𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺

Okul 28

70 oy 70 yorum

.........

2 gün sonra

Bugün okulumun ilk günüydü şuan üzerime beyaz bir gömlek ve siyah kısa bir etek vardı

Vücudum da olan yaralar iyileşmeye başlamıştı sırtım dışında o da bir ay için de yok olurdu Son kez aynadan kendime baktıktan sonra yavaş adımlar ile aşağı mutfağı indim

Mutfağı baktığım da Polat abim nazliye bir şeyler yediriyordu beni fark etmemişti berk abime baktım o ise çay içerken sanki beni fark etmiş gibi gözü benim olduğum yönde dönerken içti çayı boğazına kalması bir oldu

"lan yavaş iç sene"

Diye kızdı Polat abim hâlâ beni fark etmezken ben ne olduğunu anlamaya çalışıyordum berk abi niye öyle oldu ki acaba kötü mü görünüyordum

"abi benim gördüğümü sende görüyor musun"

Polat abim çatık kaşları ile berkin baktı yere yani baktı beni baştan aşağı süzerken bende daha fazla orda durmamak için nazlinin yanına oturdum

"Çitlembik sence bu biraz şey değil mi"

"neyi kötü mü olmuşum?"

Dedim üzgün bir sesle yarım saattir hazırlanıyorum kötü olmuş mu acaba

"hayır Çitlembik aksine prenses gibi olmuşsun ama acaba sen o ekteki değiştirsen mi?"

"berk karşıma kıza!"

Polat abim sinirli bir şekilde berke bağırırken berk korkarak yerinden sıçradı onun bu hali beni ve nazliyi güldürürken o ise sinirli bir şekilde bize bakıyordu berk abim gerçekten Polat abimden korkuyordu

"tamam abi ya ne diye öküz gibi bağırıyon kötü bir şey demedim"

"BERK!"

"tamam tamam sustum"

"iyi sus yoksa ben seni sustururum benim küçüğüm gayet iyi bir daha karışma, sende bir daha bu kadar güzel olma!!"

Şaşkınca Polat abime bakıyordum hem berk abime karşıma diyordu hemde bana bir daha bu kadar güzel olma diyordu

"tamam abicim kızma"

Dedim dudağımı büzerek

"kedi gibi bakma bana!"

Gülerek yemeğimi yemeye başladım bir şey demeden, bu iki gün için de Polat abim kendini toparlamişti diğerleri ile her gün konuşuyordum ama tuhaf olan şey miranla kaç kere konuşmaya çalışsam da çok soğuktu bana bücür yerine melek diyordu istemeden olsada üzülüyorum onu kıracak bir şey yapmıştım bu çok belliydi

"bugün bizimkiler akşam yemeği için geliyor"

Dedi Polat abim, hemen gözlerim parlayarak ona baktığım diğerlerinden bahs ettiğini anlamıştım

"gerçekten mi"

"evet küçüğüm akşam yemeği için"

Gülerek kafamı olumlu anlamına salladım ve berk abime baktığım

"abi artık kalksak mi ilk günden geç kalmak istemiyorum"

"kız doğru söylüyor kalk artık sofrada bir şey bırakmadın zaten!"

"aşk olsun abi sen benim lokmalarimi sayılıyorsun"

"lan ne sayacağım sofrada yemek mi kaldı"

Berk abim göz devirip cevap vermeden ceketini üzerine gidiydikten sonra kolunu omuzuma attı