14

908 61 9
                                    

လူ။”

စိမ့်။


အပိုင်း (၁၄)


“ကိုပြောတာကို ဆုံးအောင်နားထောင်ပါဦး။ အခုလို ကိစ္စတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ အထဲမှာ တာဝန်အရှိဆုံးသူက ကိုပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ဒါ့ကြောင့် ကျန်တာတွေ မတွေးပဲ စိမ့် လက်ခံပေးပါ။”

စိုင်းကိုက စိမ့်လက်ကို ကိုင်ကာ ခုနငွေတွေကို ပြန်ထည့်ပေးတာမို့ စိမ့်ခေါင်းကို အသာငြိမ့်လိုက်ရင်းက

“အဲဒီ့လောက်ကြီး အကြွေးတစ်ခုလို မမှတ်ထားပါနဲ့ တကယ်ဆို ကိုစိုင်းကလည်း စိမ့်အသက်ကို ကယ်ခဲ့တဲ့ ကျေးဇူးနဲ့တင် လုံလောက်နေပါပြီ။”

“အော် အဲဒါတစ်ခုထဲမှ မဟုတ်တာ စိမ့်ရာ။ စိမ့်ကို ကို တာဝန်ယူတယ်ဆိုတာ ချစ်လို့လဲ ပါတယ်။ ဒါကတော့ စိမ့် စဉ်းစားပေးပေါ့။ လက်ခံရမယ်လို့ ကိုမဆို လိုပါဘူး။ လက်ခံပေး နိုင်ရင်တော့ ကို ပျော်မိမှာပါ။”

“အက်လယ့်။”

စိုင်းကို စကားကို ကြားတော့ မျိုးသက် ထရီလိုက်ကာ အက်လယ့်လို့ ပြောလိုက်မိပါတယ်။ တကယ်တော့ ရင်ထဲစို့နင့်သွားတာကို မရရအောင် ဟန်ဆောင်ပြီး ဖျောက်ဖျက်လိုက်တာပါ။

“မင်း ငြိမ်ငြိမ်နေ။”

“နေကြပါဦး။ ကလေးတွေ ကြနေတာပဲ စကားနိုင်ပဲလုနေကြတာ။”

“လူချင်းချတော့ကော ဒီကောင်နိုင်မှာမို့လို့လား။”

“ချနိုင်တာ တစ်ခုတော့ ရှိတယ် စမ်းကြည့်မလား။ နာမည်ကို မျိုးသက်နော်။ အသက်ပါ တစ်ခါထဲ ထွက်သွားမယ် ဟင်းဟင်း။”

“ဟေ့ကောင်။”

“ကဲ…..။ နေကြပါဦး ဆိုမှ ပိုဆိုးနေပြန်ပြီ။”

စိုင်းကိုကော မျိုးသက်ပါ ပြန်ပြီး ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်လိုက်ကြပါတယ်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဘုကြည့်ကြည့်နေပြီးမှ မျက်နှာကို နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ပြိုင်ထဲ လွှဲလိုက်ကြပါတော့တယ်။

“မလိုဘူးလို့ ပြောမှာကို သိပေမယ့် ရင်ထဲမှာ ပြောလိုက်ရမှ ကျေနပ်မှာမို့ ပြောခွင့်ပြုပါ။ အစ်ကိုကော ကိုစိုင်းပါ စိမ့် အရမ်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ အစစအရာရာ ဖေးမကူညီပေးကြတဲ့ အတွက်ပေါ့။”

Seint (စိမ့်) << Completed >>Where stories live. Discover now