Zorbarda

29

Arkamı döndüğümde bize seslenen kişinin müdür Okan Bey olduğunu gördüm. Aşırı sinirli duruyordu o an. Bize doğru yürümeye başaldığında Arda tuttuğu kolumu bıraktı.

Müdür "Ne bu tantana?" diye sorunca ikimizde resmen hazır ola geçtik. Adamın öyle bir sesi vardı ki otomatik olarak hazır ola geçiyorduk. Zaten müdür aşırı disiplinli ve sinirli biriymiş. Onun odasından çıkmadığını duymuştum belki de bu yüzden göremiyordum onu. Öyle bir işkolikmiş ki en ufak bir hatada çalışanlara hayatı zehir ediyormuş. Manyağın tekiymiş kısacası.

Önce bana sonra Arda'ya bakıp "Duvarla mı konuşuyoruz burda?" dediğinde bir yutkundum.

Arda gülüp "Duvarla konuşuyorsun ne var?" dediğinde Okan Bey ona öfke dolu bir bakış atıp "Azıcık terbiyeni takın, iyice arsız oldun başımıza!" dedi. Bunun üzerine Arda "Arsız..? Cidden bana mı arsız diyorsun? Başkalarını yatakta görmedin tabi hala söylentide bıraktın." dedi. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum ama en ufak bir şey anlamıyordum. Arda'nın müdürle arasının kötü olduğunu biliyordum ama böylesine kötü olduğunu bilmiyordum.

Okan Bey iyice sinirlenip "Lan it, git babana havla sen. Benim okuluma gelip böyle konuşamazsın." dedi. Arda psikopat gibi bu konuşmada daha çok gülüp "Okula kaydolmama izin verirsen sonuçlarına da katlanırsın aslanım." diye konuştu. Müdür tekrar bir şey söyleyecekken "Hayatımı mahvettiniz benim. Bende sizlerinkini mahvetmeden ölmeyeceğim." dedi ama bu sefer aşırı ciddiydi. Onu azıcık ucundan tanıyorsam böyle bir ciddiyetle söylediği her sözü yerine getirirdi.

Son laflarını da edip gittiği için Okan Bey'le baş başa kaldık. Oflayıp tarak gibi kullandığı parmaklarıyla saçını geriye taradıktan sonra varlığımı hatırladı. Bana baktığında gülümseyerek ona baktım.

Biraz süzdü beni ve "Melih Altın mıydın sen?" diye sordu. Ortamdaki gerginliği bozmak adına biraz kıkırdayıp "Kimlikte Demir yazıyor ama bende emin değilim." dedim. Gülmedi. Geril geril gerildim. Ama sanki biraz yumuşamıştı. Yani umarım...

Yüksekten yüksekten baktığını hissederken "Altın gibi çocuk diyorlar, belki ordan aklımda kalmıştır." dedi. Bu sefer kıkırdamadım ama gülümsedim. Sadece "Öyle diyorlarsa öyledir o zaman." dedim. Sakin olmaya çalışırken daha çok geriliyormış gibi hissediyordum.

Başını salladı tekrar. "İyi peki." dedi. Arkasını dönünce gideceğini zannedip bende dönmüştüm ki "Ayrıca..." dedi. Tüm gerginliğimi tekrar toplayıp hazır ola geçtim. "Şu serseri" merdivenlere, Arda'nın gittiği tarafa bakarak "bir şey yaparsa odamdayım." dedi.

Teşekkür edip izin istedim. Merdivenleri adımladıktan sonra onun görmediğine emin olduğum an jöle gibi yerlere serindim. Of vallahi billahi tillahi imdat ya!

...

Eve doğru yürüyordum. Arda'yı yaşadığımız şeyden sonra bir daha görememiştim. Aslında endişelenmeye bile başlamıştım. Sadece neden böyle olduğunu anlamlandıramıyordum. Doğrusu o gün söylediklerinden dolayı içim hala nefret ve öfke doluydu. Ama vicdanım izin vermiyordu işte. En nefret ettiğim özelliğimde buydu benim. Bana ne yapılırsa yapılsın, en büyük düşmanımda olsun endişelenirdim onun hakkında. Yardım istemeye gelse yardım dahi ederdim.

Çünkü acıma duygusunu barındırıyordum içimde. Sadece o da değil annemde verdiğim sözü kalbimde yer ediyordum. Ne olursa olsun yaşatacaktım ben insanları. Dünya acımasızdı yeteri kadar. İnsanların da acımasızlığıyla zehir edemezdik.

Düşünceler yine zihnimde yuva yaparken tanıdık gelen adım seslerini duydum ardımda. Kim olduğuna bakmaya bile tenezzül etmedim, biliyordum Arda olduğunu. Ardından bir paket sesi ve çakmak sesi duyunca yine sigara içtiğini anladım.

O an düşündükçe kendimi boğacağım bir şey yaptım. Durdum ve Arda'nın yanıma gelmesini bekledim. Tam yanıma geldiğinde yürümeye devam edip yan yana yürümemizi sağladım. Beni umursamadı bile. Sadece sigarasını tüttürüp dumanı izliyordu ayrıca zihniyle meşgul gibiydi.

Boğazımı temizlediğimde yere bakan kafasını kaldırıp bana çevirdi. Öyle yorgun bakıyordu ki bana. "Ne var?" dedi ağzındaki sigarayı almaya gerek bile duymadan.
"Bir şey oldu sana?" diye sordum. Bakışlarını tekrar önüne çevirdi. "Müdürden dolayı mı?" dediğimde "Müdürden bana ne amına koyayım! Bahsetme şu siktiğimin piçinden." diye bağırdığında kesinlikle onunla ilgili olduğunu anlamıştım.

Sesli bir şekilde nefes verip "İyi be, iyi ki bir dürtelim dedik! Hemen burnumuzdan getir." dedim. Bu sefer kararımı vermiştim. Gerçekten konuşmayacaktım onunla. Ne yaşarsa yaşasın umrumda değildi. Kudursun ezik

Dudaklarındaki sigarasını parmakları arasına aldığında dumanın havayla karışmasını sağladı. Ardından yavaşladı ve sigarayı yere atıp ayakkabısıyla tamamen ezip söndürdü.

Hiç beklemediğim için hızlı adımlarla yanıma gelip "Çok mu bağırdım?" diye sorduğunda duymazdan geldim. Bir anda elini omzuma attı ve hafifçe eğilip yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Yine sırıtıyordu şerefsiz. "N'oldu küstün mü yoksa bana?" diye sorduğunda odaklandığım tek şey kokusuydu. Hayır güzel kokmuyordu! Sigara kokusundan burnumun direği devrildi resmen, iğrenç kokuyordu.

Onu ittirip "Yaklaşma bana, leş gibi sigara kokuyorsun." diyince daha da yakınlaştırdı beni kendisine. Ona "Kime diyorum ya ben?" diye kızdığımda ise güldü.

Saçımı öbür eliyle karıştırıp "Sen kızma lütfen ya, çok çirkin oluyorsun." diye dalga geçince "Ha ha ha ha!" diye sahte bir gülüş sergiledim "Git dalganı başkasıyla geç sen. Ama lütfen git ya off midem bulandı." dedim. Hala gitmeyince "Lan siktir git!" diye bağırdım ve omzumdaki eli çekip sertçe vurdum koluna.

Tekrar güldü. Bu sefer sinirli bir gülüştü bu "Dua et bugün bir şey yapasım yok sana. Yoksa o elinle boşaltırım seni." dediğinde yüzümü ekşittim.

"İğrençsin ya." dedim. Yine güldü. Gülesi tuttu herhalde bugün...

ㅤㅤㅤ

ㅤㅤㅤ

ANAM BABAM NOLUYOR LN????

orsp arda bey bipolarlığınız için önerebileceğim birçok psikolog var. İsterseniz psikiyatri de ayarlayalım yani ilaç içmeyi, sigarayı içmeyi havalı bulduğunu gibi havalı bulursunuz da neyse........
(Kendi yazdığım karaktere laf soktum aq)

OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİMMMMM ANTEP FISTIKLARIMMMMM💕🎀
(antep fıstığı pahalı ama siz değer biçilemezsiniz)