𝗚𝗲𝗿𝗰̧𝗲𝗸 𝗔𝗶𝗹𝗲𝗺

Iğreniyorsunuz 44

Sınır 100 oy 70 yorum

Bu arada kısımlarda yorum yaparsınız beni çok mutlu edersiniz hepinizi öptüm

...

İkimiz de beraber üçlü koltuğa oturuyorduk elimde ki defteri aldığım ve elimden geldikçe yazmaya çalıştım

"sanırım beş ay önceydi bana takıntı olan bir adamın elindeydim beni iki hafta zorla yanına tuttu bana dokunmadan ailem beni buldu abim ona silahla üç kere ateş etti olduğunu sandık onu ormanda bıraktık aradan iki ay daha geçti yaşadığını ortaya çıktı ve beni tekrar yanına Hapsetti ama bu sefer üç ay yanına tuttu üç ay için de dokunmadı tabi tacizlerine saymazsak üç ay geçtikten sonra bana tecavüz etti ve aradan iki gün geçtikten sonra ailem beni bulur bulmaz o adamın kafasına sıkmam bir oldu ailem on dakika girmeden önce onu öldürmüştüm" gözlerin dolduğunda sanki o anlar tekrar yaşadığım gibi hissediyorum yazıyı alina'ya gösterdiğim de gözleri dolmuştu aynı zamanda elleri titriyordu

"Sen daha çok küçüksün çok zor şeyler yaşamışsın sen çok güçlü bir kızsın, bunlara nasıl dayandın?" göz yaşlarımı silip gülerek yazdım

"inan bana asla güçlü bir kız olmadım hep korkarak büyüdüm eğer konuşabilseydim sana her şeyi anlatırdım" okuduktan sonra yutkundu

"Sana bir şey sorabilir miyim" kafamı olumlu anlamına salladım

"Şey beni yanlış anlama lütfen sadece sana destek olmak istediğim için soruyorum....ne zamndan beri konuşamıyorsun?" bu soruyu sorarken ne kadar çekindiğini belliydi ama uzulmemistim çünkü doktor bir gün konuşacağımı söylemişti

"o herifi öldürdüm günden beri konuşamıyorum yani Nerdeyse üç hafta oluyor"

"peki ya ailen sana destek oluyor mu?" gülerek kafamı olumlu anlamına salladım ve tekrar kalemi elime aldığım

"Evet Polat abim dışında dört abim daha var hepsi bana çok destek oluyor aynı şekilde babam da öyle"

"ya annen?...şey ben gerçekten özür dilerim ağzımdan kaçtı" ağzından kaçtığını çok belliydi O yüzden hemen elini tuttum sorun değil anlamına kafamı salladım

"eğer sana bir şey anlatsam bana kimseye söylemeyeceğnin sözünü verebilir misin?" bu iki hafta o kadar çok içime kaldı ki artık birine anlatmak istiyorum hem o da benimle benzer şeyler yaşamış belki güvensem bana iyi gelir

"Söz veriyorum kimseye söylemem inan bana elimden geldikçe yardım etmeye çalışırım hatta" Küçük bir tebessüm edip tekrar kalemi elime aldım

"bunları yaşamama sebebim öz annemdi o beni o herife verdi beni kaçırması için yardım etti" şok olmuş bir yüz ifadesi vardı hatta çok şaşkındi böyle bir şey beklemediğini belliydi

"nasıl böy-le bir şey yapabilir ne-den"

"biraz uzun bir hikaye ama şöyle, ben gerçek ailemi beş aydır buldum hastane de on yedi yıl önce bir kızla karıştildim yani gerçek ailemi yeni buldum ilk günler bu duruma alışamadım babam çok sert biriydi aynı zamanda Polat abim de ona çok benziyor ister istemez onlardan korkuyordum çok olmadan onlara çok alıştım onlarda öyle bana çok değer veriyorlar ve öz annem ilk başta iyidi sonra bu durumdan rahatsız olmaya başladı içinde ki kıskançlık her gün daha artmaya başladı en son geldim nokta bu gördün gibi" alina Şaşkınca bana baktı

"bu inanıl-maz bir şey..." gözleri hâlâ doluyken konuşmaya devam etti

"Bir anne neden öz kızına bunları yaşatsın çok kötü" bir şey söylememe izin vermeden hemen sarıldı ilk önce biraz şaşırsam da bende elimi beline sararak karşılık verdim bir süre sonra benden ayrıldı hemen göz yaşlarını sildi