နှစ်နှစ်ဆိုတဲ့အချိန်ကတစ်ခြားသူ
တွေအတွက်ဘယ်လိုနေမယ်မသိ
ပေမဲ့ဂျောင်ဟွမ်အတွက်တော့တကယ်
လွမ်းမောရတဲ့အချိန်တွေကြီးရယ်သာ
"ဂျောင်ဟွမ်မင်းကလဲငေးမှိုင်နေတာပဲ
ငါ့မဂ်လာဆောင်လာဖို့ကိုမင်းကိုဆိုလ်း
ထိတက်ခေါ်နေရတယ်"
"လေးငယ်ကိုကျွန်တော်ပြောသားပဲ
မလာတော့ဘူးလို့အဲ့ဒါကိုဘာလို့
လာခေါ်နေသေးလဲ"
"မင်း..မင်းကဘာလို့မလာရမှာလဲ
ငါ့မှာဆွေးမျိုးဆိုလို့မင်းတို့သားအဖ
ပဲရှိတာလေ"
"ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ဘာလို့မလာချင်လဲ
လေးငယ်သိနေတာဘဲလေ"
စကားပြောရင်းကားပြတင်းဘက်ကို
လှည့်ပြီးဂျောင်ဟွမ်ရှုခင်းတွေကိုသာ
လိုက်ငေးနေလိုက်သည်
"အွန်းပါ ငါသိပါတယ်"
"သားရယ်မင်းလေးငယ်မဂ်လာပွဲပြီး
တာနဲ့အဖေတို့တန်းပြန်မှာပဲကို
ဘယ်လောက်မှမနေရပါဘူး"
ဂျီဟွန်းပြောပြထားလို့အကြောင်းစုံ
သိနေတဲ့ဂျောင်ဟွမ်အဖေက
ဂျောင်ဟွမ်ကိုနှစ်သိမ့်သလိုစကား
ဆိုလာသည်
"ငါ့အချစ်ကိုယ်တိုင်ကိုကမင်းကိုဖိတ်
ခိုင်းပါတယ်မင်းဘာမှမစိုးရိမ်နဲ့
ယိုရှီကြောင့်ဆိုလဲမပူပါနဲ့သူလဲ
အဆင်ပြေတယ်"
တစ်ခုခုကိုကျေနပ်သလိုပြုံးပြီးပြော
နေတဲ့ဂျီဟွန်းစကားတွေကို
ဂျောင်ဟွမ်မကြားသလိုကြားသလိုနဲ့
သူ့စိတ်တွေမောရပါတယ်လွန်ခဲ့တဲ့
နှစ်နှစ်ကဒီလိုနွေဦးဒီဘူဆန်မှာပဲ
သူရင်တွေကွဲခဲ့ရတာမဟုတ်လား
ဘူဆန်မြို့ကကားလမ်းလေးပေါ်ပြေး
လွှားနေတဲ့ကားလေးပေါ်ကအလွမ်း
သမားလေးကတော့အတွေးပင်လယ်
ထဲမှာလက်ပစ်ကူးနေလေရဲ့
*************
တစ်ပါတ်ခါဆိုလေးငယ်ရဲ့မဂ်လာဆောင်
ဖြစ်သည်ဘုရားကျောင်းမှာမဂ်လာပွဲ
အသေးစားလေးလုပ်မှာပါရွာထဲကလူ
အနည်းငယ်ရယ်မိသားစုဝင်တွေရယ်သာ
ဂျောင်ဟွမ်ကတော့ဒီရောက်တဲ့ရက်
ကတည်းကအပြင်လုံးဝမထွက်ပေ
သူယိုရှီနဲ့မတွေ့ချက်ပါတွေ့လိုက်ရင်
မခေါ်ပဲနေနိုင်မှာမဟုတ်သလို
ပိုပြီးလောဘတက်မိမှာစိုးရိမ်ရသည်
သူဟျွန်းဆော့hyungကိုပေးထားတဲ့
ကတိကိုလဲတည်ရမည်
YOU ARE READING
Spring days in Busan
Fanfictionစိတ်ကူးပေါ်လာတာလေးကိုရေးချင်ဖြစ်ပါသည် ပညာရှင်မဟုလိုအမှားပါရင်နားလည်ပေးကြပါ ကလေးနှစ်ယောက်ကိုမြတ်နိုးလို့ကိုယ်ကိုတိုင်လဲ ဖတ်ချင်တဲ့Ficအမျိုးစားလေးမို့ပါ နေရာတွေပုံစံတွေကစိတ်ကူးယဥ်သတ်သတ်ပါဘဲအပြင်မှာတကယ်မရှိပါဘူး
