𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺

Ölüm 23

Sınır 50 oy 60 yorum

.........

Üç hafta sonra

Aradan üç hafta geçmişti Ve ben kendimi çok daha iyi hissediyorum ailem ile mutluydum tabi Polat'a her baktım da kendimi suçlu hissetmem dışında

Ama bugün babam ile konuşacağım eğer artık Polat'a söylemesi gerekiyor eğer o söylemese ben söyleyeceğim başka bir şansım yoktu abimden bir şey saklamak istemiyorum özelikle böyle büyük bir konuda asla saklayamam

Bu üç hafta için de herkes ile iyi geçiniyordum atakanla bile, tabi Dilara hanım dışında babamı aldattığını duydum günden beri yüzüne bile bakmadım

Ben bile bu kadar öfkelisem diğerleri düşünmüyorum bile onlar bunları duysa ne yapacak?

Ama görebiliyordum Dilara hanım pişmandi bu sefer gerçekten pişmandi ama bu bir şey değiştirmez ki pismanlik hiç bir şey yaramaz

Birazdan sonra akşam yemeği yiyeceğiz yemeden önce babam ile konuşacağım gereken şeyler vardı

Annem bahçede çay içiyordu o yüzden onu orda bırakmam ile bir sorun olmadığını düşünerek salona girdim

Salona girmemle herkesin gözü bana döndü Polat abimi iki gündür göremiyordum iş yüzünden akşam yemekleri gelmeyip sabahlar da erken çıkıyordu

Bu iki gün için de onu özlediğimi fark ettim o da bana tebessüm ederek bakıyor

Hemen koltuğa yanına oturup sarıldım o da karışilik verdi saçlarımın üzerine derin bir nefes aldı

"sen beni mi özledin küçüğüm"

"yani birazcık olabilir"

Sonra gülerek ondan ayrılıp babama baktım o ise zaten bana bakıyordu

"baba biraz yalnız konuşabilir miyiz?"

Bunu dememle herkesin kaşları çatı

"olur prensesim çalışma odamda konuşalım"

"tamam sen git ben bahçe de anneme bakıp hemen geliyorum"

Kimseye bakmadan hemen bahçeye çıktım Dilara hanımi görmem ile istemezce kaşlarımı kaldırdım ne konuşuyordu annemle?

İkisi de beni fark etmedi sesizce onlara yaklaştım belki yaptığım şey kötü olabilirdi ama Dilara hanım annem ile ne konuştgunu duymak istiyordum

"melek kendini nasıl mutlu hissediyorsa öyle olmalı ben bencil biriyim kendimi dışında başka kimseyi düşünmüyorum senden bütün kalbim ile özür diliyorum"

İşte bunu beklemiyordum Dilara hanım az önce annemden özür dilemişti

Annem bir şey demezken Dilara hanım konuşmaya devam etti

"melek seninle çok mutlu biliyorum seni ne kadar çok sevdiğini görebiliyordum belki saçma gelebilir ama kıskandım sana karşı bu yüzden bu kadar öfkeliyidim ama şimdi ne kadar yanlış yaptığımı fark ettim sen gerçekten o kadar şeye rağmen güçlü bir kadınsın iyi bir annesin benim aksime"

Bir şey demedim diyemedim belki babamı aldatmasydi her şeyi unuturdum ama artık çok geç bu Saaten sonra ne olursa olsun abimin yanında duracağım o ne zaman Dilara hanımı affetse belki o zaman bende affederim

Beni fark etmelerine izin vermeyip sesizce hemen ordan uzaklaşıp babamın çalışma odasına tıkladım

Gel dedikten sonra karşında oturdum azda olsa ne diyeceğimi tahmin ediyordu