant too. Mas naging close kami ni Manang Milet. Kajik did his best at his job, he doesn't want to go home late.

"Let's have a vacation." Sabi ni kajik at hinawakan ang kamay ko.

"Ayuko." Tanggi ko. "Bitawan mo ang kamay ko, kajik."

"Come on, I've told Alandro to clear my schedule next week." He said, soft and gently. "Where do you want to go?"

"Bitawan mo ang kamay ko." Ulit ko.

"Korea?"

Hindi ako sumagot.

"Japan? Singapore?"

"Or maybe you want to travel here at our country first, fine, how about Boracay?"

"Ayokong pumunta sa kung saan." Pilit kong inalis ang kamay niya sa akin.

"Alright...." Lumayo siya ng kunti pero hindi nawala ang kanyang ngiting aso sa labi. "I already talk to Tito jaze, he wants to k----"

I raised my hand. "Teka nga! Teka nga! Nakiki-Tito kana rin sa Tiyuhin ko? Wala bang kapatid ang mga magulang mo?"

"What?" He react, dramatically. "I have but they're on different countries, I just want to call him that way. Is that bad? Besides, he said he wants me to call him that way and I say yes."

"Demonyo mo! Hindi mo siya Tito!" Tinaliman ko siya ng tingin. "Tandaan mo lalaki, nandito ako para patunayan sa 'yo na hindi ako buntis, Hinding-hindi ako magpapatali sa'yo rito sa mansyon mong bulok!"

He groaned and laughed. My blood boiled so hot, I wanna punch him like a punching bag!

"I have a proposal today...." He changed the topic.

Kaya pala nagbihis...

Tinaasan ko siya ng kilay. "Oh e ano ngayun? Ha? May pake ba ako?!"

"Baka mamimiss mo 'ko, you can call me anytime."

"Asa ka! I will never miss you, kahit saan ka pupunta at kahit ang tagal mo pang umuwi, hinding-hindi kita hahanapin." Sabi ko at inirapan siya ng todo.

He chuckled. "Be careful with your words woman, it might turn upside down."

"Dami mong dada! Umalis kana!" Pag-papaalis ko sa kanya.

Salubong na salubong ang aking mga kilay. Gusto niya talagang makita akong napipikon. Everytime, he teased me, I always get mad immediately. 

"Alright." Akala ko aalis na siya pero hinalikan niya ang noo ko bago tumalikod at daling dali lumabas.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko. What was that? Did he just kiss my forehead? I know it's not new since we've kissed past 2 weeks but I just can't help but to feel froze.

Hindi ko manlang magalaw ang mga kamay ko. Init na init ang pisnge ko at pakiramdam ko ay pulang pula ito. 

It took me a minutes to make me came back from reality. When I go down to help manang with her champorado, I helped her. Wala na si kajik pagbaba ko, nagtanong ako kay Sisa kung umalis naba siya at tumango naman ito. Habang tinutulungan ko si Manang milet sa champorado ay tinatanong ko siya kung ano ang ganap sa buhay niya noong bata pa siya.