𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺

Karanlık 40

Sınır 100 oy 70 yorum

...

Şu an hepimiz sofrada oturmuştuk Gayet sakin bir şekilde yemeğimizi yiyorduk Daha doğrusu sadece ben yediğimi söyleyebilirim Diğerleri hepsi keyifsiz bir şekilde yemekleriyle oynuyordu ama ben takmamaya çalıştım

"kızım" Babamın çekinerek kızım diye seslenmesiyle içimin yandığını hissettim

Cevap veremediğim için sadece baktım Ama gözlerim kaçırmadan edemedim Ne kadar iyi olmaya çalışsam da düşüncelerimden de vazgeçmeye çalışsam da olmuyordu ateşin bedenime zor sahip olmasına kendimden utanmami sağlıyordu

"Sana bir psikoloğa ayarladık" Dedi çekingen bir sesle hemen kafamı olumsuz anlamına salladım Hiçbir şekilde istemiyordum Daha yaşadıklarım bile kendimi sindiremezken psikoloğa gitmek isteyeceğim Son şey bile değil

Babam derin bir nefes alıp üzülerek bana baktı bana acımıyordu Bunu biliyordum Sadece bu olayları engel olamadı Hem kendine suçluyordu Hem benim için endişeleniyordu

"Ama bu şekilde daha da kötü olacaksın Lütfen yardım etmemize izin ver"

Derin bir nefes alıp ayağa Kalktım yemek salonda olan küçük masanın içine kalem ve kat olduğunu biliyordum O yüzden açtım ve tekrar yerimde oturduğum Hepsi meraklı gözlerle ne yazacağımı Bana baktıklarını fark edebiliyordum

"Ben gayet iyiyim gitmek istemiyorum"

Yazdıktan sonra babamın önüne koydum Babam hemen bunu okuduktan sonra bana baktı

"Sen iyi değilsin hem de hiç iyi değilsin Melek" Babamın ne dediğini takmadan sanki hiçbir şey olmamış gibi yemeğimi yemeye devam ettim Eğer istemiyorum diyorsam istemiyorum Babam da sanki kabul edemeyeceğimi fark etmiş gibi uzatmadı

Doydum hissedince artık sadece yemeklerle oynadım yanımda olan Polat abim koluma dokunduğunda hemen yerimden sıçrayarak kalktım

İstemiyordum Hiç kimsenin bana dokunmasını istemiyorum

Ayağa kalktığımda herkesin üzülerek bana baktığını görünce gözlerimin dolmasına engel olamadım Hepsini o kadar çok özlemiştim ki hepsini tek tek sarılmak istesem bile yapamıyorum onları da kirletmek istemiyorum

Hemen yanımda olan oturmuş Polat abime baktığımda iki elin yumruk haline getirdiğini gördüm Bana değil kendisine öfkeliydi Hepsi deli gibi merak ediyordu Bunu görebiliyorum acaba Ateş bana tecavüz etti mi yoksa etmedi mi

Bunları şuan onlara söyleyemezdim Hem Belki benden tiksinirlerdi aynı zamanda Eğer Bunu söylersem onlar çok üzülecekti

"seni çok özledim Küçüğüm" Dolu gözlerle Polat abime baktım Ben de çok özlemiştim hem de çok Tekrar kağıt ve kalemi elime aldım Hiçbir şey söylemeden sadece yazmaya devam ettim

"özür dilerim" Ona sarılamadım için bunu yazdığımı eminim biliyordu, Gözlerime bir damla yaş akarken koşarak tekrar odaya gittim

Yatağa Uzanıp dizlerimi kendime çekerek her zaman en iyi yaptığım şeyi Tekrar ağlamak

Evet belki o pislikten kurtulduğum için şükretmem lazım, Ama bu pek bir şey değiştirmiyordu Ben hem katil olmuştum Hem de tecavüze uğramıştım

Acaba benim başıma daha ne kötüler gelebilirdi zaten yaşamam gereken her şeyi yaşamıştım bu dünyada

Sevdiklerimi kaybetmiştim Yıllar Boyunca şiddete uğradım Yıllarca gerçek ailemi bulamamıştım Tecavüze uğramıştım Sanki Bunlar hiçbir yetmiyormuş gibi üstünde katil oldum