𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺

Kırılmak 53

Sınır 165 oy 100 yorum

...

BIR HAFTA SONRA

Aradan tam bir hafta geçmişti herkes mahvolmuş durumdaydı herkes çok üzgündu

Kimse böyle bir şey beklemiyordu hiç kimse o kadının bu kadar İleri gideceğini tahmin etmemişti Belki benim yüzümden öldü diye vicdan azabı çekmem gerekiyordu

Ama vicdanım çok rahattı ona üzülmüyorum hak etti yerde üzüldüm tek nokta ailem

Ne olursa olsun onlara kaç yıl annelik etmiş evet bana etmemişti bırak annelik yapmaya hayatının en büyük kötülüğü yapmıştı bana

Atakan abim bu bir hafta içinde odasından çıkmıyordu diğerleri silahı kullansa bile atakan abim o gün ilk defa silahı eline tutmuştu ve bu da o kadının ölmesine sağlamıştı

Belki üzülüyordu sonuçta Annesiydi Bana ne kadar kötülük yapmış olsa bile bu onun oğullarına gerçekten sevgi gösterdiğini gerçeği maalesef değiştirmezdi O yüzden eğer abilerim üzülse bile onlara bir şey diyemezdim Hepsi çok öfkeliydi Neden Öfkeli olduklarını anlayabiliyordum Daha hesap bile vermeden Bu kadar çabuk ölmemeliydi

Derin bir nefes aldım ve düşüncelerinden Vazgeçtim yavaş adımlarla odamdan çıkıp hemen iki kattaki Atakan abimin odasının önüne geldim Kapıyı çalmadan yavaş açtım Tam da tahmin ettim gibi bir hafta içinde yaptı gibi hâlâ manzarayı izliyordu

"abi?" Gözlerini sessizce bana dönerken göz altlarını mosmor olduğunu görünce hiç uymadığını anlamıştım Ona rağmen bana küçük bir tebessüm etti

"efendim bir tanem" Dedi kısık bir sesle hiçbir şey demeden kapıyı kapattım Yavaş adımlarla koltukta yanına oturdum

"İyi misin?" Cevap vermeden belimden tutarak beni göğsüne çekti itiraz etmeden ben de sımsık karşılık verdim Saçlarımın üzerine küçük öpücükler bıraktı

"iyiyim fıstığım merak etme" İyi olmadığını çok net görebiliyorum

"üzgünüm böyle olmasını istemezdim böyle olacağını bilseydim-" Hemen beni göğsünden çekerek yüzümü avuçlarını arasına aldı

"Şşş senin hiç bir suçun yok sen en iyisini yaptın burda ki tek suçlu o kadın o da şuan tam hak etti yerde o yüzden kendini asla suçlama"Kendimi zaten suçlamıyordum  Sadece üzüldüm tek nokta Atakan abimin bu durumda olması

"Neden uyumadın?" Konuyu değiştirerek onun uykusuna getirdim ki gerçekten uyumaya ihtiyacı vardı

"bilmem uykum yok" Yanağına küçük bir öpücük bırakıp tekrar geri çekildim

"Ama  uyumalısın Çok kötü görünüyorsun Lütfen benim için bile olsa biraz uy" kafasını olumlu anlamına salladı

"söz ver?" Küçük bir tebessüm etti bu sefer abim iki yanağımı da öptükten sonra geri çekildi

"söz birazdan Uyuyacağım." Gülerek kafamı olumlu anlamına sağlayıp ayağa kalktım

"Tamam o zaman sonra konuşuruz abicim" son kez ona tebessüm edip odadan çıktım şimdi ise berk abimin yanına gidecektim hepsi kötüydü hepsi ile konuşmam lazımdı

Odanın önüne gleidkten sonra kapıyı çalmadan sessizce kapıyı açtım abimi balkona görünce yanına yaklaştım ama o beni hâlâ fark etmemişti elinde ki sigarayı görünce yutkundum abim genelde canı sıkkın oldu zamanlar sigarayı içiyordu sanırım bu bir hafta için de üç paket sigarayı içmişti

"abi" sesimi duyunca hiç bir şey demeden sigarayı hemen söndürdü genelde abimler benim yanımda sigarayı içmezler

"efendim canım" diyerek bana döndü gözleri kıp kırmızı olduğunu görünce kaç gündür ağladını anlamam uzun sürmemişti onlar için çok zordu hangimiz annemiz dedimiz bir kadının bu kadar kötü olmasına dayanırız