SPREADING THE LIES

Chapter 39

                          Chapter 39
                           The truth

Nanginginig kong kinuha ang tsaa na inilapag ng isang desenting babae sa lamesa. I can't speak formally knowing the person I've been hated for years is already here. Sumimsim ako saka ibinalik mula sa lamesa.

Napansin ko ang pag-tingin niya sa aking mga kamay, nanginginig ang mga ito. Sa bilis ay ibinaba ko ang mga kamay sa table saka paulit-ulit na lumunok. Nanlamig ako.

Nakatitig ito sa akin. "Nandito ka sa Falion. Islang malapit lang sa Boracay."

My eyes widened in shocked. I can't believe this! Falion? This is the island that Tito Jaze and Kajik talked about. Napansin ko ang pagtagalog niya, parang walang nagbago kahit ilang taon na siyang nakatira sa United States.

"P-paano? Paano niyo ako nakuha mula sa kany---"

"Kinuha kita. Hindi pwedeng makuha ka nila. Kailangan ko itong gawin. Kailangan kong bumawi. At ito ang dapat kong gawin upang maprotektahan ka. Yes, I took you away from your child's father, and how I did took you was a very hard thing." He narrowed his eyes.

His accent. It's... It's like british.

"You took me away from him, lolo!" Giit ko. "The question is how?! Bakit wala akong naramdamang may bumuhat o--"

"Dahil plano na ito ng aking tauhan." Seryoso niyang pagputol. "May tinusok silang pampatulog sa balat mo."

My eyes watered. "I can't believe this!  Para saan ito, lolo?! You... You left us. You left us and that was so unfair.  Kung saan masaya na ako talagang kailangan mong wasakin ang masayang---"

"Bumabawi ako."

My grandfather explained how he get here. He immediately arrived here without any two sentences to think in his brain after knowing the Infantes family's plan. Wala akong alam sa mga Infantes pero narinig ko na ang apelyidong iyan kina kajik at Tito Jaze. May galit sila sa mga Arcajedo, ang pamilya ni kajik, kaya't may gagawin silang masama sa akin pero hindi natuloy ng bugbugin sila ng mga tauhan ni lolo.

Hindi masyadong mahaba ang eksplanasyon ni Lolo pero parang may gumaan sa aking pakiramdam. Parang hindi ko na kailangang magdalawang isip na paniwalaan siya. To how he explained, and his eyes.

"Paano niyo nalaman ang plano ng mga Infantes?" Nanginginig ang aking mga labi.

"There is one person who is connected to me. He's loyal. And I paid him to report me everyday all of your moves in---"

"Teka! Teka! May binayaran kang tao? So habang nasa US ka ay may inutusan kang..." I didn't continue my sentence after Realizing the shit.

"Babawi ako, apo... Babawi ako..." Parang handang handa na siyang lumuhod sa itsura niya. "Handa na ako. Sa mga taon na pinagplanohan kong pumunta sa pinas upang bumawi sa pagkukulang ko... H-hindi ko nagawa... Alam kong may galit ka sa'kin..."

Nag-iwas ako ng tingin. "Let's not be dramatic here, lolo..."

Rude. I didn't mean it. But I did. My tone is disrespectful.

Tumingin muli ako sa kanya. Inasahang kong seryoso lamang ang kanyang mukha pero laking gulat ng may nakitang luhang tumutulo galing sa kanyang mga mata. Lolo...

I can't stand looking at him like this. He's testing my kind. Kahit anong galit ko sa kanya, Hindi parin magbabago ang katotohanan na magkadugo kami. Apo niya ako. Lolo ko siya. But that doesn't mean forgetting all what he did to me in my past.

He quickly wiped his tears. "I'm sorry, ija... I'm just.... Just ready to ask your forgiveness."

Hindi ako nakapagsalita. Seryoso ang aking mukha, hindi ko pinakitang naawa ako.