Zorbarda

21

"Bugün uyku günü üzgünüm... Aramayın yatıyorum... Kapalıyız bugün... LAN KİM ARIYOR SABAH SABAH?" telefonumu alıp hangi zırtonun beni sabah sabah aradığına baktım ve amcamın beni 12 kere aradığını fark ettim. (bu arada öğleden sonra saat iki)

Biraz doğruldum. Sıcacık yatağımdan tamamen çıkmak istemiyordum. Telefonun şifresini girip telefon şeysini açtım ve 'parasiciyosankioc'a bastım. Evet, amcamı böyle kaydetmiştim. :))

"Alo amca?"
"Lan Melih!" diye bağırarak konuştu her zamanki gibi "Bu telefonlara neden bakılmıyor?"
"Yatıyordum ya" derken sesimden de mi anlamadın? diye geçirdim içimden. Sabah uyanınca sesim benden yakışıklı oluyordu. Kalın, erkeksi ve etkileyici😼.

"Ne diye yatıyorsun kalk ders çalış"
anam değilsin babam değilsin sana ne be?

"Hee senin şu parayı yatırdım Melih, haberin olsun yani."
"Sağ ol Hakan amca."
"Rica ederim. He Melih sen şu iş olayını hallettin mi?"
"Aslında bugün bir ilanlara bakmaya gidecekti-"
"Aaa ne güzel. Kaçırma derim sana. Bak yeni nesil cin gibi cin. Göz açıp kapayıncaya verilen ilanları kaparlar benden söylemesi!"
Sanırsın yeni nesil insan değil amk.
"Çok haklısın amca. Neyse görüşürüz."
"Görüşürüz dikkat et kendine."
"He he sende dikkat et."
Sinirle kapattım telefonu. Güne böyle başladık ama sonumuz hayır olsun.

Ayrılmak istemesem bile sıcacık yatağımdan kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Mutfağa doğru gidip yemek için kendime birkaç şey çıkardım. Dün aldıklarım sayesinde artık karnımı doyurabiliyordum.

Bir tabak aldım ve üstüne aldığım hazır ekmeği koydum. Ekmeği, bir bıçak yardımıyla, içine bir şeyler koyabilecek şekilde kestim. Marulları, domatesleri ve peynirleri koyduktan sonra ekmeğimi ellerimle tost yapar gibi dümdüz ettim. Ekmeği tekrar tabağın üzerine koyup tabağı aldım ve odama doğru yürümeye başladım.

Elimdeki tabağı çalışma masamın üzerine bıraktım ve telefonumu da alıp dönen sandalyeme oturdum. Telefonun şifresini girdim ve YouTube'a girdim. Arama bölümüne Elraenn yazdım ve dün attığı videoyu açıp izlemeye başladım. Hayalet izleyiciydim ama bu adamın videoları dehşet-ül vahşetti bu sebeple her videosunu beğeniyor, yorum yazıyordum. (reklam gibi oldu .d)

...

Ayran ve döneri birlikte bitirmek gibi yemekle videoyu aynı anda bitirmiştim.
Saat dörde geliyordu. Yıllar süren araştırmalarım etkisiz kalıyordu çünkü kendime uygun bir iş bulamıyordum.

Daha doğrusu buluyordum ama ya dış görünüşümden görüp baştan reddediyorlardı ya da işe girsem bile sakarlığımdan reddediyorlardı. Hani garibanız falan ama yetenekli de değiliz sıkıntı ordaydı.

Ama eninde sonunda bir iş bulmalıydım artık. En azından amcama bağımlı kalmayacak şekilde. Çünkü bir işe sahip olamayacağı takdirde bana bunu söylemediği bir saniye bile olmayacağından adım gibi emindim: "Neden işin yok Melih? Hani ilanlara bakıyordun noldu Melih? Hani çalışıyordun Melih? Sana sonsuza kadar para göndermeyeceğimi biliyorsun, iş bul Melih..."

Kendime kıza kıza tuvalete doğru ilerledim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra gardırobumun önüne geldim ve kendime kombin yaptım. Amcama ilanlara bakacağım diye kestirip atmıştım ama Pelin ve Büşra ile proje için buluşacaktık aslında.

Buluşacağımız yer dolmuşla 20 dk uzaklıkta olduğu için yürümek istedim. Bu süreçte ,azıcık şansım varsa, kendime iş bulma amacıyla ilanlara da bakacaktım. Kombinimi giyindikten sonra çantama proje yaparken yardımcı olabilecek birkaç malzeme ve cüzdan anahtar vs eklemiştim. Telefonumu da alıp evden ayrıldım.

Yürürken bana eşlik eden kedilere teşekkürlerimi sunarken ve onlarla konuşurken yanımdan geçenlerin beni deli sanmamalarını umuyordum. Ama bunun geç olduğunu kedilerle oynarken ve değişik hareketler yaparken yanımdan geçen teyzenin "Nıç nıç bu gençlik nereye gidiyor böyle?" demesiyle anladım.
Arkadaşlarla buluşmaya gidiyorum teyze demeye utanıp yoluma devam ettim.

...

Uzun ve yorucu bir gün olmuştu benim için. Pelin ve Büşra'yla derinlemesine konuşup araştırmalar yapmıştık. İnanıyordum ki güzel bir proje elde edecektik.

Ayrıca baktığım ilanların bana uygun olmaması bana hayal kırıklığı yaşatmıştı. Artık bir şeyleri değiştirmek istiyordum ama elimden hiçbir şey gelmiyordu. Hayat acımasızlığını üzerinde sürdürmeye devam ediyordu.

Salondaki koltuğa oturdum ve bir slime gibi yayıldım.

Değişecekti her şey... Ben buna inanıyordum. Çünkü çabalıyordum. Doğduğu andan itibaren şans sıçan kişilere kıyasen çabalayanların da başaracağına inanıyordum zira. Evet, öyle olacaktı da. Bugünlere veda edeceğim günlerde gelecekti.

ㅤㅤㅤ

ㅤㅤㅤ

ㅤㅤㅤ
Başaracaksınnnn Melihhh ben arkandayımm

Bu arada bir tık motivasyon şeysi gibi oldu 🫠

Bu arada bayram bitimi atacaktım bölümü ama bölüm atmayınca hayatımda bir boşluk hissettim... ÖZLEDİMMM LA SİZİİİİ🤓🤟

Neyseee teşekkür ederim okuduğunuz için sevilisonuzzz canolarrr🌹🎀