Frezya |Texting|

33

A şey selam... Uzun zaman oldu dkwmfkwökr Uzatmadan bölüme geçeyim, sonda zaten söyleyeceklerim var çünkü bu bölüm... Neyse. Umarım severniz ♡ Keyifli okumalar ♡ Satır için yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen ♡

"Koi no yokan" Biriyle tanıştığınızda gelecekte bir gün ona aşık olacağınız hissi, aşkın önsezisi

♣︎

Emir Günay

İyi olacağımı düşünüp tekrar kendi isteğimle başladığım terapi seanslarından daha ilk günden vazgeçme noktasına gelmiştim. Bunun psikoloğumla bir alakası yoktu. Bunun kendi başıma kaldığım saatlerle bir alakası vardı. Evde kaldığım bu süreçte öğrendiklerim, zaten düşündüklerim ve olacaklar kafamı öyle doldurmuştu ki daha bir ay önce bu olaylar zaten varken ayakta durup kendimi yalnız olsam bile yalnız hissetmeyecek şeyler yapmış olmam, şu an kendime eziyet çektiriyor olmamdan başka bir şeyi söylemiyordu bana.

Elimdeki fırçayı tuvalin üzerine her dokundurduğumda resim öğretmenimin yönlendirmesiyle yaptığım taslağı boyuyordum. "İyi gidiyorsun Emir." Müzikle alakam olmadığı için resim sınıfındaydım ama aslında bununla da alakam olmadığı çok belliydi. Resim için yıl sonu tek bir sınav oluyorduk ve ben onu bile beceremediğimden resim öğretmenimiz ve aynı zamanda sınıf öğretmenimiz olan Melis Hoca'nın desteğiyle sonunda boyama işlemine geçebilmiştim. Şimdi ise resmi aslında kendisinin boyadığından farkında olmadan beni yönlendiriyordu.

Fırçayı ince fırçayla değiştirip boyaya dokundurup tekrar resme döndüm. "Sınavdan düşük almamı istemiyorsunuz. Eğer düşük alırsam sınıf ortalaması da düşer değil mi?"

Üstelik bunları kendime yaparken etrafımdaki beni seven insanları da fazlasıyla yormuştum. Belki onlar öyle düşünmüyor olabilirdi fakat görüyordum ve onları tanıyordum.

"Fırçayı bile değiştirmeyi kendin akıl etmişken bunu söylemen kendine haksızlık değil mi Emir?"

Gülüp başımı sağa sola salladım. Melis Hoca'nın beni şu ana kadar hiçbir konuda azarladığına rastlamamıştım. Sınıfta bir olay olduğunda bunu dışarıya taşımaz ve içeride tutmayı her zaman sağlardı. Yaşadığım bu olayların ardından beni en iyi tanıyanlardan biri olarak yanımda olan sayılı insanlardandı. Bu olayın üzerine ona da laf çarpıldığı konular olduğu için ilk başta kendimden çok utanmıştım. Hatta öğretmenimden defalarca özür dilemiştim fakat bana tek bir kızgınlık belirtisi bile vermeden yanımda durmuştu. Ona minnettardım.

Yanımdan bir an olsun ayrılmayacağını söyleyip duran insanlara minnettarlığımı nasıl göstereceğimi de bilmiyordum tabii.

Fırçayı paletin kenarına koyup yeniden boya karıştırmak için boyalara uzanıyordum ki öğretmenimin seslenmesiyle durdum. "Bu kadar yeterli. Yarın öğle arasında veya çıkışta vaktin olursa bu kuruduktan sonra tamamlarsın. Bu süreçte tamamen kurumasına gerek yok. Tamamladıktan sonra iki gün daha bekleyelim ve ardından gerekirse vernik uygularız." İki fırçayı da suyun içine bıraktım. "Tabii bunları yaparken yine yanında olacağım. Bana ne zaman yapacağına dair bilgi verirsen diğer arkadaşlarınla beraber ortak bir zaman ayarlayabiliriz."

"Teşekkür ederim. Haber vereceğim." Melis Hoca omzumu patpatlayıp ayağa kalkıp diğer öğrencilerin yanına gittiğinde tuvalimi o şekilde bırakıp ayağa kalktım. İçi fırça dolu su kabını elime alıp resim sınıfından ayrıldım. Resim sınıfının olduğu katta lavaboda resim dersinde yıkamamız için ayrılmış bir kısım daha vardı ve orada fırçamızı yıkayabiliyorduk.