SPREADING THE LIES

Chapter 38

 
                           Chapter 38
                                Lolo
                                
Nagising ako ng makita ang liwanag sa silid. Nakahiga ako sa malaking kama. Nasa hospital ba ako? My body feels heavy and body hurts. Really. Hinawakan ko ng dahan dahan ang aking tiyan.

"A-anak ko..." Pumiyok kong sabi.

Naalala ko ang nangyari. Ang ginawa sa akin ni Allyson. All of it.

"Maam..." A nurse immediately went to me. "Nasa opistal ka po... Wag kang mag-alala. Walang nangyaring masama sa baby mo."

Inalalayan niya akong umupo at hinagod ang aking likod. I touched my head because of aching. It hurts. Agad niya akong tinanong kung masakit ba ang ulo ko, tinanguan ko siya.

Ibubuka ko sana ang aking bibig ng bumukas ang pinto. Pumasok si kajik at si Tito Jaze, kasama si Ate Solene at kuya Kael.

"Baby!" Agad lumapit si kajik sa akin. His eyes looked tired from crying. Pulang pula ang kanyang buong mukha. Magulo pa ang kanyang buhok.

"Okay na ako." Pinilit kong sabi.

He shook his head. "No. You are not okay. I-i shouldn't let you-- it's my fault. I'm sorry. I'm sorry baby. Please... Please forgive me. I'm a stupid husband. I'm really reall--"

"Kajik, ano ba?" Pinatigil ko siya. "Hindi mo kasalanan ang nangyari."

He kissed my forehead. Kitang kita ko parin ang konsensiya at guilty sa kanyang mga mata. Isang ngiti ang binigay ko sa kanya, assuring that I'm fine.

"Our baby is fine..." He said. "That's what the doctor said."

Lumayo ang nurse kasabay ng paglapit ni Ate Solene at ni Tito Jaze sa akin.

"Klein, are you fine? May masakit ba?" Hinawakan ni Ate Solene ang kamay ko pagkatapos lumuhod sa harap ko.

I smiled. "Medjo masakit ang ulo ko, Ate Solene."

Katulad ni kajik ay nagsisi din si Tito Jaze. Paulit-ulit na nanghihingi ng patawad kung bakit hindi hinayaan si kajik na alalayan ako papunta sa comfort room. It's not their fault. Walang may kasalanan kundi ang babaeng iyon. Allyson immediately slip into my mind, where is she now? Nasaan siya ngayon?

May sinabi ang nurse na dapat akong pahingain pa dahil ramdam niya daw ang pagod ko and left us.

My friends rushed after hearing the news. They we're all crying as if we're dying. Agad nila akong niyakap at mabuti nalang ay pinatigil sila ni kajik dahil kung hindi ay mamatay ako. Umusbong ang galit nila kay Allyson nang malaman na siya ang dahilan kung bakit ako nandito. They throw a hate on Allyson. I can't blame them, despite how evil she is to me.

"Ikaw ang kasalanan nito!" Itinuro ni Mira si kajik. Nagulat ang lahat, pati ako.

"Mira.... Ano ba?!" Humihikbing hinawakan ni Danielle ang kanyang hintuturo.

"I know. I know. I was dumb." Ramdam ko ang pag-sisi niya.

Hubby...

"In the first place, why did you let her go to the comfort room alone?! Bakit hinayaan mo ang kaibigan ko?! Paano kung may mangyaring masama sa bata? Sa kanilang dalawa? You're inresponsible!" Sisi ni Mira kay kajik.

Hinawakan siya ni Danielle at Seven. Mira's shaking in anger. Kajik is looking at her, with guilty eyes. Regrets. Besides him is his brother.

Tatayo sana ako para patigilan sila pero hindi ko nagawa, hawak ako ni Ate Solene, binabantayan. Masakit pa rin ang katawan ko.