7. The Honeymoon Part

8K 255 19
                                    

CHAPTER SEVEN

We got married... not in secret.

Alam ng lahat nang nakakakilala sa amin kahit ang bunso kong kapatid. He was the happiest for me. Hindi na raw siya solo para alagaan ako. But the happiness was short-lived, because it was a different scenario the next day.

Russle was confined in the hospital, and I was a mess since then. Wala ako sa sarili ko. I was worried for him. I promised us two I would be the strong one whenever he gets so sick, but I couldn't even function.

Halos si Gotham ang lahat ng umasikaso sa lahat. He was the sane one. Kung wala siya, hindi ko alam kung saan ako pupulutin. Iyong planong pagtungo namin sa Estados Unidos hindi na natuloy sa biglaang pagka-confine ng kapatid ko.

Gotham assured me the hospital they owned could provide the best care for my brother. He was able to get the best in the field to treat my brother's condition.

My husband was doing everything to save him... in order to save me.

My husband. It was stranged, but a reality for me.

"You haven't eaten," he stated.

Hindi ako kumibo kaya narinig ko ang pagbuntong - hininga niya. I was still waiting on the area while my brother underwent surgery. Kabang - kaba ang aking dibdib. Not eating on time was on the least of my worries. It wasn't a priority.

"You need to have energy. I don't want an incompetent in bed."

Nagpanting ang tainga ko sa narinig. Sinipa ko si Gotham ng mariin, tumama ang aking paa sa kanyang tiyan. Hindi naman nagpatinag ang magaling. He stood his ground, grinning.

"I took that for you. I'd like to see you mad than see you worrying about your brother. Russle's going to be fine, sweetheart. He's a fighter. And he doesn't want to see you starving yourself because you're worried about him." Hinila niya ako patayo. "Let's eat."

Hindi ako sumagot.

Nagpatianod ako sa kanya nang maglakad siya paalis ng waiting area. Pansamantalang tumao muna roon ang kanyang goons. My eyes didn't leave the door of the operating room until it was out of sight.

Dinala niya ako sa cafeteria ng hospital. It was big. Kahit ang cafeteria, mukhang sosyal at pangmayaman. Pinaupo niya ako sa upuan sa gilid habang tumungo siya sa counter upang kumuha ng makakain.

Sinundan ko lang ng tingin si Gotham... ang gwapong asawa ko.

My mind wasn't processing all that happened. And then, Russle was confined in the hospital.

Bumalik si Gotham dala ang isang tray na may lamang iba't ibang pagkain. It was already a packed meal. Nagsimula siyang maghain sa tapat ko bago maupo sa kanyang upuan.

"Come on, eat."

Hindi ako kumibo. Nanatili akong nakatingin lang sa kanya. I heard him sigh. Muli siyang tumayo, hinila niya ang upuan sa tabi ko. Naupo siya sa may gawing kanan ko.

Gotham picked my utensils and started getting a spoonful of food. Hinipan niya pa iyon bago iharap sa akin.

"Fili..." His voice was dangerous. "I'm going to do whatever it takes to make you eat. Do you want me to fucking chew the food for you? Just say so. Now be a good girl and open your mouth for me."

I rolled my eyes at him.

Masyado siyang mayabang at demanding, akala niya matatakot niya ako sa ganoong paraan.

"The food is getting cold," he told me impatiently.

"Go away, Gotham. You're not asked to do this, so don't. Hindi mo ako kailangang pakainin, at hindi mo kailangang ipamukhang inis na inis ka sa pagiging pabigat ko. Hindi mo kadugo ang nasa loob ng operating room kaya hindi mo alam kung paanong mag-alala. I even doubt you even know how to care about the people around you." Mariin kong binitiwan ang bawat salita.

Guarded ✔ (Alpha Sigma Omicron #5)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ